คนเราไม่สามารถแบกตู้เย็นไปไหนมาไหนได้ แต่สามารถพกปิ่นปักผมติดตัวไว้ได้ตลอด
เมื่อเทียบกับความตื่นเต้นของอวิ๋นหลิง เซียวปี้เฉิงยังคงรู้สึกเสียดายเล็กน้อย
"ข้าเคยได้ยินท่านอาจารย์หวู๋ซินกล่าวว่า ในยุคโบราณ หากเป็นคนที่มีพลังจิตกล้าแกร่ง ไม่เพียงแค่สามารถสร้างพื้นที่เล็ก ๆ ได้เท่านั้น แต่ยังสามารถเลี้ยงดอกไม้ นก ปลา และแมลงภายในได้ด้วย หรือแม้แต่ใช้เป็นถ้ำส่วนตัวในการฝึกฝน ข้าไม่ได้ต้องการถึงขนาดนั้น เพียงแค่สามารถเก็บสิ่งมีชีวิตได้ก็พอแล้ว อย่างน้อยในยามวิกฤตเมื่อเจออันตราย ก็สามารถซ่อนตัวได้ชั่วคราว"
ย้อนคิดถึงตอนอยู่ในสนามรบ หากมีพื้นที่มหัศจรรย์แบบนี้ก็คงไม่ต้องกังวลว่าจะถูกลอบสังหารอยู่ตลอดเวลา
ทว่าอวิ๋นหลิงกลับรู้สึกหลงรักปิ่นปักผมอันนี้อย่างถอนตัวไม่ขึ้น "แค่มีสมบัติชิ้นนี้ข้าก็พอใจแล้ว ต่อไปหากมีของล้ำค่าก็สามารถเอามาเก็บไว้ในนี้ได้ ไม่ต้องกลัวว่าจะหายหรือถูกขโมยอีกแล้ว"
ไม่เพียงแต่ใช้แทนตู้เย็นได้ ทั้งยังน่าเชื่อถือกว่าตู้เซฟเสียอีก ตอนนี้นางเข้าใจแล้วว่าทำไมพระเอกในนิยายหลายคนถึงใฝ่ฝันที่จะได้ครอบครองสมบัติเช่นนี้
"ที่เจ้าพูดมามันก็ถูก"
เซียวปี้เฉิงยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ เมื่อมองไปยังปิ่นปักผมที่ไม่ธรรมดานี้ "ข้าควรจะเก็บเงิน แค่ก แค่ก ข้าหมายถึงทรัพย์สินของเราไว้ในนี้ด้วย!"
เดิมทีเขาตั้งใจจะทำเครื่องประดับไม้เล็ก ๆ ไว้ให้ตัวเอง เพื่อซ่อนเงินจากภรรยา
เขาเกือบหลุดปากออกไปแล้ว โชคดีที่เปลี่ยนประเด็นได้ทันเวลา แสร้งทำเป็นสำลักน้ำลาย
อวิ๋นหลิงแอบหัวเราะกับท่าทางลุกลี้ลุกลนของเขา นางแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ เพียงเผยรอยยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า "ดีเลย งั้นข้าเก็บปิ่นปักผมไว้เองจะดีกว่า ถ้าให้ท่านเอาไป ข้ากลัวว่าท่านจะทำมันหายในสักวัน"
เซียวปี้เฉิงหน้าซีดไปครู่หนึ่ง "..."
หลังจากที่อวิ๋นหลิงพูดแบบนี้ เขาก็ไม่กล้าคิดเรื่องซ่อนเงินอีก
ย้อนคิดถึงในสมัยที่อยู่เมืองสุย เมืองนั่นมีขโมยเยอะ เวลาปฏิบัติภารกิจลับ เขาจะพกถุงเงินสามถุง ซึ่งสองในสามถุงเป็นถุงที่ว่างเปล่า
แต่สุดท้ายถุงที่หายไปกลับเป็นถุงที่มีเงิน
ตั้งแต่นั้นมา เขาก็กระจายเงินใส่ในถุงทั้งสามให้เท่าๆ กัน เพื่อลดความเสียหายให้น้อยที่สุด
พอคิดถึงอดีตอันขมขื่น เซียวปี้เฉิงจึงล้มเลิกความคิดนี้ไป
ทว่า...แม้มิติเก็บของเขาจะไม่ปลอดภัย แต่เขายังสามารถซ่อนเงินไว้กับลูกๆ แทนได้!
"ไม้จากวัดหานซานยังเหลืออยู่เยอะ ข้าจะทำเครื่องประดับให้กับคนอื่นๆ ด้วย พวกเด็กๆ ก็ควรมีด้วยเช่นกัน"
เมื่อสร้างสำเร็จไปชิ้นหนึ่ง การสร้างมิติเก็บของของเซียวปี้เฉิงก็ง่ายขึ้นอย่างมาก
แต่คราวนี้เขาไม่ได้ทำปิ่นปักผม
ปิ่นปักผมเป็นของใช้ส่วนตัวสำหรับสตรี การมอบปิ่นปักผมให้สตรี เป็นการแสดงถึงความปรารถนาของบุรุษที่อยากจะ "แต่งงาน" กับนาง
ดังนั้นการทำปิ่นปักผมให้หลงเย่และคนอื่นๆ จึงไม่เหมาะสมเท่าใดนัก
เขาขอให้คู่สามีภรรยาอ๋องโม่ช่วยแกะสลักเป็นจี้ไม้ทรงกลมขนาดเล็กสามอันแทน บนจี้แกะสลักเป็นสัญลักษณ์เฉพาะตัวของแต่ละคน พระจันทร์เสี้ยว กรงเล็บ และฟันเฟือง
ส่วนลูกๆของเขา ก็ทำเป็นเครื่องรางอายุยืนที่แกะสลักลายเมฆซับซ้อนล้อมรอบด้วยอักษรมงคล ด้านหลังเป็นลายดอกไม้สี่ชั้น แสดงถึงสถานะของอวิ๋นหลิง
ส่วนเศษไม้ที่เหลือ เซียวปี้เฉิงนำไปทำเป็น "จี้ไม้" ธรรมดาให้ตัวเองใช้ในภารกิจ
กงจื่อโยวมองดูจี้ไม้ในมือของหลงเย่อย่างอิจฉา เขาพูดขึ้นว่า "ของดีเช่นนี้ คงเป็นสิ่งที่มนุษย์ปุถุชนอย่างข้าไม่มีโอกาสได้สัมผัส แต่ในเมื่อหลงเย่ได้ถือครองมันแล้ว ข้าก็พอใจแล้ว ต้องขอบคุณเจ้าจริงๆ น้องปี้เฉิง"
เซียวปี้เฉิงโบกมือปฏิเสธด้วยความเกรงใจ "ไม่เลยๆ ข้าและหลิงเอ๋อร์ได้รับความช่วยเหลือจากพวกท่านมาตลอด นี่เป็นสิ่งที่ข้าสมควรทำแล้ว"
เมื่อใดที่พวกเขาต้องใช้เงิน กงจื่อโยวก็ไม่เคยลังเลเลยแม้แต่น้อย
บางครั้งพวกเขายังไม่ทันได้พูดอะไรด้วยซ้ำ กงจื่อโยวกลับยื่นมือช่วยเหลือแล้ว
กงจื่อโยวยิ้ม "ฮ่าๆ เงินทองจะเปรียบกับสิ่งนี้ได้อย่างไร บางสิ่งถึงมีเงินขนาดไหน แต่ก็ไม่สามารถซื้อได้อยู่ดี!"
"แต่ในเมื่อเจ้าพูดเช่นนั้น พอข้ากับหลงเย่มีบุตรเมื่อไร พวกเขาคงจะมีพรสวรรค์ที่สูงส่งเป็นแน่ ถึงตอนนั้นคงต้องรบกวนเจ้าอีกรอบแล้วล่ะ"
เขายอมรับว่าตนเป็นเพียงคนธรรมดาที่หล่อเหลา ท้ายที่สุดก็เริ่มฝากความหวังไว้กับคนรุ่นต่อไป
เซียวปี้เฉิงตอบรับ “ไม่มีปัญหา”
หลังจากแจกจ่ายจี้ไปสามอันแล้ว เขาก็หยิบเครื่องรางที่เตรียมไว้ให้เด็กๆ ออกมา
เด็ก ๆ ยังเล็กเกินไป เซียวปี้เฉิงตั้งใจจะรอให้พวกเขาโตขึ้นอีกหน่อย ค่อยสอนวิธีใช้มิติเก็บของ เพื่อป้องกันไม่ให้เด็กๆ แสดงสิ่งเหล่านี้กับคนรอบข้าง
อย่างไรก็ตาม เต้าหวู๋ซินกล่าวว่าพลังจิตของผู้สวมใส่จะสามารถหล่อเลี้ยงมิติเก็บของได้ ทำให้พื้นที่ค่อยๆ ขยายขึ้นตามกาลเวลา
ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจให้เด็ก ๆ สวมเครื่องรางนี้ไว้ เพื่อให้พลังจิตของพวกเขาหล่อเลี้ยงมิติเก็บของไปทีละนิด ในขณะเดียวกันก็ช่วยให้พวกเขาฝึกฝนพลังได้อีกด้วย

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ
ทำไมใช้เหรียญไม่ได้ติดต่อกันเป็นอาทิตย์ละคะ...
ทำไมแสดงความคิดเห็น แล้วข้อความหายอ่ะ...
ซื้อตอนแล้วไม่ได้ปลดล๊อคค้างไว้เหรอคะ แบบนี้ก็ย้อนกลับมาอ่านไม่ได้สิคะ มือกดโดนผิดวิ่งไปหน้าอื่นต้องเสียเงินอีกรอบงี้เหรอ...
ทำไมซื้อตอนปลดล๊อคแล้ว กลับไปย้อนอ่านต้องปลดล๊อคใหม่คะ...
ทำไมตอนซื้อแล้วล๊อคไม่ได้คะ...
ทำไมซื้อตอนแล้วเปิดหน้าใหม่แล้วย้อนกลับไปอ่านไม่ได้คะ ล๊อคเหมือนเดิมต้องจ่ายเงินซื้อใหม่ตลอดรึคะ...
ทำไมปลดล๊อคแล้ว กดข้ามไปตอนใหม่แล้วย้อนกลับมาอ่านไม่ได้คะ...
ทำไมซื้อตอนไม่ได้คะ...
เติมเหรียญอย่างไร...
วิธีเติมเหรียญตรงไหนอย่างไร...