พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1067

อวิ๋นหลิงไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ จักรพรรดิจาวเหรินถึงทำวุ่นวายเช่นนี้

ตามหลักแล้วเขาควรจะดูแคลนสถานะของเว่ยยิงถึงจะถูก นางเป็นลูกสาวของทหารกองทัพจิงอู๋ตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ไม่เพียงเคยอยู่ในค่ายทหารและมีชื่อเสียงไม่ดี แต่นางยังเป็นหญิงสาวที่อายุมากและยังไม่ได้ออกเรือนอีกด้วย

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าตระกูลเว่ยไม่เป็นที่รู้จักในเมืองหลวงเลย จึงไม่อาจช่วยรุ่ยอ๋องได้มากนัก

ก่อนหน้านี้เพิ่งชมชอบคุณหนูสายตรงของตระกูลรองเสนาบดีกรมกลาโหม วันนี้ก็มาชมชอบเว่ยยิง ช่างเหมือนกับการนั่งรถไฟเหาะโดยแท้

“เขาไม่ได้กำหนดคุณสมบัติของผู้จะมาเป็นชายารองของรุ่ยอ๋องสูงหรอกหรือ ทำไมถึงคิดเรื่องเว่ยยิงขึ้นมาล่ะ อย่าบอกนะว่าเขาคิดว่าหลังจากทั้งสองตกลงไปในน้ำแล้วเนื้อตัวใกล้ชิดกัน ดังนั้นรุ่ยอ๋องจึงควรรับผิดชอบชื่อเสียงของเว่ยยิง!”

สีหน้าของเซียวปี้เฉิงยิ่งแปลกขึ้นไปอีก “อย่าบอกนะว่าเขาใช้เหตุผลนี้จริงๆ”

มุมปากของอวิ๋นหลิงกระตุก “...”

จักรพรรดิจาวเหรินไม่ใช่คน ‘ใจดี’ เช่นนั้นหรอก เขามีเหตุผลมากมาย แต่ก็ทำเพื่อรุ่ยอ๋องแน่นอนไม่ใช่ไปยืนอยู่ฝ่ายผู้อื่น

“พ่อแม่ของเว่ยยิงพูดอะไรบ้าง”

“ไม่รู้สิ ข้าเพิ่งได้ยินการสนทนาระหว่างเสด็จพ่อกับพวกเขาโดยบังเอิญตอนที่สืบสวนคดีนี้” เซียวปี้เฉิงส่ายหน้า แล้วกระซิบว่า “แต่ด้วยอำนาจของสามีภรรยาตระกูลเว่ย คงจะไม่ขัดพระราชโองการของเสด็จพ่อเป็นแน่”

สีหน้าของอวิ๋นหลิงยากจะอธิบาย นางก็รู้สึกได้ทันทีว่าจักรพรรดิจาวเหรินเป็นอุปสรรคขัดขวางเส้นทางเป็นแม่สื่อของนาง

“วันนี้ข้าอยู่ที่จวนราชบัณฑิต ต้องปากเปียกปากแฉะชี้แนะเฟิงหยาง ตะล่อมให้เขาเป็นฝ่ายไปสู่ขอกับตระกูลเว่ย ถ้าเขาทำตามนี้ แล้วรู้ว่าก่อนหน้านี้ถ้าข้าไม่ได้ช่วยพูดเกลี้ยกล่อมให้กุ้ยเฟยคืนดี ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่มีเวลาจัดการปัญหาเหล่านี้ มิสู้เกษียณก่อนกำหนดจะดีกว่า”

เซียวปี้เฉิงไม่ได้พูดอะไร แต่ดูเหมือนจะเห็นด้วยเล็กน้อย “เจ้าจะลงมือขัดขวางใช่หรือไม่ ข้าจำได้ว่าหลังจากเหตุการณ์ของหลี่กุ้ยเฟยเมื่อครั้งที่แล้ว เสด็จพ่อเคยสัญญาว่าจะให้ตามคำขอแบบไม่มีเงื่อนไขกับเจ้า นี่คือไพ่ตายที่จะยุติเรื่องราวได้”

แม้ว่าจะรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย แต่อวิ๋นหลิงก็ยังคงสงวนท่าทีและใจเย็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง นางก็ส่ายหน้าอย่างหนักแน่น

“ไม่ ครั้งนี้ข้าจะไม่ลงมือ”

“อ้อ?” เซียวปี้เฉิงเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “ข้านึกว่าเจ้าจะกังวลกับเรื่องของเฟิงหยางมากไป”

เมื่อได้ยินความหึงหวงเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาไม่อาจซ่อนเร้นได้ อวิ๋นหลิงก็เหลือบมองเขาอย่างอ่อนโยนก่อนจะอธิบายว่า “ครั้งนี้ไม่เพียงเกี่ยวกับเฟิงหยาง แต่ยังเป็นการทดสอบรุ่ยอ๋องด้วย ดังนั้นข้าจะไม่เข้าไปสอดมือชั่วคราว”

“เสี่ยวฉานและรุ่ยอ๋องแยกกันมานานกว่าสองปี นางยังอิดออดไม่รับปากจะคืนดีอย่างเป็นทางการ แต่เสนอให้สังเกตและทดสอบเป็นเวลาหนึ่งปี เห็นชัดว่านางได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์ที่ผ่านมามากเหลือเกิน แม้ว่าเสด็จพ่อของท่านจะน่ารำคาญไปบ้าง แต่นี่เป็นโอกาสอันดีที่จะให้พวกเขาทั้งสองคนกลับมาคืนดีกันอย่างแท้จริง ขอเพียงเขาเลือกที่จะต่อสู้ไปจนจบ ก็จะทำให้เสี่ยวฉานรู้สึกปลอดภัยและไว้วางใจใหม่อีกครั้ง”

“ไม่เช่นนั้น ถ้าเอาแต่พึ่งพาข้าไปทุกเรื่อง เสี่ยวฉานอาจจะไม่มีความสุข ข้าคิดว่านางยินดีจะเห็นรุ่ยอ๋องต่อสู้เพื่อความสุขในอนาคตของพวกเขาด้วยตาของนางเอง”

เซียวปี้เฉิงฟังแล้วพยักหน้า กล่าวอย่างจริงจังว่า “มีเหตุผล”

ในแง่ของความรักของคนหนุ่มสาว อวิ๋นหลิงมักจะอ่อนโยนและละเอียดอ่อนกว่าเขามากนัก

อวิ๋นหลิงจึงเปลี่ยนหัวข้อ “ข้าต้องพูดอะไรบางอย่างที่บาดหู เรื่องราวมาถึงขั้นนี้แล้ว เดิมทีกะจะให้รุ่ยอ๋องแก้ไขเอง ถ้าแก้ไม่ได้ก็สมน้ำหน้าแล้วที่เขาต้องครองโสดพลัดพรากจากลูกเมีย”

หากผู้ชายคนนี้ไม่สามารถยืนหยัดได้ จักรพรรดิจาวเหรินจะไม่มีวันล้มเลิกความคิดให้เขาแต่งกับชายารอง ปัญหาก็จะไม่สิ้นสุด

นางสามารถช่วยรุ่ยอ๋องได้ครั้งสองครั้ง แต่ไม่ใช่ครั้งที่สาม

ไม่ใช่ว่านางจะว่างนัก เลยเปลี่ยนงานมาเป็นผู้เฒ่าจันทราผูกด้ายแดงจริงๆ