พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1161

เต้าหวู๋ซินพยักหน้ายิ้มบางๆ “นั่งลงก่อนเถอะ”

ทว่าเฟิ่งเหมียนไม่ได้นั่งลงตามคำบอก แต่กลับก้มหัวคุกเข่าลงกราบกับพื้นค้างอยู่ครู่หนึ่งมาทางเขาอย่างเคร่งขรึม ก่อนจะเงยหน้าขึ้น

การคุกเข่าลงกราบกับพื้นเต็มพิธีการเช่นนี้มักจะเห็นได้ระหว่างคนรุ่นเยาว์กับผู้อาวุโส ฮ่องเต้กับขุนนาง หรือพ่อกับลูกชาย ทำให้เต้าหวู๋ซินเลิกคิ้วเบาๆ จากนั้นก็คลี่ยิ้มอย่างเข้าใจ

เขาเริ่มเปิดหัวข้อสนทนา “สหายน้อย เหตุใดจึงคารวะเต็มพิธีการเช่นนี้”

เฟิ่งเหมียนหยัดกายขึ้นค้อมศีรษะคำนับ เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ผู้เยาว์มาเยี่ยมครานี้เพื่อหารือเรื่องแต่งงาน ข้ากับเสวียนจี บุตรสาวของท่านอยู่ด้วยกันมานานแล้ว เคยร่วมเป็นร่วมตายด้วยกันมา บัดนี้ความรักเติบโตจนสุกงอม หวังว่าจะได้รับอนุญาตจากท่าน แต่งงานกับบุตรสาวสุดที่รักของท่านเป็นภรรยา เกี่ยวดองกันด้วยดี”

“ผู้อาวุโส เดิมเรื่องในวันนี้ควรเป็นแม่สื่อที่มาถึงเรือนชานพร้อมของขวัญ แต่ผู้เยาว์ยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับแคว้นต้าโจว ก็ได้แต่มาพบท่านด้วยมือเปล่า หวังว่าท่านจะไม่ถือโทษโกรธเคือง การแต่งงานเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต เมื่อนึกถึงบิดามารดาของข้าอาศัยอยู่ไกลในแคว้นตงฉู่ ไม่สะดวกจะมาที่นี่ทันที ดังนั้นผู้เยาว์จึงมาที่นี่เพื่อหารือการแต่งงาน และขอความเห็นจากท่าน”

“ถ้าท่านไม่คัดค้านการแต่งงานครั้งนี้ ผู้เยาว์จะส่งจดหมายถึงบ้านทันที วันหน้าจะให้บิดามารดาของข้ามาสู่ขออย่างเป็นทางการ หลังจากแต่งงานแล้ว ผู้เยาว์จะไม่กลับไปเป็นนักพรตฝึกบำเพ็ญเพียรที่สถานปฏิบัติธรรมอีก”

เฟิ่งเหมียนเป็นผู้ที่ค่อนข้างเคร่งครัด ตามกฎธรรมเนียมของ ‘สามหนังสือหกพิธีการ’ ดั้งเดิม ควรให้แม่สื่อจากครอบครัวฝ่ายชายและฝ่ายหญิงเป็นคนกลางออกหน้าจับคู่

แต่ขณะนี้เขาหาแม่สื่อไม่ได้ และไม่ได้เตรียมของขวัญมาแต่อย่างใด ดังนั้นจึงไม่กล้าบุ่มบ่ามพูดคำว่า ‘สู่ขอ’ เขาเพียงแต่มาเจรจาแต่งงานอย่างไม่เป็นทางการ เพื่อไม่ให้ดูเสียมารยาท

เต้าหวู๋ซินแย้มยิ้ม แต่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นทันที แต่ถามให้แคบลงเล็กน้อย

“อ้อ? เจ้าไม่ได้มุ่งมั่นเพื่อมรรคาเต๋าหรอกหรือ ทำไมถึงตกลงมาในตาข่ายของโลกมนุษย์นี้ ไม่กลัวว่าการฝึกบำเพ็ญเพียรเต๋ามาหลายปีดีดักจะถูกทำลายลงในพริบตาหรอกหรือ”

เฟิ่งเหมียนดูเก้อเขินเล็กน้อย “ท่านล้อเล่นแล้ว ผู้เยาว์ไม่ได้ฝึกฝนอย่างหนัก คราวนี้สามารถฝ่าด่านคอขวด จึงเข้าใจแจ่มแจ้ง ยังดีที่ได้คำชี้แนะของท่าน”

ได้ยินดังนี้ เต้าหวู๋ซินก็หัวเราะลั่นอย่างเบิกบานใจ

“ในเมื่อเจ้าเข้าใจหัวใจของตัวเองแล้ว เหตุใดข้าจึงต้องปฏิเสธด้วยเล่า เจ้าได้เปิดหูเปิดตาความสวยงามของโลกนั้นแล้ว ควรเข้าใจด้วยว่าคนหนุ่มสาวทุกวันนี้ล้วนสนับสนุนความรักที่เสรีใช่หรือไม่”

เขาขยิบตาให้เฟิ่งเหมียน กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ขอเพียงเด็กสาวยินดี การแต่งงานก็ย่อมจะเป็นไปตามนั้น”

เฟิ่งเหมียนถอนใจด้วยความโล่งอก หมายความว่าเขาผ่านด่านการทดสอบของพ่อตาแล้ว

ในใจเขาเปี่ยมสุข แต่ไม่กล้าลำพองใจ เขาจึงหยิบสมุดม้วนหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อทันที แล้วมอบให้ด้วยสองมือ

“ขอบคุณผู้อาวุโสที่ชี้แนะ นี่คือเรื่องที่ข้าได้เขียนรวบรวมเมื่อไม่กี่วันเกี่ยวกับการสู่ขอ การทาบทามและฤกษ์งามยามดี เชิญท่านตรวจดู”

เต้าหวู๋ซินมีชีวิตอยู่มานานและได้เห็นโลกมามาก เขาจึงไม่สนใจกับพิธีรีตองในสมัยอดีตเหล่านี้ แต่เฟิ่งเหมียนยึดถือและเคร่งครัดถึงเพียงนี้ เขาจึงต้องพลิกอ่านอย่างพินิจพิเคราะห์

เขาตรวจดูอย่างละเอียดลออ พบว่าสมุดเล่มนี้มีวันเดือนปีเกิด ข้อมูลสำมะโนครัว สถานะครอบครัว และรายละเอียดทรัพย์สินของฝ่ายชายโดยละเอียด

ทั้งยังจัดสินสอดจำนวนมากที่เตรียมไว้ตอนสู่ขอ ลงรายละเอียดยิบย่อย แสดงถึงความจริงใจ

เฟิ่งเหมียนรอคอยให้เต้าหวู๋ซินตรวจดูอย่างอดทน

หลังกลับมาจากยุคปัจจุบัน เขายุ่งกับเรื่องนี้มาหลายวัน ทั้งยังต้องไปคุยเรื่องการแต่งงานด้วยสองมือเปล่าอีกก็ช่างเถอะ จะพกเอาแต่ปากไปอย่างเดียวไม่ได้หรอก

ดังนั้นเขาจึงอธิบายสถานการณ์ของตนโดยไม่ซ่อนเร้นอำพรางแม้แต่น้อย รวมถึงจำนวนเงินกับทรัพย์สินในบ้าน และสมบัติที่เขาเก็บไว้ในคลังส่วนตัวของแคว้นตงฉู่อีกจำนวนหนึ่ง

หากต้องการแต่งงานกับลูกสาวคนอื่นต้องทำให้อีกฝ่ายสบายใจว่าลูกสาวจะไม่ต้องไปกัดก้อนเกลือกินหลังออกเรือน

แม้จะยังไม่มีการหมั้นหมายอย่างเป็นทางการ แต่เฟิ่งเหมียนก็ได้คิดเกี่ยวกับขั้นตอนการแต่งงานทั้งหมดไว้อย่างละเอียดแล้วรอบหนึ่ง มีแผนที่อยู่ในใจแล้วว่าจะต้องทำอะไรเมื่อใดบ้าง

เพียงคอยท่าให้เต้าหวู๋ซินพยักหน้าเห็นด้วย

ครู่ใหญ่ เขาก็เงยหน้าขึ้นมองเฟิ่งเหมียนอย่างอ่อนโยน “เจ้าวางแผนอย่างละเอียดไว้เช่นนี้ คิดว่าต่อไปทุกอย่างจะดำเนินไปอย่างราบรื่น”

จากนั้นเฟิ่งเหมียนก็รู้สึกโล่งใจอย่างแท้จริง “เช่นนั้นก็ขอบคุณคำพูดอันเป็นมงคลของท่าน”

ต่อมา เขากำลังจะขออำลาออกไปโดยไม่อยากรบกวนอีกฝ่าย แต่ก็ถูกเต้าหวู๋ซินเรียกไว้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน