พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 151

สองวันต่อมา อวิ๋นหลิงก็นำปืนคาบศิลาที่วาดเสร็จให้เซียวปี้เฉิง

วิธีการวาดโดดเด่นไม่เหมือนใคร ทั้งยังชัดเจนอีกด้วย เซียวปี้เฉิงอดที่จะดูนานๆไม่ได้

ภาพที่นางวาดออกมา นางไม่ได้ใช้พู่กันกับน้ำหมึกวาด แต่ใช้ถ่านปืนวาด เซียวปี้เฉิงไม่รู้ว่าควรพรรณนาเช่นไร รู้เพียงว่าวาดได้เหมือนจริงมาก เป็นวิธีวาดที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

อวิ๋นหลิงบอกเขาว่ามีคำคุณศัพท์หนึ่งเรียกว่า “สามมิติ” มีวิธีการวาดแบบหนึ่งเรียกว่า “การร่างภาพ”

จากการอธิบายของนาง เซียวปี้เฉิงก็เริ่มเข้าใจอัตราเปรียบเทียบ วิธีแรเงาและปริภูมิสามมิติ

เซียวปี้เฉิงรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่ามาก ยามนี้เขารู้สึกตัวเองโง่เหมือนควายต่อหน้าภรรยาเป็นประจำ

“เจ้าอธิบายตั้งนานกว่าข้าจะเข้าใจ ข้าโง่มากใช่ไหม?”

อวิ๋นหลิงเห็นแววตาอันห่อเหี่ยวใจของเซียวปี้เฉิงก็พอจะเดาออกว่าเขารู้สึกอย่างไร

นางยิ้มละมุนละไม “ท่านเพิ่งเคยได้ยินเรื่องแบบนี้ครั้งแรก ฟังข้าอธิบายสองรอบก็เข้าใจ ถือว่ามีทักษะการเรียนรู้สูง”

เซียวปี้เฉิงจับจ้องใบหน้านาง “จริงหรือ?”

คนอื่นมักจะชมว่าเขาฉลาดปราดเปรียว ทว่าเมื่อเทียบกับอวิ๋นหลิงแล้ว เขารู้สึกว่าตัวเองไม่เป็นอะไรเลย

“แน่นอน ข้าไม่จำเป็นต้องหลอกท่าน”

ถึงอวิ๋นหลิงจะพูดเพราะต้องการปลอบใจเขา แต่มันก็เป็นความจริง

พวกเขาไม่ใช่คนในโลกเดียวกัน สิ่งแวดล้อมและการศึกษาที่ได้รับตั้งแต่เด็กต่างกัน เซียวปี้เฉิงสามารถเรียนรู้และเข้าใจเทคโลยีอันก้าวล้ำอย่างรวดเร็วทุกครั้ง สำหรับคนยุคโบราณนั้นไม่ง่ายเลย

ใบหน้าหดหู่ใจของเซียวปี้เฉิงจึงสดใสขึ้นมา “งั้นข้าเข้าวังก่อน ถ้าว่างเมื่อไหร่เจ้าค่อยเล่าให้ข้าฟังต่อ”

เขาต้องทำความเข้าใจเรื่องพวกนี้อย่างถ่องแท้ไม่วันใดก็วันหนึ่งแน่

อวิ๋นหลิงมองเขาด้วยอารมณ์ขัน “ได้ ท่านรีบไปทำงานเถอะ”

“เช่นนั้นวันนี้เจ้าเข้านอนแต่เช้า ไม่ต้องรอข้า” เซียวปี้เฉิงเก็บกระดาษ หากไม่มีอะไรคลาดเคลื่อน คืนนี้เขาต้องอยู่ในพระราชวัง

อวิ๋นหลิงมองส่งแผ่นหลังเขาหายลับไปจากเรือนหลันชิง ระหว่างคิ้วนางเผยความชื่นใจ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย

พี่ใหญ่เคยบอกว่าถ้าคนสองคนอยากอยู่ร่วมกันจนแก่เฒ่า เช่นนั้นก็ต้องมีทัศนคติและชอบคุยเรื่องเดียวกัน สิ่งเหล่านี้สำคัญมาก

ตลอดที่ผ่านมา นางถ่ายทอดความคิดของยุคปัจจุบันให้เซียวปี้เฉิงอย่างค่อยเป็นค่อยไป เพื่อจะไม่ได้ขัดแย้งหรือมีความเห็นต่างเวลาสอนลูก

เซียวปี้เฉิงไม่เคยปฏิเสธสิ่งที่นางพยายามจะสื่อ ทั้งยังพยายามทำความเข้าใจโลกของนางด้วย ทำให้อวิ๋นหลิงรู้สึกปลื้มใจยิ่ง

ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ชอบให้แฟนสาวหรือภรรยาเก่งกว่าตน พวกเขาจะรู้สึกอิจฉาและด้อยค่า จากนั้นก็จะหาวิธีพูดจาให้แฟนสาวตัวเองดูต้อยต่ำลง

ชาติที่แล้วตอนนางอยู่ในองค์กร พวกนางสี่คนโดนโจมตีและทำร้ายจากเพศตรงข้ามมากที่สุด

ทว่าเซียวปี้เฉิงคือผู้ที่เข้าใจและให้เกียรตินาง ยิ่งในยุคนี้แล้วยิ่งหายาก นางดีใจเหลือเกินที่ไม่ได้เลือกผิดคน

เมื่อส่งเซียวปี้เฉิงแล้วอวิ๋นหลิงก็สั่งให้ตงชิงยกน้ำมา หลังจากที่เช็ดมือที่เปื้อนถ่านฟืนแล้วก็เริ่มใช้ความคิดอีกครั้ง

ถ้าจำไม่ผิด ตอนนี้ใกล้จะถึงวันเฉลิมประชนมพรรษาของจักรพรรดิจ้าวเหรินแล้ว นางไม่อยากใช้เงินซื้อของขวัญไปมอบให้กับคนขี้งก

เช่นนั้นก็วาดภาพครอบครัวเขาเป็นของขวัญดีกว่า ประหยัดทั้งเงินและไม่ต้องปวดหัวกับการเลือกของขวัญด้วย

......