พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1084

คนรักกันในที่สุดก็ได้แต่งงานเป็นคู่ชีวิต ตระกูลเว่ยและตระกูลจวงเต็มไปด้วยความยินดี

แต่ภายในจวนรุ่ยอ๋องกับเงียบเหมือนเดิม หรงฉานกำลังต้อนรับฝูกงกงอยู่ในห้องโถง

“สรุปแล้ว องค์รุ่ยอ๋องทรงตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวแล้วว่าจะต่อต้านเพื่อพระชายา กระทั่งยกเอาเรื่องการบวชมาขู่ แม้แต่ฝ่าบาททรงหาเรื่องอดอาหารก็ยังไม่ยอมแพ้ ความจริงใจที่มีต่อท่านทั้งฟ้าดิน พระอาทิตย์และพระจันทร์ล้วนเป็นพยานได้”

ฝูกงกงพยายามเกลี้ยกล่อมให้สองสามีภรรยารีบคืนดีกันอย่างเป็นทางการ

เขาเองก็เพิ่งจะมารู้ในภายหลัง หลังจากที่รุ่ยอ๋องทะเลาะกับจักรพรรดิจาวเหรินในคืนนั้น ก็ไม่ได้กลับจวนรุ่ยอ๋องอีก แต่เดินทางไปยังวัดหานซานคืนนั้นเลย

อีกฝ่ายให้สาวรับใช้มาบอกหรงฉาน หวังว่านางจะไม่กลับบ้านตระกูลหรง และก่อนที่เขาจะสะสางเรื่องราวทั้งหมดให้เสร็จเรียบร้อย จะไม่กลับมาเจอนางที่จวนอีก

“ฝ่าบาททรงตอบตกลงแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของอ๋องรุ่ยอีก” ฝูกงกงมองหรงฉาน ถอนหายใจก่อนจะพูดว่า “ก่อนหน้านี้รุ่ยอ๋องทรงมีท่าทีอ่อนแอขี้ขลาดอยู่บ้าง แต่ตอนนี้เขาเติบโตแล้วจริงๆ สามารถแบกรับภาระหน้าที่ได้แล้ว”

“ข้าของบังอาจพูดมาก ก่อนหน้านี้ท่านอ๋องได้ทำเรื่องที่ทำให้ท่านต้องเสียใจ แต่เขาก็ควรค่าที่ท่านจะให้โอกาสเขาอีกครั้ง บ่าวกล้าใช้ชีวิตรับประกัน ชาตินี้ท่านอ๋องจะไม่มีทางแต่งอนุภรรยา คนดีเช่นนี้ ท่านควรจะรักษาเอาไว้ให้ดี”

หรงฉานพยักหน้าเบาๆ “ท่านพูดถูก ข้าเข้าใจหมดแล้ว”

ความรู้สึกไม่พอใจและหวั่นไหวที่มีต่อรุ่ยอ๋อง ได้สลายหายไปจนสิ้นตั้งแต่วินาทีนี้แล้ว

เขาต่อต้านเพื่อนางได้จริงๆ นั่นเป็นสิ่งที่แม้แต่ฉู่อวิ๋นหานในตอนนั้นก็ไม่เคยได้รับ

คิดถึงตรงนี้ ความกังวลใจทั้งหลายที่อยู่ในใจหรงฉานก่อนหน้านี้ถูกปลดปล่อยจนหมดสิ้น

ที่จริงตอนที่เพิ่งจะแต่งงานเข้ามาในจวนรุ่ยอ๋อง นางก็เคยแอบอิจฉาฉู่อวิ๋นหาน อิจฉาที่อีกฝ่ายสามารถมีความรักที่ราวกับเขียนเอาไว้ในนิยาย นั่นเป็นสิ่งที่นางใฝ่ฝันตั้งแต่ยังไม่ออกเรือน

และหลังจากที่รู้จักรุ่ยอ๋อง หรงฉานเพิ่งจะรู้ว่า ผู้ชายที่มาจากจินตนาการในนิยายมีอยู่จริง

รุ่ยอ๋องเป็นผู้ชายที่แม้จะต้องเป็นหม้าย ก็เลือกที่จะอยู่โดดเดี่ยวตัวคนเดียวตลอดชีวิต อีกฝ่ายแสวงหาความรักอันไร้ที่ติจากจิตวิญญาณ

บางทีเขาอาจไม่สมบูรณ์แบบ แต่ความรักของเขาบริสุทธิ์จริงใจเสมอ แม้แต่ตอนที่เผชิญหน้ากับฉู่อวิ๋นหลิงก่อนหน้านี้ ก็ไม่เคยสองจิตสองใจ

เสียดายที่อีกฝ่ายไม่รู้จักรักษาเอาไว้ ใช้เขาเป็นเครื่องมือแก้แค้น

ตอนนี้รุ่ยอ๋องยังคงรักนางอย่างลึกซึ้ง เช่นนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นางก็จะไม่ทอดทิ้งเขาอีก

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่ เสียงฝีเท้าที่เร่งรีบสายหนึ่งดังขึ้นมา

“ฉานเอ๋อร์”

หรงฉานหันไปมองตามเสียง พบรุ่ยอ๋องที่สวมเสื้อผ้าไม่เรียบร้อยยืนอยู่ตรงนั้น ผมที่รวบขึ้นก็บิดเบี้ยว

ใบหน้าเขาเหนื่อยล้า ดวงตามีเส้นเลือดสีแดงผุดขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าชีวิตในวัดหานซานหลายวันมานี้ไม่ได้สบายใจเลย

หัวใจของนางกระตุกเล็กน้อย อารมณ์สับสนทั้งหลายที่สุดก็กลายเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยน น้ำเสียงผ่อนคลาย “พี่เทียนอวี้ ในที่สุดท่านก็กลับมา ข้ากับเสี่ยวหนีชิวรอท่านอยู่ที่บ้านตั้งนานแล้ว”

รุ่ยอ๋องได้ยินเช่นนี้ ดวงตาก็แดงก่ำขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่มีความแตกร้าวระหว่างพวกเขาสองคน หรงฉานก็เรียกเขาแบบนี้

ตอนที่วัดหานซานในหลายวันมานี้ เขานอนไม่หลับเลย ในสมองมักจะมีความทรงจำในยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาผุดขึ้นมา

ตอนที่เสี่ยวเฟิงซึ่งเป็นมารดายังมีชีวิตอยู่ มักจะเอ่ยขึ้นอย่างภูมิใจต่อหน้าพวกเขาพี่น้อง ว่าตนเองเป็นผู้หญิงที่จักรพรรดิจาวเหรินรักอย่างแท้จริง

ตอนเด็กๆเขามองดูรอยยิ้มสดใสของมารดา ความคิดถูกกระตุ้นขึ้นอย่างไม่รู้ตัวในวัยที่ยังไร้เดียงสา ดังนั้นจึงมีความมุ่งมั่นในใจที่อยากจะตามหาความสุขเช่นนี้