พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1068

“ไม่แตกฉานทั้งพิณ หมากล้อม พู่กันและวาดภาพก็ไม่เป็นไร ขอเพียงมีความประพฤติดี เป็นชายารองของรุ่ยอ๋องก็ไม่ผิดแต่อย่างใด ข้าบอกว่านางเป็นได้ก็คือได้ หรือในใต้หล้านี้ยังมีใครกล้าทัดทานข้าบ้าง”

จักรพรรดิจาวเหรินมีท่าทีไม่หวั่นไหว มุ่งมั่นจะจัดสมรสพระราชทานต่อไป

ที่จริงแล้วก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยนึกถึงคนตระกูลเว่ยจะให้มาแต่งงานกับรุ่ยอ๋องเลย

อย่างไรเสียลูกสาวสายตรงของขุนนางขั้นสี่ชั้นเอก และเป็นเด็กสาวที่ปลอมตัวเป็นชายมาอยู่ในค่ายทหารจนกระทั่งอายุยี่สิบกว่าแล้ว ไม่มีคุณสมบัติจะเข้าจวนรุ่ยอ๋องจริงๆ

จักรพรรดิจาวเหรินเองก็ไม่ได้สังเกตว่าการเลือกชายารองให้รุ่ยอ๋องนั้น สายตาของเขาเรียกได้ว่าสูงพอๆ กับการเลือกชายาเอก

ดังนั้นเมื่ออยู่ต่อหน้ารองเสนาบดีกรมกลาโหม เขาจึงเจอปัญหาอย่างไม่ต้องสงสัย นอกจากนี้เรื่องอื้อฉาวในตระกูลเฟิงที่โจษจันกันอยู่ในพักนี้ส่งผลกระทบต่อการพูดถึงเรื่องแต่งงานของรุ่ยอ๋องเป็นอย่างมาก

เขากังวลจนนอนไม่หลับ แต่ไม่คาดคิดว่าหญิงสาวตระกูลเว่ยที่เขาไม่สนใจเลยจู่ๆ ก็ทำให้เขาตาสว่างได้อย่างผิดคาด

จักรพรรดิจาวเหรินอ่านสายตาคนเก่งมาก แต่บ่อยครั้งที่เข้าใจจริงๆ ก็แสร้งทำเป็นสับสน

เขามองปราดเดียวก็อ่านออกว่านิสัยของหญิงผู้นี้ไม่ธรรมดา ไม่เหมือนคุณหนูตระกูลขุนนางทั่วไป

ที่สำคัญวันนี้รุ่ยอ๋องกระโดดน้ำช่วยคนหวิดจะมีอันตราย หลังจากจักรพรรดิจาวเหรินตกใจกลัว ฉับพลันนั้นก็เข้าใจเรื่องเรื่องหนึ่ง

การที่เขากำลังมองหาชายารองให้กับรุ่ยอ๋องนั้น ไม่จำเป็นต้องเลือกบรรดาหญิงที่มีคุณธรรมเพียบพร้อม และมีรูปร่างหน้าตาที่โดดเด่น อย่างไรเสียความสุภาพเรียบร้อยและความสง่างามเป็นข้อกำหนดของชายาเอก

ผู้คนมักพูดว่า ‘แต่งงานกับภรรยาที่มีคุณธรรม รับอนุไว้หาความสำราญ’ รูปโฉมของเว่ยยิงไม่ได้โดดเด่น แต่จักรพรรดิจาวเหรินกลับชมชอบในความสามารถของนาง

เขาจำได้ว่าเว่ยยิงมีคุณงามความชอบไม่น้อยในสนามรบ เขาหาหญิงสาวที่ฝีมือเก่งกาจ สุขุม กล้าหาญ และฉลาดไว้ข้างกายรุ่ยอ๋อง หากเกิดเหตุสุดวิสัยใดๆ ในอนาคต นางจะสามารถปกป้องรุ่ยอ๋องได้!

ประกอบกับร่างกายที่อ่อนแอของรุ่ยอ๋องมาตั้งแต่เด็ก จักรพรรดิจาวเหรินรู้สึกว่าไม่มีผู้ใดจะดีไปกว่าเว่ยยิงแล้ว

นี่คือลูกสะใภ้ที่สวรรค์ประทานให้เขาอย่างแน่นอน!

สำหรับตำแหน่งขุนนางของท่านพ่อเว่ยที่ไม่สูงนัก การเลื่อนตำแหน่งก็จะดูสมน้ำสมเนื้อ

นึกถึงตรงนี้ จักรพรรดิจาวเหรินก็หัวเราะกับตัวเอง

“จะว่าไปเหตุใดท่านถึงกลัวผู้คนอิจฉา ลูกสาวท่านสร้างผลงานในสนามรบ ข้ายังไม่ได้เลื่อนยศทหารให้นางเลย ดังนั้นจึงเลื่อนตำแหน่งให้ท่าน นี่เป็นเรื่องธรรมดา ไม่สมเหตุสมผลอะไรกัน”

“คำติฉินนินทาที่คนอื่นพูดนั้นฟังไม่ขึ้นหรอก ท่านอย่าไปกังวลเลย!”

ท่านพ่อเว่ยอยากจะพูดแต่ยับยั้งไว้ ทว่าเขาพูดเบาจนไม่กล้าคัดค้านฮ่องเต้

นอกจากนี้ ทุกคำพูดของจักรพรรดิจาวเหรินล้วนเป็นคำชมและประทานรางวัล ไม่ถือสาตระกูลเว่ยที่หลอกลวงเบื้องสูงเอาลูกสาวไปเข้าร่วมกองทัพแทนอยู่ระหว่างหนึ่ง

หากเขายังคงบ่ายเบี่ยงต่อไป ก็ไม่รู้ว่าจะดีร้ายอย่างไรถ้าไปยั่วโทสะฮ่องเต้เข้า

ดังนั้นเขาจึงได้แต่หัวเราะต่อไป หลังจากกินอาหารเสร็จ เขาก็เดินออกจากพระที่นั่งบำรุงฤทัยด้วยจิตใจที่หนักอึ้ง

เมื่อพ่อแม่ลูกทั้งสามคนเดินมาอยู่ด้วยกัน พวกเขาต่างก็มีสีหน้าที่แตกต่างกันไป

ท่านพ่อเว่ยขยิบตาพลางส่ายหน้า จากนั้นฮูหยินเว่ยก็ข่มกลั้นท่าทีจะถามไว้แล้วขึ้นรถไม้ไปอย่างอดทน