พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1112

ช่วงนี้หลงเย่ออกจากบ้านแต่เช้ากลับเข้าบ้านตอนค่ำ และจะนำสิ่งของกลับมาทุกวัน ล้วนเป็นตัวอย่างเมล็ดพันธุ์ต่างๆ ที่อยู่ในรูปแบบกระป๋องและถุง

นี่เป็นเมล็ดพืชหลังจากที่นางไปเยี่ยมชมแปลงทดลองของสถาบันเกษตรแล้ว เลือกซื้อกลับมาบางส่วน

เสวียนจีเป็นเด็กขี้เล่น ชายหนุ่มทั้งสองคนก็ยังไม่รู้เรื่องอะไร เรื่องสำคัญย่อมตกอยู่ที่ตัวนาง

กงจื่อโยวสงสารที่นางต้องเหน็ดเหนื่อย เอ่ยอย่างไม่เข้าใจว่า “ทำไมต้องรีบซื้อเมล็ดพันธุ์ ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูปลูก ซื้อกลับมาก็ไม่ได้ใช้”

หลงเย่อธิบายอย่างอดทนว่า “ในโลกของพวกเราที่นี่ อยากจะซื้อเมล็ดพันธุ์จำนวนมากไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ง่ายๆ นอกจากจะต้องมีเงินแล้ว ยังต้องได้รับเอกสารการอนุมัติที่เกี่ยวข้องด้วย”

การที่สถาบันเกษตรจำหน่ายเมล็ดพันธุ์พืชที่มีคุณภาพสูงนั้นมีเงื่อนไขการสั่งซื้อและจำนวนที่จำกัด

ตัวอย่างเช่นอวิ๋นหลิงอยากจะทำการเพาะปลูกในพื้นที่ขนาดใหญ่ทั้งในแคว้นต้าโจวกระทั่งพื้นที่ราบทั่วทั้งเก้าแคว้น เช่นนั้นย่อมต้องการเมล็ดพันธุ์จำนวนมหาศาล

อย่างน้อยต้องมีฟาร์มหรือพื้นที่การเกษตรจำนวนมากที่ต้องการใช้ หรือไม่ก็ร่วมมือกับกลุ่มธุรกิจด้านเทคโนโลยีการเกษตร อีกฝ่ายจึงจะยอมอนุมัติการขายเมล็ดพันธุ์เชิงพาณิชย์

ยิ่งฟาร์มมีขนาดใหญ่มากเท่าไหร่ เงื่อนไขในการจำกัดการซื้อก็ยิ่งต่ำ ราคาก็จะยิ่งถูกลง

“นอกจากเมล็ดพันธุ์แล้ว พวกเรายังต้องซื้อปุ๋ย ยาฆ่าหญ้า ยาฆ่าแมลงจำนวนมาก การซื้อมากมายเช่นนี้ยากมากที่จะไม่ดึงดูดสายตาคนอื่น”

“ถ้าหากมีคนถามว่าเอาของพวกนี้ไปไหน พวกเราอธิบายได้สมเหตุผล เช่นนั้นก็จะเกิดปัญหา”

นั่นไม่ใช่ปริมาณที่ฟาร์มเล็กๆไม่กี่แห่งใช้ แต่ใช้สำหรับทั้งแคว้นต้าโจว และยังต้องคำนึงถึงผลเสียที่จะเกิดขึ้นจากมาตรฐานของเมล็ดพันธุ์ที่ต่ำลง

กงจื่อโยวสีหน้าจริงจังขึ้นมา “หลงเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่า พวกเรายังต้องเปิดแหล่งเพาะปลูกที่โลกนี้ หรือไม่ก็ร่วมมือกับแหล่งเพาะปลูกของคนอื่น เพื่อใช้เป็นเหตุผลบังหน้าใช่หรือไม่”

นั่นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

หลงเย่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ครุ่นคิดพลางพูดว่า “ถูกต้อง หลายวันนี้นอกจากจะไปเยี่ยมชมแปลงทดลองปลูกแล้ว ยังไปตรวจสอบฟาร์มในโดมที่อยู่นอกชานเมือง ทำความเข้าใจกับเรื่องที่เกี่ยวข้องให้มากขึ้น จะได้เตรียมพร้อมสำหรับการวางแผนขั้นต่อไป ส่วนจะทำอย่างไรนั้นก็ต้องรอการตัดสินใจของน้องสาม”

อีกทั้งยังได้รวบรวมข้อมูลมากมายเกี่ยวกับบริษัทเอกชน ถ้าหากต้องหาความร่วมมือ สามารถนำมาใช้ได้ทุกเวลา

“ข้าจะเตรียมการเอาไว้ล่วงหน้า พวกน้องสามจะได้ดำเนินการตามแผนการโดยเร็วที่สุด อีกอย่างพวกเขาสองสามีภรรยาลำบากมากแล้ว ข้าหวังว่าอีกสองสามวันตอนที่พวกเขากลับมาที่นี่ สามารถผ่อนคลายได้บ้าง”

ได้ยินเช่นนั้น กงจื่อโยวก็รู้สึกเศร้าอยู่บ้าง “ที่แท้ช่วงนี้เจ้าก็มัวยุ่งอยู่กับเรื่องนี้นี่เอง เป็นข้าที่คอยถ่วงแข้งถ่วงขา ช่วยไม่ได้เลยสักนิด......”

เขาที่อยู่ในโลกอีกใบเป็นถึงมหาเศรษฐีอันดับหนึ่ง แต่ไม่สามารถนำเงินมาใช้ที่นี่ได้

แม้แต่อยากจะช่วยเปิดแหล่งทำการเกษตรยังไม่สามารถทำได้

หลงเย่ได้สติกลับมา ยิ้มบางๆก่อนจะเอ่ยว่า “ไม่เป็นไร ข้าเชื่อว่าน้องสามต้องมีวิธีแก้ไขแน่ เมื่อก่อนนางยังเคยได้รับโอกาสที่จะเข้าทำงานในสถาบันเกษตร ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะองค์กร ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นนักวิจัยในนั้นไปแล้ว”

กงจื่อโยวพยักหน้า แอบคิดในใจว่า ถ้ามาครั้งหน้า เขาต้องเอากล่องทองคำมาด้วยอีกหลายๆใบ

ในโลกใบนี้ทองคำสามารถแลกเงินได้ สามารถช่วยเหลือได้นิดๆหน่อยๆ

……

ค่ำคืนในฤดูใบไม้ร่วง ลมเย็นพัดเอื่อย

ภายในตำหนักบูรพาแห่งแคว้นต้าโจว สองสามีภรรยาอวิ๋นหลิงยังคงคุยกันอยู่ในห้องหนังสือ ภายใต้แสงเทียนริบหรี่ เงาร่างของทั้งสองคนประสานกันสะท้อนไปบนหน้าต่าง

“ส่วนทางด้านถังจูซิง ข้าจะส่งเขาไปทำงานที่กรมที่พักรับรอง ก่อนหน้านี้ข้าเคยตรวจสอบแล้ว ทั่วทั้งแคว้นต้าโจวมีที่พักขุนนางมากว่าหนึ่งพันสองร้อยแห่ง ซึ่งประกอบไปด้วยศาลาพักทางบก ศาลาพักทางน้ำ ศาลาพักทางน้ำควบคู่กับทางบกสามประเภท”

“ศาลาพักหน้ามีจำนวนเยอะมาก แต่กระจายออกไปอย่างไม่สมเหตุสมผล ด้วยเหตุนี้จึงมีบางแห่งที่ไร้ประสิทธิภาพ มีบางแห่งที่ว่างไร้ประโยชน์ ทุกเดือนยังต้องเบิกจ่ายค่าใช้จ่ายโดยเปล่าประโยชน์”

ศาลาพักม้ามีความสำคัญต่อการส่งข้อมูลข่าวสารไปยังสถานที่ต่างๆ เซียวปี้เฉิงอยากจะแก้ไขสถานการณ์เบื้องหน้าตั้งนานแล้ว

ถังจูซิงมีนิสัยตรงไปตรงมาละเอียดอ่อน อีกทั้งยังมีฝีมือการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในการทำงานนี้

ภายหน้าหากไปตรวจสอบศาลาพักม้าละก็ ต้องมีวรยุทธติดตัว สถานที่เหล่านี้มีสายลับข่าวกรองมากที่สุด รวมไปถึงเจ้าถิ่นที่ต้องการหาผลประโยชน์

“อาลักษณ์ถังมาจากกรมโยธา ถังจูซิงเป็นหลานชายของเขา น่าจะเข้าใจโครงสร้างทั้งทางน้ำและทางบกของแคว้นต้าโจวมากที่สุด เรื่องนี้มอบให้เขาทำเหมาะสมที่สุดแล้ว”

“ภายในเวลาหนึ่งปี ข้าขอให้เขาวางแผนเกี่ยวกับศาลาพักม้ารอบนอกเมืองหลวงอย่างน้อยสามเมืองให้เสร็จ รวมไปถึงเรื่องการเพิ่มประสิทธิภาพโครงสร้างการจัดการภายในศาลาพักม้าด้วย”

อวิ๋นหลิงยิ้ม “ท่านสั่งการเขาด้วยเรื่องที่ท้าทายเช่นนี้ เกรงว่าฮูหยินถังคงจะปวดใจมาก”

ศาลาพักม้าในสามเมืองมีจำนวนไม่น้อยเลย เห็นทีเด็กโชคร้ายคนนี้พอถึงเวลาเทศกาลคงไม่ได้อยู่บ้านอย่างสุขสบายแน่

เซียวปี้เฉิงหัวเราะฮึๆ “ก็ข้าอยากจะช่วยเขาอยู่นี่ไง ถ้าหากออกจากเมืองหลวงไปทำงานปรับปรุงศาลาพักม้าให้สำเร็จ ภายหน้าอย่างไรเสียก็ต้องลำบากทำงานอยู่ข้างนอกสิบกว่าปี นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากได้หรอกหรือ”

คาดว่าตอนนี้เจ้าเด็กนั่นคงกำลังรู้สึกดีใจอยู่แน่ๆ

“ใช่แล้วหลิงเอ๋อร์ อู๋จีกับเมิ่งชูเจ้าวางแผนไว้อย่างไร”