พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1156

อวิ๋นหลิงฟังแล้วเลิกคิ้วเบาๆ ดูท่าก้นบึ้งหัวใจเสนาบดีซ้ายเฟิงยังคงห่วงใยหลานชายผู้นี้ยิ่งนัก

ดังสุภาษิตกล่าวว่า ตระกูลหนึ่งจะไม่ยอมรับสองแซ่ การกระทำครั้งนี้ค่อนข้างแหวกแนวแหกกฎ

ต้องรู้ไว้ว่านับตั้งแต่สมัยโบราณ ชาวฮั่นจะให้ลูกชายรับช่วงกิจการของบิดา ลูกสาวที่ออกเรือนไปก็เหมือนน้ำที่สาดออกไป

เสนาบดีซ้ายเฟิงรู้สึกละอายใจจึงอยากชดใช้ให้ฉีเทียนเหอด้วยการรักเขา เลี้ยงดูเขา และให้ตระกูลเฟิงปกป้องเขานั้นก็สมเหตุสมผล

แต่เมื่อจะบันทึกไว้ในลำดับวงศ์ตระกูล ก็ไม่ง่ายเหมือนการรักเอ็นดูธรรมดาๆ การทำเช่นนี้เท่ากับเอาผลประโยชน์หลักของครอบครัวแบ่งให้กับคนแซ่อื่น

อวิ๋นหลิงหันไปมองแวบหนึ่ง ใบหน้าของท่านพ่อเฟิงเต็มไปด้วยความยินดี ไม่มีท่าทีไม่พอใจหรือต่อต้านแต่อย่างใด เฟิงอู๋จีก็แค่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างรู้ความ แล้วพูดรับคำอย่างพาซื่อ

“ท่านปู่วางใจได้ ข้ากับเมิ่งชูจะรีบถ่ายทอดคำพูดโดยเร็วที่สุด”

ถึงแม้ฉีเทียนเหอจะมาจากต่างแดนในหลายพันปีต่อมา แต่เขาก็ศึกษาประวัติศาสตร์อย่างลึกซึ้ง เข้าใจเรื่องอย่างลำดับวงศ์ตระกูลในสมัยโบราณอยู่บ้าง

เขาโบกมืออย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า “ไม่ๆๆ ถ้าคุณตารู้สึกเสียใจกับผม เอาห้องในบ้านที่อยู่กันตามปกติให้ผมก็ได้ ไม่ต้องทำอะไรใหญ่โตขนาดนั้นจริงๆ”

“ผมบอกคุณตาแล้วไม่ใช่เหรอ พ่อผมเป็นนักธุรกิจที่รวยที่สุดในยุคของพวกเขา ผมก็ไม่ได้ขาดเงินเลยด้วยซ้ำ! ถ้าคุณตาทำแบบนี้ เกิดทำให้บรรดาคุณลุงคุณป้าคุณน้าคุณอาในบ้านไม่มีความสุข มันจะไม่ดีเอาได้!”

ในฐานะชายหนุ่มยุคใหม่ ฉีเทียนเหอก็เหมือนกับพวกอวิ๋นหลิงที่เป็นคนตรงไปตรงมา มีอะไรก็พูดไม่ปิดบัง และจะไม่เปลี่ยนความคิด

เขากลัวจริงๆ ว่าการกระทำของเสนาบดีซ้ายเฟิงจะก่อให้เกิดความไม่พอใจในหมู่เครือญาติตระกูลเฟิงเอง ความรุนแรงของการแก่งแย่งทรัพย์สินในครอบครัวไม่แบ่งว่าเป็นในสมัยโบราณหรือสมัยใหม่ ก่อนหน้านี้ในศตวรรษที่ 23 เขาก็มีเรื่องเป็นบ้านหลังที่สองกับตระกูลฉีมามากพอแล้ว

แต่เสนาบดีซ้ายเฟิงกลับนิสัยดื้อรั้น “ข้าเพียงคนเดียวที่มีสิทธิ์ขาดในตระกูลเฟิงทั้งหมด ข้าอยากมอบให้ใครก็ได้ ไม่ใช่ธุระกงการของพวกเขาต้องมาชี้นิ้วสอดปาก! อีกอย่าง ในอดีตคนเหล่านี้ก็ได้รับบุญคุณของซ่านซิงมาไม่น้อยด้วย บัดนี้หากจะต้องดูแลเจ้าเพิ่มมาอีกคน แล้วจะเป็นอย่างไรหรือ”

เขาพูดอย่างจริงใจ “เจ้าไม่ขาดเงิน ตาย่อมดีใจกับเจ้า แต่เงินไม่สามารถแก้ปัญหาทุกอย่างในโลกนี้ ฟังคำของตา เพียงแค่ให้น้าห้าไปจัดการทุกอย่างให้เจ้าก็พอ ไม่ต้องกังวลอะไร เจ้าพำนักอยู่ที่นี่สองวันก่อน อยู่เป็นเพื่อนกับตาให้มากหน่อย”

เสนาบดีซ้ายเฟิงตัดสินใจแล้วว่าเขาจะดูแลฉีเทียนเหอในฐานะหลานชายสายตรง

ต่อให้เขาจะมาจากหัวเมืองเล็กๆ ไม่สามารถเติบโตเหมือนลูกหลานในตระกูลที่ได้รับการอบรมสั่งสอน แต่หากเฟิงหยางและเฟิงอู๋จีได้รับสามส่วนของตระกูลเฟิง แล้วแบ่งให้เขาหนึ่งส่วนก็ดูไม่น้อย

ฉีเทียนเหอปวดหัวแทบระเบิด เขาแค่กลับมารู้จักญาติเฉยๆ ถือโอกาสเดินทางข้ามกาลเวลามาเท่านั้นเอง!

เดี๋ยวค่อยหาทางให้คุณตารู้ว่าเขาเป็นคนไม่เอาไหน ผลประโยชน์ของตระกูลเฟิงจะถูกทำลายในมือของเขา

เสนาบดีซ้ายเฟิงยื่นคำขาด จากนั้นมองไปยังเซียวปี้เฉิง แล้วขอร้องว่า “รัชทายาท โปรดช่วยทูลฝ่าบาทสักสองสามคำหลังจากที่ท่านกลับวัง โปรดประทานอนุญาตให้ข้าลาสองสามวันเพื่อเตรียมตัวจัดงานเลี้ยงต้อนรับญาติ”

เซียวปี้เฉิงพยักหน้า “ท่านเสนาบดีซ้ายไม่ต้องกังวล ข้าจำได้แล้ว”

เมื่อเห็นว่าเรื่องต้อนรับญาตินับว่าราบรื่นดี ทั้งสองสามีภรรยาก็ไม่คิดจะรั้งอยู่ต่อ ขืนอยู่ที่นี่จะขัดจังหวะการสนทนาของผู้อื่นเอาได้ ก็กลับเข้าวังก่อน

ก่อนออกมา อวิ๋นหลิงขบคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกระซิบกับฉีเทียนเหอ “เสี่ยวเทียน หลังจากงานเลี้ยงต้อนรับญาติเสร็จแล้ว ให้นำจี้หินอุกกาบาตของคุณไปที่วัง ข้ามีเรื่องจะคุยด้วย”

ฉีเทียนเหอพยักหน้าระรัว แม้ว่าจะนึกสงสัยอยู่ในใจ แต่ขณะนี้เขายังมีญาติกลุ่มใหญ่ที่รอสังสรรค์อยู่ข้างนอก เขาจึงไม่มีเวลาถามมากนัก

……

หลังจากกลับถึงวัง เซียวปี้เฉิงก็ทูลกับจักรพรรดิจาวเหรินตามที่สัญญาไว้

หลังจากทราบข่าวนี้ จักรพรรดิจาวเหรินที่กำลังงีบหลับอยู่บนเตียงมังกร จู่ๆ ก็ลืมตาขึ้น พลิกตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ

“เจ้าว่าไงนะ ต้าเฟิงไม่อยู่ในโลกแล้ว ลูกชายของนางกลับมาเยี่ยมญาติที่เมืองหลวง”

เซียวปี้เฉิงผงกศีรษะ “ใช่แล้ว คราวนี้ลูกได้พบกับเทียนเหอโดยบังเอิญที่เมืองลี่ เสด็จปู่ก็รู้เรื่องนี้ด้วย เขาไม่ได้บอกเสด็จพ่อหรอกหรือ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน