พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1134

เฟิ่งเหมียนรู้สึกโล่งใจไปเล็กน้อย ก่อนหน้านี้เขาก็ไม่คุ้นกับนิสัยที่ไม่เกรงกลัวอะไรเลยของเสวียนจี แต่ตอนนี้จู่ๆก็รู้สึกว่า นางชอบเล่นสนุกก็ไม่ได้มีอะไรไม่ดี

ชอบก่อเรื่องสร้างความวุ่นวายก็ทำไป ยิ่งสร้างความวุ่นวายมากเท่าไหร่ คนที่ยอมรับนางได้ก็ยิ่งน้อยลง

ถ้าเป็นเช่นนี้ เขาก็จะสามารถรักษาความสัมพันธ์เช่นนี้กับนางหนูได้ตลอดไป ไม่จำเป็นต้องห่วงว่าวันนี้จะถูกตีตัวออกห่าง หรือต้องหลบเลี่ยงความสงสัย

พอความคิดนี้ผุดขึ้นมาจากสมอง เฟิ่งเหมียนก็ถูกตัวเองทำให้รู้สึกตกใจขึ้นมาทันที

ทำไมเขาถึงมีความคิดเช่นนี้ หรือว่ากลัวจะต้องสูญเสียเพื่อนคนแรกที่ยอมรับจากส่วนลึกของใจไป

เฟิ่งเหมียนถามตัวเองเช่นนี้ แต่ก็รับรู้ได้อย่างเลือนรางว่า นางหนูคนนี้สำหรับเขาแล้ว ไม่ได้เป็นแค่เพื่อนธรรมดาเท่านั้น

ต่อหน้าคนใกล้ชิด หลงเย่ก็ไม่ได้มีนิสัยอ่านใจอีกฝ่ายอยู่ตลอดเวลา แต่ดูท่าทางเฟิ่งเหมียนที่ดูซึมเซาอยู่บ้าง นางก็อดที่จะยิ้มในใจไม่ได้ มั่นใจกับสิ่งที่คาดเดาในตอนนี้ขึ้นมาหลายส่วน

“ใช่แล้ว เดิมทียังมีเรื่องหนึ่งอยากจะบอกกับพวกท่าน แต่ดูท่านเหมือนจะไม่ค่อยสบาย คิดว่าเมื่อวานคงจะเหนื่อยมาก กินข้าวเช้าเสร็จค่อยกลับไปพักผ่อนที่ห้องสักครู่เถอะ”

เฟิ่งเหมียนได้สติกลับมา ส่ายหน้า “ข้าไม่เป็นไร มีเรื่องสำคัญอะไร”

เดิมทีหลงเย่อยากจะบอกความคืบหน้าเรื่องฉีเทียนเหอให้เขาฟัง กลับพบเซียวปี้เฉิงเดินหาวลงมาจากชั้นบน จากนั้นก็ถือถุงที่อยู่บนโซฟาขึ้นมา

“เอ๋ นี่มันอะไร ทำไมจึงมาวางอยู่ที่นี่”

เขาหยิบเอาของที่อยู่ด้านในถุงออกมาอย่างประหลาดใจ อวิ๋นหลิงที่อยู่ข้างๆกวาดตามองแวบหนึ่ง ดวงตาก็มีแววตกตะลึงขึ้นมาทันที

“ให้ตาย นี่เป็นแก้วที่ใครซื้อมา”

แม้ว่าระหว่างทุกคนจะค่อนข้างคุ้นเคยกันมากแล้ว แต่การโยนของเล่นที่ใช้ในห้องนอนเอาไว้บนโซฟาเช่นนี้ ก็เป็นกันเองมากไปกระมัง

ขณะที่นางกำลังคาดเดาในใจว่าเป็นใครที่กล้ามาก เฟิ่งเหมียนก็รีบลุกขึ้นไปหยิบ “เป็นของของข้า ขออภัย ลืมเก็บ”

เขารู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง คิดไม่ถึงว่าเสวียนจีเลือกของอยู่ครึ่งค่อนวัน กลับซื้อแก้วน้ำให้เขาหนึ่งใบ

แต่ก่อนหน้านี้เขาเคยเห็นในห้างสรรพสินค้า พวกจานชามแก้วเหล้าล้วนถูกจัดวางเอาไว้บนชั้นอย่างเป็นระเบียบ ทำไมในร้านที่ขายของไม่ปรกติเหล่านี้ก็มีแก้ววางขายด้วย

แต่เสี้ยววินาทีที่พูดจบ เฟิ่งเหมียนรับรู้ได้อย่างชัดเจน ถึงสายตาที่เปลี่ยนไปของผู้หญิงทั้งสามคนที่อยู่ในห้องรับแขก

เขามีลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่าง “มีอะไรไม่ถูกต้องอย่างนั้นหรือ”

อวิ๋นหลิงนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง “ท่านไม่รู้หรือว่าของสิ่งนี้ใช้ทำอะไร คงไม่ใช่ท่านที่ซื้อมากระมัง”

“เมื่อวานไปเยี่ยมชมร้านต่างๆกับเสวียนจี นี่เป็นของขวัญที่นางเลือกให้ข้า......ดังนั้น นี่ใช้ทำอะไรอย่างนั้นหรือ”

อวิ๋นหลิงกับหลงเย่สบตากันด้วยสายตาประหลาด ต่างก็เห็นแก่หน้าของอีกฝ่าย ไม่ได้ตอบคำถามทันที

แต่แล้วเสียงขึงขังจริงจังของหลิวฉิงกลับดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง “อ๋อ เจ้าสิ่งนี้ ชื่อทางวิทยาศาสตร์เรียกว่าแก้วเครื่องบิน ปกติจะเป็นของเล่นของพวกผู้ชายโสดที่ไม่มีคู่ ใช้แก้ไขความต้องการทางธรรมชาติของร่างกายตัวเอง”

“ถ้าท่านไม่มีแฟน มีสักอันไว้ข้างกายก็ดี เพราะตามหลักทางการแพทย์แล้ว การบรรเทาความปรารถนาทางร่างกายเป็นประจำจะมีผลดีต่อสุขภาพ”

“แก้วที่อยู่ในมือท่านเป็นรุ่นลิมิเต็ดจากแบรนด์ดังของฝรั่งเศส ซึ่งทำร่วมกับดาราภาพยนตร์ต่างประเทศที่โด่งดังมาก ราคาต่อชิ้นก็หนึ่งแสนขึ้นไป จุ๊ๆ......นางหนูคนนั้นช่างมือเติบจริงๆ”

“แต่ก่อนและหลังการใช้งาน อย่าลืมระวังเรื่องความสะอาดและการฆ่าเชื้ออย่างเด็ดขาด และอย่าหมกมุ่นมากเกินไป ตอนนี้เทคโนโลยีก้าวหน้าแล้ว ของเหล่านี้จำลองได้เหมือนจริงมาก ถ้าไม่ระมัดระวังและควบคุมจะกระทบต่อสุขภาพได้ง่ายมาก”

เฟิ่งเหมียน “......”

ตรงราวบันไดชั้นสอง กู้ฉางเซินกับกงจื่อโยวที่ตื่นมากินอาหารเช้าได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่อย่างชัดเจน

ชั่วพริบตานั้น เฟิ่งเหมียนกลายเป็นจุดสนใจของดวงตาทั้งหกคู่

บรรยากาศเงียบมาก เขามองกล่องสวยงามที่อยู่ในมือ นิ่งเงียบไป

หลงเย่เอ่ยเสริมขึ้นมาว่า “ถูกต้อง เมื่อเช้าข้าได้จงใจเอ่ยถึงเรื่องในอดีตตอนที่ยังอยู่ในองค์กร มีผู้ชายมากมายตามจีบเสวียนจี ตอนนั้นสีหน้าเขาดูเศร้ามาก”

กงจื่อโยวเข้าใจถึงความหมายในสิ่งที่พวกนางพูดทันที ในดวงตามีแววอยากรู้อยากเห็นผุดขึ้นมา

“หลงเอ๋อร์พูดเช่นนี้ ข้าก็รู้สึกได้เช่นเดียวกัน ข้างกายมีคนมากมายเช่นนี้ เฟิ่งเหมียนกลับปฏิบัติต่อเสวียนจีอย่างไม่ธรรมดาเพียงคนเดียว เมื่อก่อนข้าแค่รู้สึกว่าเขาดูแลแม่สาวน้อยเป็นพิเศษ แต่เรื่องมุมนัดดูตัวที่ลานกว้างครั้งที่แล้ว ข้ากลับรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่ไม่เหมือนเดิม”

หลังจากนั้น เขาก็เล่ารายละเอียดเรื่องที่เฟิ่งเหมียนโกรธครั้งที่แล้วออกมา

กู้ฉางเซินได้ยินแล้ว ก็ยิ้มอย่างสง่างาม “เห็นทีพี่เฟิ่งจะตกสู่ห้วงแห่งความรักแล้วยังไม่รู้ตัว ด้วยนิสัยของน้องเล็ก ก็ดูเหมาะสมกับเขาอยู่หลายส่วนจริงๆ”

หลังจากอวิ๋นหลิงได้ยินเช่นนั้น ก็รู้สึกดีใจขึ้นมา

ตอนแรกที่ปฏิเสธข้อเสนอของเขาที่จะให้เสวียนจีเป็นสามีภรรยาปลอมๆ เป็นเพราะเขาไม่รู้จักความรัก คิดไม่ถึงว่าตอนนี้เฟิ่งเหมียนจะเติบโตแล้ว

ไม่ชอบความรักที่ให้ความรู้สึกเลื่อนลอย......

ถ้าหากเฟิ่งเหมียนเข้าใจความหมายของคำว่ารักและความรับผิดชอบ นางย่อมดีใจที่ในที่สุดจะได้เห็นเสวียนจีมีความหวังเรื่องคู่ครอง

มิเช่นนั้นด้วยนิสัยของนางหนูคนนี้ที่ไม่มีใครชอบ คงต้องโสดตลอดชีวิตแน่

หลงเย่กลับถอนหายใจยาว “แต่พวกเขาเป็นต้นเหล็กสองต้น ต้นหนึ่งออกดอกแล้ว อีกต้นหนึ่งยังไร้ความหวังอยู่เลย”

“เช่นนั้นก็ต้องรดน้ำให้มาก คนโง่ยังย้ายภูเขาได้ ขอเพียงหมั่นรดน้ำให้เพียงพอ ไม่ช้าต้นเหล็กต้องออกดอกแน่นอน”

เสียงคุ้นเคยสายหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง ทุกคนหันไปมองพร้อมกัน คิดไม่ถึงว่าจะเป็นพระเจ้าหลวง

เขาเอามือไขว้หลังยืนอยู่ข้างโซฟา ไม่รู้ว่ายืนฟังอย่างเพลิดเพลินนานแค่ไหนแล้ว