พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1175

หลี่หยวนเส้าฟังคำอธิบายอยู่ข้างๆอย่างสงบ ดูเหมือนจะจริงจัง แต่หางตากลับเหลือบมองมาทางเมิ่งฝูเอ๋อร์เป็นระยะ

ไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกันอยู่ อีกฝ่ายมองจูเจียหยางแวบหนึ่ง จู่ๆใบหน้าก็มีแววเขินอายขึ้นมา เขาก็ยิ่งรู้สึกอัดอั้นตันใจ

นั่งเงียบๆอยู่ครู่หนึ่ง หลี่หยวนเส้ายิ้มอยู่ในใจอย่างเอือมระอา ด่าตนเองว่าช่างไร้ยางอายยิ่งนัก

ก่อนหน้านี้ได้ควบคุมตัวเองและเตือนตัวเองว่าไม่สามารถหวั่นไหวอีกต่อไปแล้ว แต่พอเห็นนางสนิทสนมกับคนอื่นด้วยตาตนเอง ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหึงหวงขึ้นมา

ทำไมบนโลกนี้จึงมีคนที่ไร้ยางอายเช่นเขา

ไม่นานนัก หลังจากที่เซียวปี้เฉิงได้อธิบายแผนการเกี่ยวกับแปลงเกษตรทดลองอย่างละเอียดแล้ว ก็พาเหล่าขุนนางของกระทรวงเกษตร แจกจ่ายเมล็ดพันธุ์ผักลงไป

“วันนี้ มีข้าและพระชายารัชทายาทเป็นผู้นำในการเพาะปลูกด้วยตัวเอง จะอธิบายให้ทุกท่านได้ทราบว่าเมล็ดพันธุ์เหล่านี้ควรจะปลูกอย่างไร”

กู้ฉางเซินได้บอกกล่าวให้ชาวบ้านเหล่านี้ทราบล่วงหน้าเพื่อทำการขุดดินเอาไว้ ตอนนี้เมื่อพวกเขามาแล้วก็สามารถลงมือปลูกได้ทันที

ทุกคนต่างก็ไม่รอช้า อาศัยช่วงเช้าที่แดดยังไม่จ้ามากนัก ไปยังหมู่บ้านเถาหยวนซึ่งอยู่ใกล้ที่สุดในบริเวณตีนเขา

ก่อนหน้านี้ เซียวปี้เฉิงได้เรียนรู้วิธีการปลูกผักเหล่านี้เอาไว้ล่วงหน้าในยุคปัจจุบันแล้ว ตอนนี้จึงเป็นคนนำหน้าในการลงแปลงเกษตร

หลังจากเลือกพื้นที่ที่ดูอุดมสมบูรณ์ กักเก็บน้ำได้ดี คุณภาพดินร่วนซุยดี เขาก็เอาเมล็ดพันธุ์ผักกาดขาวออกมา

ขุดเปิดร่องน้ำ สร้างคันดิน รดน้ำบนแปลงเพาะต้นกล้าให้ชุ่มแล้ว เขาก็หว่านเมล็ดพันธุ์ไปบนผิวดิน พลางเอ่ยกำชับว่า “โปรยเมล็ดพันธุ์เหล่านี้ไว้ด้านบน จากนั้นก็คลุมด้วยปุ๋ยและดินร่วนหนึ่งชั้น สุดท้ายก็ใช้น้ำปุ๋ยรดให้ทั่วอีกหนึ่งรอบ รอสามวันผักกาดขาวก็จะงอกออกมา”

“สามวัน เร็วขนาดนั้นเชียว”

ชาวบ้านที่อยู่ทางด้านหลังร้องออกมาอย่างตกใจ

หัวหน้าหมู่บ้านจูอดไม่ได้ที่จะสังเกตดูเมล็ดพันธุ์ผักกาดขาวอย่างละเอียด พบว่าเมล็ดผักสีดำอมน้ำตาลเหล่านี้ล้วนอวบอ้วนสมบูรณ์ดี มีความกลมมนแวววาว เห็นได้ชัดด้วยตาเปล่าว่ามีขนาดใหญ่กว่าเมล็ดผักทั่วไปมาก

“เมล็ดผักที่องค์รัชทายาทนำมาดูแล้วแตกต่างจากเมล็ดผักทั่วไป คิดว่าถ้างอกเร็วกว่าก็เป็นเรื่องปกติ”

เซียวปี้เฉิงแอบพูดกับตัวเองในใจ ไม่เพียงแต่งอกเร็วเท่านั้น ระยะเวลาเจริญเติบโตของเมล็ดผักกาดขาวชนิดนี้ใช้เวลาแค่หกสิบห้าวัน และสามารถยืดระยะเวลาเก็บเกี่ยวออกไปได้ถึงเก้าสิบวันโดยที่ไม่ร่วงหล่น

ตามที่อวิ๋นหลิงบอก สายพันธุ์นี้ทนต่อการจัดเก็บและขนส่ง เป็นเมล็ดพันธุ์รุ่นเก่าที่เคยได้รับรางวัลระดับประเทศ และเป็นที่นิยมอันดับต้นๆของตลาด

เพียงแต่ภายหลังมีการพัฒนาเทคโนโลยีทางการเกษตรจนเกินพอดีมากขึ้นเรื่อยๆ เมล็ดพันธุ์ชนิดนี้จึงล้าสมัยไปแล้ว ดีที่ราคาถูก ด้วยเหตุนี้จึงยังคงเป็นพืชกระแสหลักที่ปลูกกันในประเทศยากจนจำนวนไม่น้อย

แม้จะเป็นเช่นนี้ หลังจากที่ปลูกออกมาแล้ว ก็ต้องทำให้ประชาชนตกตะลึงแน่

เอาเป็นว่าหลังจากที่ไปเห็นแปลงเกษตรทดลองเหล่านั้นมากับตาตนเอง เซียวปี้เฉิงสามารถเข้าใจได้เป็นอย่างดี ว่าทำไมอวิ๋นหลิงจึงอยากจะทะลุมิติกลับไปยังยุคปัจจุบัน

หลังจากนั้น รอจนกระทั่งเซียวปี้เฉิงกลบดินเรียบร้อย ชาวบ้านก็ไปหาบน้ำปุ๋ยมาให้

หัวหน้าหมู่บ้านจูทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว เดินเข้าไปบอกว่า “องค์รัชทายาท งานที่เหลือก็มอบให้เป็นหน้าที่ของคนหนุ่มในหมู่บ้านเถอะ อย่าให้ของสกปรกเหล่านี้ทำให้เสื้อผ้าท่านเปื้อนเลย”

อากาศหนาวเย็น เขาอยากจะขอร้องให้พวกเซียวปี้เฉิงไปดื่มน้ำหวานร้อนๆในเรือน กลิ่นของที่นี่เหม็นเกินจะรับไหวจริงๆ

เซียวปี้เฉิงกลับส่ายหน้าปฏิเสธ “หัวหน้าหมู่บ้านไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ วันนี้พวกเราสวมชุดนี้มาเป็นพิเศษ ก็เพื่อที่จะลงแปลงเกษตรได้สะดวก”

“แต่......แต่ว่าท่านเป็นผู้สูงศักดิ์ คอยชี้แนะอยู่ข้างๆก็พอแล้ว จะให้......”