พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1165

หลังม่านมุก อวิ๋นหลิงเริ่มมีท่าทีสนอกสนใจ

ฉีเทียนเหอไม่ใช่คนที่ชอบโอ้อวด ไม่เคยได้ยินเขาคุยโวความสามารถของตัวเองมาก่อน เด็กคนนี้อาจต้องการเล่นกลแสร้งเป็นหมูเพื่อหลอกกินเสือ หลอกล่อให้เสนาบดีขวาหลี่มาติดเบ็ด

ตามที่คาดไว้ เมื่อเสนาบดีขวาหลี่ฟังมาถึงตรงนี้ เขาก็พูดอย่างตื่นเต้นทันที “อ้อ? ในเมื่อเป็นเช่นนี้ มิสู้แสดงให้ชมเป็นขวัญตาสักครั้ง เพื่อที่ข้าและคนอื่นๆ จะได้เปิดหูเปิดตา”

ฉีเทียนเหอก็ถามต่อ “แล้วท่านอยากจะให้แสดงอย่างไรล่ะ”

หรือว่าจะให้เขาร้องเพลงภาษาอังกฤษตรงนี้เลย? แม้ว่าจะร้องเพลงพวกเขาก็ฟังไม่รู้เรื่องหรอก

เสนาบดีขวาหลี่ก็แสร้งตีหน้ายิ้มพูดว่า “ง่ายมาก ในบรรดาแขกเหรื่อวันนี้มีคนที่สามารถพูดภาษาเหล่านี้ได้พอดี เจ้าพูดคุยกับเขาสักสองสามคำ โดยเฉพาะภาษาเปอร์เซีย แม้แต่ท่านอาลักษณ์กรมคลังยังบอกว่าไม่ง่ายเลย ในเมื่อเจ้าทั้งพูดและเขียนได้ ตาแก่อย่างพวกเราก็แทบรอเปิดหูเปิดตาไม่ไหว”

หลังจากเปิดเส้นทางการค้าแล้ว ภาษาตะวันตกและภาษาญี่ปุ่นก็ค่อนข้างธรรมดาเมื่อเทียบกับภาษาเปอร์เซีย แต่ในบรรดาผู้คนในวันนี้ก็มีคนที่สันทัดภาษาเปอร์เซียด้วยคนหนึ่ง

อาลักษณ์กรมคลังคนใหม่วัยเพียงสี่สิบเศษ อายุไม่มากนัก เขาเป็นบัณฑิตที่เติบโตมาในตระกูลพ่อค้า ตำแหน่งขุนนางก่อนหน้านี้ไม่สูงนัก

หลังจากตระกูลลู่ล่มสลาย เหตุที่อีกฝ่ายสามารถเลื่อนตำแหน่งเป็นถึงขุนนางขั้นนี้ได้ แม้ว่าจะมีผลงานในราชสำนักเพียงเล็กน้อยก็ตาม เป็นเพราะเขาสามารถพูดได้หลายภาษา

เสนาบดีขวาหลี่หรี่ตา หนุ่มผมขาวจะเป็นล่อหรือม้า ดึงออกมาให้พูดคุยสักหน่อยเดี๋ยวก็จะรู้เอง

หากอีกฝ่ายอับอายขายหน้าในที่สาธารณะ เขาก็จะไม่พลาดโอกาสที่ดีเช่นนี้เยาะเย้ยเสนาบดีซ้ายเฟิง

เสนาบดีซ้ายเฟิงลอบจ้องมองเขาแวบหนึ่ง กระแอมให้ลำคอโล่งแล้วพูดว่า “หากทุกท่านสนใจ ไว้รอหลังงานเลี้ยงเลิกค่อยๆ พูดคุยกัน ไม่เช่นนั้นอาหารอร่อยๆ จะเย็นชืดไปเสียก่อน”

เขาคิดว่าเมื่องานเลี้ยงต้อนรับญาติจบลง ก็จะหาข้ออ้างส่งหลานชายโง่เขลาคนนี้ออกไป ไม่เช่นนั้นตาเฒ่าหลี่อาจทำให้เขาอับอายได้

ไม่นึกว่าอวิ๋นหลิงจะเอ่ยพูดโดยไม่คาดคิด

“ไม่เป็นไร ให้พวกเขาพูดคุยกันสักสองสามคำก็พอ ไม่เช่นนั้น ข้าเกรงว่าเสนาบดีขวาหลี่จะกังวลจนกินอะไรไม่ลง ทำให้เขาได้เปิดหูเปิดตาสักหน่อย”

นางพูดด้วยน้ำเสียงเป็นเชิงสบายเจ็ดส่วนเป็นเชิงล้อเล่นสามส่วน ดูเหมือนจะส่งเสียงโห่ฮาด้วยความสนุกสนาน

เมื่อเห็นนางพูดสนับสนุนเช่นนี้ ฉีเทียนเหอก็ยืดอกและเงยหน้าขึ้นทันที “แม้แต่พี่สะใภ้ก็พูดแบบนี้ เช่นนั้นผู้เยาว์จะแสดงให้ทุกท่านชม ไม่ทราบว่าผู้ใดคือท่านอาลักษณ์กรมคลัง โปรดช่วยชี้แนะด้วย”

หลังจากเงียบไปสองลมหายใจ ชายวัยกลางคนที่รูปร่างหน้าตาดี แต่งกายด้วยอาภรณ์หรูหราก็ลุกขึ้นจากโต๊ะด้วยสีหน้าลังเลอยู่บ้าง

เขาถูกเสนาบดีขวาหลี่ลากไปเป็นเครื่องมือ เขาเองก็ไม่อยากเข้าไปมีส่วนร่วม แต่พระชายารัชทายาทเรียกชื่อแล้ว เขาจึงต้องร่วมมือ

“คุณชายฉี ความรู้ภาษาต่างประเทศของข้าร่ำเรียนเพียงพื้นฐาน ไม่กล้าบังอาจสอน”

“ไม่เป็นไร ท่านอาลักษณ์อยากถามอะไรก็ได้ แค่สนทนากันนิดหน่อย”

ท่าทางของฉีเทียนเหอสุภาพเรียบร้อย ทำให้เสนาบดีขวาหลี่ที่อยากดูละครเกิดความสับสน

“เช่นนั้นข้าจะถามคุณชายน้อยฉีเป็นภาษาเปอร์เซียก่อน”

อาลักษณ์กรมคลังครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วพูดประโยคหนึ่งออกมาที่คนส่วนใหญ่ในงานเลี้ยงไม่เข้าใจอย่างไม่รีบร้อน

ฉีเทียนเหอตอบคำถามของเขาแทบจะในอึดใจต่อมา พูดเสียยาวเหยียดได้อย่างคล่องแคล่ว

อาลักษณ์กรมคลังมุ่นคิ้วเล็กน้อย ตั้งใจฟังอย่างยิ่ง ถามสองสามคำเป็นระยะๆ จากนั้นก็พยักหน้า

เมื่อเห็นภาพนี้ ในใจทุกคนก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจภาษาเปอร์เซีย ทั้งคู่ก็พูดได้คล่องโดยไม่สะดุด แต่ระหว่างถามตอบ อาลักษณ์กรมคลังก็จะหยุดชั่วครู่อย่างเห็นได้ชัด ดูเหมือนกำลังแปลอยู่ในหัว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน