พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1171

สองสามีภรรยาพูดว่าจะทำก็ทำเลย เต็มไปด้วยพลังในการทำงาน ทำการคัดเลือกเมล็ดพันธุ์ที่เหมาะสมจะเพาะปลูกในตอนนี้ออกมาอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้เป็นช่วงกลางเดือนสิบเอ็ด เป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงคาบเกี่ยวกับฤดูหนาว ไม่เหมาะที่จะปลูกพืชที่เป็นอาหารหลักอย่างข้าวสาลีแล้ว

ดังนั้นอวิ๋นหลิงจึงตั้งใจคัดเลือกเมล็ดพันธุ์ผักออกมาส่วนหนึ่ง เช่นผักกวางตุ้ง กุยช่าย ถั่วลันเตา แครอท ผักคะน้าเป็นต้น

ในโลกปัจจุบันมีเมล็ดพันธุ์ผักดัดแปลงพันธุกรรมมากมาย ไม่เพียงแต่ให้ผลผลิตที่น่าตกใจ ยังมีผลที่ใหญ่มาก

แต่เมล็ดพันธุ์ผักเหล่านี้ได้ทำการเพาะปลูกในพื้นที่ของแคว้นต้าโจวแล้ว อวิ๋นหลิงเกรงว่าถ้าเอาออกมา หลังจากเพาะปลูกออกมาแล้วจะทำให้เกิดความแต่งต่างจากพืชผักพื้นถิ่นมากเกินไปจนทำให้คนอื่นเกิดความสงสัย ดังนั้นจึงเลือกเมล็ดพันธุ์ชุดแรกที่ค่อนข้างปลอดภัยจะดีกว่า

“เมล็ดพันธุ์ชุดนี้มีจุดเด่นสำคัญก็คือต้านความหนาวเย็น ต้านโรคและต้านแมลงได้ อีกทั้งระยะเวลาเติบโตก็สั้น ถ้าเทียบกับพืชผักของยุคปัจจุบันที่เห็นได้ทั่วไปละก็ ที่จริงผลผลิตก็ไม่ถือว่าโดดเด่น แต่เมื่ออยู่ที่นี่สามารถพูดได้ว่าอุดมสมบูรณ์ ไม่ได้ดูผิดปกติมากเกินไป”

เซียวปี้เฉิงฟังอย่างจริงจัง พยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เมื่อเป็นเช่นนี้ เมื่อเทียบกับเมล็ดพันธุ์ผักที่มีผลผลิตน่าตื่นตกใจเหล่านั้น ผักพวกนี้เหมาะสมกับพวกเรามากกว่า"

ตอนที่เขาไปเยี่ยมชมแปลงเกษตรทดลอง เคยเห็นต้นข้าวที่สูงกว่าเขาซึ่งมีความสูงหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร ว่ากันว่าเป็นข้าวลูกผสม สามารถหลบใต้ร่มเงาของต้นข้าวได้

ยังมีเมล็ดพันธุ์อวกาศที่เคยขึ้นไปอยู่บนท้องฟ้า ผลที่ออกมามีขนาดใหญ่จนสามารถเรียกได้ว่าผลยักษ์ก็ไม่เกินจริง แค่ฟักทองที่เขาเห็น ก็ต้องใช้แรงงานสองสามคน จึงจะอุ้มขึ้นมาได้

พืชผักมหัศจรรย์เหล่านี้หาอยู่ในแคว้นต้าโจว คงจะทำให้ประชาชนแตกตื่นไม่น้อย ดีไม่ดีประชาชนอาจคิดว่าเป็นพืชปีศาจหรือไม่ก็เป็นพืชอัศจรรย์

อวิ๋นหลิงเองก็คิดว่าไม่ควรจะทำให้สะดุดตามากเกินไป “ถูกต้อง และเมล็ดพันธุ์ชุดนี้ที่ข้าเลือกนั้นมีความต้องการปุ๋ยที่ต่ำมาก พืชผักที่ดัดแปลงพันธุ์กรรมส่วนใหญ่ต้องใช้ปุ๋ยที่ทำขึ้นมาโดยเฉพาะ กลับเป็นการไม่สะดวกที่พวกเราจะทำการเพาะปลูกจำนวนมากที่นี่”

นางพูดไปพลาง ก็ห่อเมล็ดพันธุ์ผักที่แตกต่างกันเอาไว้ในกระดาษ พร้อมกับเซียวปี้เฉิง เขียนชื่อและลำดับเลข

หลังจากนั้น ก็เลือกเมล็ดพันธุ์ผักออกมาหนึ่งชนิด

“นี่เป็นเมล็ดพันธุ์ของกะหล่ำดอก เมื่อโตแล้วจะมีทั้งสีขาวและสีเขียว สีเขียวเรียกว่าบรอกโคลี ก่อนหน้านี้ตอนที่กินหม้อไฟท่านก็เคยได้ชิมแล้ว”

เซียวปี้เฉิงรับมาดูอย่างวิเคราะห์ด้วยความประหลาดใจ “สิ่งนี้รสชาติอร่อยมาก ในพื้นที่ราบภาคกลางยังไม่เคยพบเห็นมาก่อน”

ไม่ว่าจะใช้ต้มในหม้อไฟ ผัดผักหรือว่านำมาลวกแล้วยำ ก็ให้รสชาติที่ยากจะลืมเลือน

ตอนที่พระเจ้าหลวงอยู่ที่นั่น ชอบกินผักชนิดนี้มาก

อวิ๋นหลิงยิ้มสดใส “แน่นอน ถิ่นกำเนิดของผักชนิดนี้อยู่ที่ชายฝั่งตะวันออกกลาง ในโลกของพวกเรา ก็ถูกนำเข้ามาในช่วงศตวรรษที่สิบเก้าซึ่งเป็นต้นราชวงศ์ชิง”

“กะหล่ำดอกมีความสามารถในการปรับตัวสูงมาก บวกกับเดิมทีแคว้นต้าโจวก็ไม่มีพืชชนิดนี้อยู่แล้ว ดังนั้นข้าจึงได้ซื้อเมล็ดพันธ์ที่มีคุณภาพดีที่สุดมาหนึ่งชุด ถึงเวลาหากมีคนถามขึ้นมา พวกเราก็บอกว่ามาได้มาจากพ่อค้าต่างชาติ”

“คนพื้นถิ่นยังไม่เคยเห็นพืชชนิดนี้มาก่อน ไม่ว่ามันจะมีหน้าตาอย่างไร ก็คงไม่รู้สึกแปลกแต่อย่างใด” เซียวปี้เฉิงยิ้มออกมา จากนั้นก็เอ่ยอย่างคาดหวังว่า “หวังเป็นอย่างยิ่งว่าประชาชนทั่วไปจะสามารถได้กินผักผลไม้สดใหม่ในช่วงฤดูหนาวโดยเร็วที่สุด”

อวิ๋นหลิงก็คาดหวังเช่นนั้น

ที่จริงในยุคนี้ อยากจะกินผักสดใหม่ในช่วงฤดูหนาวก็ไม่ใช่เรื่องที่ยากลำบากเกินไป ตัวอย่างเช่น หัวไชเท้า ผักกาดขาวและผักโขมเป็นต้น ล้วนเป็นผักที่เห็นได้ทั่วไป

แต่ชนิดผักในฤดูหนาวมีน้อยมาก ผลผลิตก็ไม่สูง แม้ประชาชนจะเพาะปลูกได้ ส่วนใหญ่ก็ไม่กล้ากินเอง แต่เลือกที่จะขายให้ร้านอาหารและบ้านผู้ดีที่ร่ำรวย ส่วนตัวเองก็กินผักดองประทังชีวิต

นอกจากนี้ ยุคนี้ก็มีเทคโนโลยีที่คล้ายกับการเพาะปลูกในโรงเรือนกระจกแล้ว

ปกติแล้วคนมีเงินจะสร้างโรงเรือนอุ่นและห้องใต้ดินขึ้นมา เพื่อเพาะปลูกพืชผักนอกฤดูกาล

หลิวฉิงเคยพูดถึง ในอุทยานของราชวงศ์แห่งเป่ยฉิน มีเรือนที่ปิดมิดชิดมากมาย ข้างในมีการเพาะปลูกหัวหอม กุยช่ายเป็นต้น ปกติจะมีการก่อไฟเพื่อรักษาอุณหภูมิทั้งวันทั้งคืน ทำให้พืชผักสามารถเจริญเติบโตได้ในฤดูหนาว