พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1170

ท่านป้าเฟิ่งเคยเห็นเสวียนจี เพียงแต่ว่า อีกฝ่ายไม่รู้ฐานะของนาง

ตอนนั้นนางคิดถึงลูกชาย จึงปลอมตัวลงจากเขาเพื่อไปเยี่ยมเฟิ่งเหมียน

บนถนนใหญ่ในเมืองหลวง กลับพบเข้ากับพระชายารองของรัชทายาทกำลัง”ก่อความวุ่นวาย”อยู่ที่หน้าจวนเฉินอ๋อง ท่านป้าเฟิ่งรู้ว่าลูกชายมีหน้าที่ปกป้องอีกฝ่าย ดังนั้นจึงได้ชะงักฝีเท้าไปชั่วครู่

นั่นเป็นละครฉากเด็ดที่ยอดเยี่ยมฉากหนึ่งจริงๆ

และเป็นเพราะพระชายารองของรัชทายาทก่อเรื่องโวยวายหน้าจวนเฉินอ๋องครานี้ ทำให้ประชาชนทั่วทั้งเมืองหลวงได้รับรู้ว่า เดิมทีคนที่อ๋องเฉินจะแต่งงานด้วยนั้นคือชวีเสวียนจี

เป็นเพราะหลังจากเกิดอุบัติเหตุทำให้นางกลายเป็นคนสติไม่ดี จึงได้ถูกคุณหนูรองชวีซึ่งเกิดจากแม่เลี้ยงแย่งสัญญาแต่งงานไป

เฉินอ๋องคนนั้นก็เป็นคนชั่วที่ลืมบุญคุณ เขาเคยได้รับความรักความเมตตาจากแม่ของเสวียนจี ทั้งสองจึงได้หมั้นหมายกันมาตั้งแต่เด็ก

แต่เขาไม่อยากจะแต่งงานกับคนสติไม่สมประกอบ เพื่อเป็นการทำลายการแต่งงานครั้งนี้ จึงได้จงใจสร้างเรื่องขึ้นมาลับหลัง ทำให้นางมีสถานะเป็น”หญิงหายนะแห่งตงฉู่”

เมื่อความจริงปรากฏ ประชาชนต่างก็ต่อว่าต่อขาน

ตอนนั้นพระชายารองของรัชทายาทนอนอยู่บนพื้นทั้งร้องไห้ทั้งโวยวาย ทำท่าราวกับอาการป่วยกำเริบ ยังไม่ระวังตัวกลิ้งไปตรงเท้าของท่านป้าเฟิ่งอีกด้วย

แม้ว่าใบหน้าเล็กๆนั้นจะดูมอมแมม แต่ความเจ้าเล่ห์และปราดเปรื่องในดวงตากลับหนีไม่พ้นสายตาของท่านป้าเฟิ่ง

ตอนนั้นรางรับรู้ได้ในทันที พระชายารองของรัชทายาทคนนี้ไม่ได้มีปัญหาทางสมองแม้แต่น้อย ช่างน่าสนใจมาก

อีกฝ่ายจับชายเสื้อของนางเอาไว้ร้องไห้โฮออกมา ท่านป้าเฟิ่งยังให้ความร่วมมือในการร่วมแสดงด้วย ทั้งสองต่อบทกันด่าสองสามีภรรยาเฉินอ๋องจนไม่เหลือชิ้นดี

ใครใช้ให้เฉินอ๋องมักจะมองว่าลูกชายนางขัดหูขัดตา

แต่หลังจากเกิดเรื่องได้ไม่นาน ท่านป้าเฟิ่งที่ไปเยี่ยมลูกชายก็กลับขึ้นไปบนภูเขา ไม่ได้อยู่ในหยุดพักในเมือง

เกรงว่าจะถูกเฉินอ๋องจับได้ว่านางเป็นผู้หญิงที่ด่าเขา จากนั้นจะแก้แค้นด้วยการหาเรื่อง สร้างปัญหาให้ลูกชาย

แค่วาสนาครั้งเดียวที่ได้พบกัน ไม่ว่าอย่างไรท่านป้าเฟิ่งก็คิดไม่ถึงว่า ว่าที่ลูกสะใภ้จะเป็นหญิงสาวที่ฉลาดปราดเปรื่องคนนั้น

ท่านป้าเฟิ่งอดไม่ได้ที่จะเอ่ยด้วยความกังวลปนยินดีว่า “ในเมืองหลวงมีคุณชายที่อายุน้อยหล่อเหลามากมาย ทำไมนางจึงชอบเหมียนเอ๋อร์ คงไม่ใช่เพราะเหมียนเอ๋อร์ไปหลอกนางกระมัง”

เหมียนจื่อก็จริงเชียว คิดไม่ถึงว่าจะลงมือกับหญิงสาวอายุน้อยเพียงนี้ได้ ช่างคาดไม่ถึงจริงๆ

ถ้าคนอื่นเห็นเข้า ใครก็ต้องพูดลับหลังว่าเป็นวัวแก่กินหญ้าอ่อน

“ศิษย์น้อง ดูเจ้าพูดเข้า ปกติวันๆก็คาดหวังจะให้เหมียนเอ๋อร์พาผู้หญิงกลับมา และในที่สุดวันนี้ก็สมปรารถนา ทำไมกลับลังเลขึ้นมาซะล่ะ”

ท่านป้าเฟิ่งอดไม่ได้ที่จะเคาะหัวตัวเอง “ท่านพูดถูก ต้องฉวยโอกาสที่สาวน้อยยังไม่ทันรู้สึกเสียใจ รีบแต่งนางเข้าตระกูลซะ”

มิเช่นนั้นลูกชายที่ไม่รู้จักวางตัว ปกติก็ทะนุถนอมคนอื่นไม่เป็น ถ้าหากสาวน้อยได้สติแล้วหนีเตลิดไป เช่นนั้นก็แย่แน่

“เร็วเข้าท่านพี่ พวกเรารีบเก็บสัมภาระวันนี้เลย พรุ่งนี้ออกเดินทางไปที่ต้าโจวกันตั้งแต่เช้า”

ท่านป้าเฟิ่งพูดจบ ก็วิ่งเข้าไปในเรือนอย่างรีบร้อน แทบอยากจะมีปีกบินไปยังเมืองหลวงของแคว้นต้าโจวทันที

เจ้าลัทธิเฟิ่งได้แต่ยิ้มพลางส่ายหน้า “นิสัยใจร้อนจริงๆ เวลาแค่หนึ่งวัน จะสามารถเตรียมของขวัญหมั้นหมายและสู่ขอได้ทั้งหมดหรือ”

ในจดหมาย เฟิ่งเหมียนได้เขียนรายการสิ่งของที่ต้องการทั้งหมดไว้ชัดเจนแล้ว

เขาจึงได้เรียกศิษย์พี่ศิษย์น้องคนอื่นๆในวัดมา ประกาศข่าวให้ทุกคนได้ทราบ

หลังจากนั้น บรรดาอาจารย์ลุงอาจารย์อาของเฟิ่งเหมียนต่างก็ยิ้มด้วยความยินดี

“ดีมาก”

“ศิษย์พี่ใหญ่ ท่านกับศิษย์น้องไปที่แคว้นต้าโจวอย่างสบายใจเถอะ เรื่องในวัดมอบให้เป็นหน้าที่พวกเราก็พอ”