พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1209

เสวียนจีที่ถูกขานชื่อก็แลบลิ้นออกมา คีบเนื้อแกะและผักสดที่ต้มในหม้อน้ำซุปใสอย่างระมัดระวัง เอาไปกองไว้ในถ้วยของท่านป้าเฟิ่งจนเป็นภูเขาลูกย่อมๆ

“ท่านป้าท่านรีบชิมดู ของเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่พวกเรานำมาจากทางโน้น เดิมทีคิดว่าตอนกลางวันจะแสดงฝีมือการทำอาหารให้ท่านชิม ใครจะไปรู้ว่าผิดแผนไปหมด”

เมื่อเอ่ยถึงเนื้อวัวเนื้อแกะชั้นดีที่ต้องเสียไปอย่างเปล่าประโยชน์ เสวียนจีก็รู้สึกเจ็บใจอยู่บ้าง

อวิ๋นหลิงก็ได้ยินเรื่องห้องครัวไฟไหม้แล้ว ได้แต่บอกว่าไม่ได้เหนือความคาดหมายของหลิวฉิงเลยแม้แต่น้อย นางหนูคนนี้ตกม้าตายในช่วงเวลาสำคัญจริงๆ

คิดไปคิดมา นางเอ่ยปากเชื้อเชิญด้วยตัวเอง “ท่านป้า ยากมากที่ท่านและท่านลุงเฟิ่งจะมาเยือนเมืองหลวงของแคว้นต้าโจวสักครั้ง ประเดี๋ยวถ้าว่างแล้ว ให้เสวียนจีพาพวกท่านไปดูทางนั้นบ้างจะดีกว่า”

“ทางนั้น” ที่อวิ๋นหลิงพูดถึง ท่านป้าเฟิ่งย่อมเข้าใจว่าหมายถึงที่ไหน

นางได้ยินเช่นนั้นก็นิ่งอึ้งไปเล็กน้อย สายตามีแววประหลาดใจ แต่กลับไม่ได้รีบรับปาก แต่เอ่ยอย่างลังเลว่า “นี่......คงจะไม่ค่อยเหมาะสมกระมัง”

หลังจากที่ตนเองและสามีได้ยินเรื่องตัวตนที่แท้จริงของพี่น้องเหล่านี้แล้ว พวกเขารู้สึกตกตะลึงมาก และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากรู้เรื่องของอีกโลกหนึ่ง

แต่ความอยากรู้ก็เรื่องหนึ่ง สองสามีภรรยากลับไม่เคยคิดว่าอยากจะไปดูโลกใบนั้น เพราะนี่จะเป็นการละลาบละล้วงมากเกินไป

อีกฝ่ายยอมให้เหมียนเอ๋อร์เล่าความลับให้พวกเขาฟัง ก็ทำให้พวกเขารู้สึกคาดไม่ถึงแล้ว

อวิ๋นหลิงยิ้มบางๆ “ท่านกับท่านลุงเป็นครอบครัวของเฟิ่งเหมียน พวกเราย่อมเชื่อใจได้ว่าผู้เฒ่าทั้งสองจะสามารถรักษาความลับเอาไว้ได้”

“ยิ่งไปกว่านั้น คนเป็นพ่อแม่ไหนเลยจะไม่คาดหวังให้ลูกอยู่ปรนนิบัติข้างกายไปชั่วชีวิต เฟิ่งเหมียนอยู่ที่แคว้นต้าโจวเพื่อเสวียนจี ผู้เฒ่าทั้งสองยินดีให้การสนับสนุน พวกเราก็รู้สึกซาบซึ้งใจมาก”

“ภายหน้าเส้นทางยาวไกล อยากจะพบเจอกันคงไม่ง่าย ดังนั้นข้าอยากจะให้นางหนูพาพวกท่านทั้งสองไปที่นั่นสักครั้ง ที่นั่นมีของแปลกใหม่มากมาย ท่านกับท่านลุงสามารถถ่ายรูป ถ่ายวิดีโอเก็บไว้ หลังจากที่กลับไปวัดไท่ชิงแล้ว เวลาที่คิดถึงพวกเขาก็สามารถนำออกมาดูได้”

หลังจากที่ได้รับความรักจากพระเจ้าหลวง อวิ๋นหลิงก็ยิ่งเข้าใจและทะนุถนอมความรักระหว่างคนในครอบครัวมากขึ้น

ไข่เหล็กเป็นคนที่โชคดีที่สุดในบรรดาพวกเขา มีเพียงเขาที่มีครอบครัวที่สมบูรณ์มีความสุข

ดูอย่างกงจื่อโยวและกู้ฉางเซิน อย่าพูดถึงเรื่องพาพ่อแม่เที่ยวในโลกอีกใบหนึ่งเลย แม้แต่อยากจะพบหน้าพูดคุย ยังเป็นได้แค่ความฝันเกินเอื้อม

แม้ว่าไข่เหล็กจะไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องนี้ แต่อวิ๋นหลิงรู้ว่าเขาต้องคิดอยู่ในใจแน่ๆ แต่เกรงว่าจะเป็นการก้าวล่วงพวกนาง จึงไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องนี้

ไม่ว่าอย่าไร ไข่เหล็กก็เป็นครอบครัวเดียวกับพวกเขา ทั้งยังยินดีอยู่ที่แคว้นต้าโจวเพื่อช่วยพวกเขา อวิ๋นหลิงย่อมไม่สามารถเห็นแก่ตัวและไร้น้ำใจได้

ยิ่งไปกว่านั้นสองผู้เฒ่าตระกูลเฟิ่งก็ไม่ได้อยู่ที่นั่นตลอดไป ก็แค่ไปเป็นแขกในช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้น

ท่านป้าเฟิ่งไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคำว่า”ถ่ายรูป”และ”วิดีโอ”ที่อวิ๋นหลิงพูดถึง นอกจากความตื่นเต้นแล้ว ก็ยังรู้สึกกังวลเล็กน้อย “ไป ไปได้จริงหรือ”

“แน่นอน ถึงเวลาท่านกับท่านลุงไปฉลองปีใหม่กับพวกเราที่นั่นเถอะ ถึงตอนนั้นข้าจะเข้าครัวทำอาหารให้พวกท่านชิมเอง”

เสวียนจีรีบต่อบทสนทนาทันที มองนางตาปริบๆ ดูแล้วตื่นเต้นยิ่งกว่าท่านป้าเฟิ่งเสียอีก

ที่จริงนางก็มีความคิดเช่นนี้ เพียงแต่รู้สึกว่าควรต้องปรึกษาพี่สาวทั้งสามคนก่อน ได้รับอนุญาตจากทุกคนแล้วค่อยว่ากันอีกที

แต่ว่าตอนนี้อวิ๋นหลิงกลับเป็นฝ่ายเอ่ยเชิญชวน เห็นทีพวกนางน่าจะแอบปรึกษากันมาแล้ว

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เสวียนจีก็ไม่ต้องระวังอะไรอีกแล้ว

นางล้วงเอาโทรศัพท์มือถือออกที่พกติดตัวออกมา เริ่มอธิบายให้นางฟังไม่หยุด ว่าอะไรคือรูปถ่าย อะไรคือวิดีโอ