พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 128

เซียวปี้เฉิงก้มหัว ก็เห็นท่าทางที่ดุร้ายแยกเขี้ยวของนางในอ้อมกอดของตนเอง แต่ดวงตาของนางกลับสดใสเหมือนดวงดาว

สีปลอมที่ทาบนใบหน้านับวันยิ่งจางลงมากขึ้นเรื่อย ๆ และไม่น่าเกลียดด้วย มองแล้วเหลือบเหมือนลูกแมวตัวน้อย ๆ เขาเองก็อดที่จะยิ้มอย่างน่ารักออกมาไม่ได้

“คำพูดของผู้ชายของข้า พูดแล้วไม่คืนคำ”

อวิ๋นหลิงถูกเขามองจนทำอะไรไม่ถูก เชอะเสียงเบา ๆ ว่า “ม้าสี่ตัวไล่ตามไม่ทัน แต่ถ้าม้าสิบตัวก็ไม่แน่ ท่านเปลี่ยนใจเร็วถึงเพียงนี้ ใครจะไปรู้ว่าวันไหนท่านจะไปชอบคนอื่นอีก”

เซียวปี้เฉิงขมวดคิ้ว “เหตุใดข้าถึงเปลี่ยนใจเร็ว？”

“ท่านเป็นชายหนุ่มหญิงสาวที่คู่กันกับเสี่ยวไป๋เหลียนมาสิบกว่าปี ข้าเพิ่งได้รู้จักท่านนานเท่าไรกัน อย่างมากก็แค่ห้าเดือนเท่านั้น ขาหน้าของท่านยังอยากแต่งงานกับนางมาเป็นพระชายาจิ้งอ๋อง ขาหลังมาบอกรักข้า จะให้ข้าเชื่อท่านได้อย่างไร？”

อวิ๋นหลิงยังไม่เคยมีแฟน แต่ว่าทักษะการหึงหวงนั้นกลับรู้โดยไม่ต้องเรียน

เซียวปี้เฉิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก พูดเสียงเบา ๆ กว่า “ไม่ ข้าไม่เคยชอบนางจริง ๆ ”

สีหน้าของอวิ๋นหลิงมองเขาด้วยความสงสัย “ตอนนั้นท่านเกลียดข้าที่ทำลายเรื่องมงคลของเจ้าไม่ใช่หรือ？”

เซียวปี้เฉิงทนไม่ไหว จึงเอื้อมมือไปหยิกใบหน้าของนาง

“ข้าเคยไม่ได้ชอบนางจริง ๆ เพียงแค่ตั้งแต่เด็กจนโตนอกจากนางแล้ว แทบจะไม่ได้ใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหนเลย ทุกคนล้วนกล่าวว่าพวกเราเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก ไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องแต่งงานเป็นภรรยาของข้า คำพูดแบบนี้เมื่อฟังเยอะแล้ว ข้าก็นึกว่าตัวเองจะต้องแต่งงานกับนางจริง ๆ ”

เมื่อได้ฟังคำพูดว่าเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยกนี้ อวิ๋นหลิงก็ไม่ดีใจนิดหน่อย จากนั้นก็หน้าบึ้งตึงขึ้นมา

“ท่านใช้วาทศิลป์มาโอ๋ให้ข้ามีความสุขใช่หรือไหม？ข้าจะบอกท่านว่า ข้าไม่ใช่คนที่ความรักบังตา อย่ามาหลอกข้า！”

“ข้าจะไปหลอกเจ้าได้อย่างไร” เซียวปี้เฉิงถอนหายใจเบา ๆ “ยังจำได้ที่ข้ากับเจ้าทะเลาะกันในตอนแรกไหม เจ้าเคยพูดว่าข้าไม่ได้รักคนอื่นจริง ๆ อีกทั้งยังไม่มีคนอื่นมารักจริง ๆ อันที่จริงแล้วเจ้าพูดถูก”

อันที่จริงแล้วฉู่อวิ๋นหานไม่ได้รักเขาเลย ดังนั้นหลังจากที่เขาตาบอด ก็มองเขาเป็นภาระ อดใจไม่ไหวที่จะสละเขาทิ้งไป

และเขาเองก็ไม่ได้ชอบฉู่อวิ๋นหานจริง ๆ ดังนั้นจึงไม่เคยพิจารณาเลย ชาตินี้จะแต่งงานกับฉู่อวิ๋นหานแค่คนเดียว

นับตั้งแต่แรกสุด เขาก็รู้สึกเพียงว่านางเป็นคนที่มีความรู้มาก สงบนิ่งอ่อนโยน อ่านออกเขียนได้อีกทั้งยังคิดคำนวณเป็น ผู้หญิงที่ทำงานเย็บปักถักร้อยได้อีกทั้งยังรอบรู้เรื่องพิณหมากล้อมถือว่าเป็นหญิงที่ดีที่สุด จะต้องจัดการเรื่องในเรือนหลังได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยเป็นแน่

เรื่องในภายหลัง เขาเริ่มสังเกตว่าอีกฝ่ายวางกลอุบายและหักหลัง

“ข้าไม่เคยคิดที่จะอยู่กับฉู่อวิ๋นหานสองคนไปตลอดชาติ แต่ว่าเจ้าไม่เหมือนกัน อวิ๋นหลิง ช่วงเวลาที่อยู่กับเจ้า ข้าไม่คิดพิจารณาอะไรเลย รู้สึกแค่เพียงว่าได้เห็นเจ้าแบบนี้ ได้พูดคุยกับเจ้า ในใจก็มีความสุขมากแล้ว”

เขาไม่เคยคิดจะให้อวิ๋นหลิงจะต้องเป็น “พระชายาจิ้งอ๋อง” ที่สมบูรณ์แบบหรือไม่ ขอเพียงแค่มีนางก็พอแล้ว

อวิ๋นหลิงมองเซียวปี้เฉิงอย่างใจจดใจจ่อ นางมีความรู้สึกเช่นเดียวกับเขา ที่แท้แบบนี้เรียกว่ารักนี่เอง

ถ้าหากว่านางมีโอกาสได้พบกับพี่ใหญ่อีกครั้ง นางจะต้องบอกหลงเย่ ไม่ใช่มีเพียงแค่หัวใจเต้นแรงอย่างเดียวถึงจะเรียกว่าชอบได้

“อวิ๋นหลิง เจ้าเป็นคนแรกของข้าในชาตินี้ แล้วก็จะเป็นเพียงคนเดียวตลอดไป”

เซียวปี้เฉิงกอดนางแน่นขึ้นไปกว่าเดิม อวิ๋นหลิงเก็บกรงเล็บแยกเขี้ยวนั้นไป ดวงตาตกลงมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ราวกับว่าสามารถปกปิดการเต้นเร็วของหัวใจได้

“เจ้าเคยบอกข้าว่า ในโลกที่นั่นของเจ้า ไม่ว่าชายหรือหญิงจะมีคู่ชีวิตได้เพียงคนเดียว”

เซียวปี้เฉิงก้มหัว แววตามองนางด้วยความร้อนแรงและจริงจัง สาบานทุกคำทุกประโยค

“คำสาบานของเราสองคนในชาตินี้ ข้าจะให้เจ้าคนเดียวเท่านั้น”

เมื่อก่อนเขายากที่จะเข้าใจการกระทำของรุ่ยอ๋อง เข้าใจว่าการมีภรรยาสามคนมีอนุภรรยาสี่คนนั้นเป็นเรื่องปกติของผู้ชายยิ่งนัก ไม่เข้าใจว่าเหตุใดรุ่ยอ๋องถึงได้ยึดติดกับการแสวงหาความรักที่เลื่อนลอยแบบในหนังสือ

แต่เมื่อเขามีคนที่ชอบอย่างจริงจัง ถึงได้เข้าใจความรู้สึกที่จะเลือกรักคน ๆ หนึ่งจนกระทั่งแก่เฒ่า

ภายใต้สายตาที่ร้อนแรงของเขา ทำให้หัวใจของอวิ๋นหลิงตกลงมาวูบอย่างหนัก ในช่วงเวลานั้นก็เต้นอย่างรวดเร็ว

สําหรับผู้มีพลังทางจิตแล้ว ควรจะต้องทำใจให้นิ่งสงบตลอดเวลา สถานการณ์ที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้เช่นนี้ถือเป็นข้อห้ามอย่างมาก

แต่นางไม่ได้ต่อต้านความรู้สึกที่แปลกประหลาดเช่นนี้ ไม่เพียงไม่รู้สึกว่าตื่นตระหนกกังวลใจ แต่กลับเกิดความปลื้มปีติและความหวานในใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน