พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 155

“ทุกท่านก็เห็นความร้ายกาจของหน้าไม้แล้ว เช่นนั้นก็ทำตามที่จิ้งอ๋องเสนอเถอะ สั่งทำหน้าไม้ห้าพันชุดแล้วส่งไปให้ขุนพลที่ชายแดนภายในสามเดือน”

สำหรับปืนหินเหล็กไฟที่อวิ๋นหลิงบอกว่าคือปืนคาบศิลานั้นเป็นความลับสุดยอดสำหรับจักรพรรดิจ้าวเหริน เขาจะไม่ให้ความลับรั่วไหลเด็ดขาด

เมื่อคำสั่งออกมาก็ไม่มีผู้ใดกล้าทักท้วงอีก

เพราะพวกเขาเคยได้ยินความร้ายกาจของปืนคาบศิลาจากปากผู้อื่นเท่านั้น ส่วนความร้ายกาจของหน้าไม้พวกเขาได้ประจักษ์สู่สายตาแล้ว

ชื่อเสียงอวิ๋นหลิงขจรขจายไปทั่วเมืองหลวง ประชาชนพากันเปรียบเทียบนางกับช่างที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์

ยามนี้ลืมพูดถึงเรื่องตระกูลเฟิงบริจาคเงินไปแล้ว

เฟิงจิ่งเหวยไม่ได้เห็นหน้าไม้กับตา จึงอดสบถไม่ได้

“เชอะ ก็แค่หน้าไม้กระจอกๆ จำเป็นต้องคุยโม้เพียงนี้ไหม?”

ประชาชนแคว้นต้าโจวช่ำชองด้านการต่อสู้มาแต่ครั้นโบราณกาล มีคุณหนูมากมายที่ขี่ม้าล่าสัตว์เป็น เฟิงจิ่งเหวยก็เป็นหนึ่งในนั้น

นางสะสมหน้าไม้กับกริชชั้นดีไว้มากมาย ย่อมดูถูกหน้าไม้ที่อวิ๋นหลิงออกแบบอย่างแน่นอน

ทว่าช่วงนี้เวลาออกนอกจวนทีไร ก็จะได้ยินคนพูดถึงอวิ๋นหลิงทุกที หากไม่ชมว่านางมีทักษะแพทย์อันยอดเยี่ยม ก็จะชมว่านางงดงามยิ่ง ตอนนี้ยังมีชื่อเสียงด้านงานช่างอีก

เฟิงจิ่งเหวยทั้งโกรธทั้งโมโห แค่ได้ยินชื่อก็รำคาญใจแล้ว จึงตัดสินใจอยู่จวนไม่ออกไปไหน

นางอารมณ์ไม่ดี เพิ่งด่าสาวใช้ไปสองสามประโยคก็เห็นเฟิงจิ่นเฉิงเดินมาด้วยใบหน้าบึ้งตึง

เฟิงจิ่งเหวยทำหน้าสนใจ “พี่รองเป็นอะไรไป มีอะไรไม่ราบรื่นหรือ?”

“วันนี้ข้าขอให้ท่านพ่อไปถามหัวหน้าผู้ตรวจการ ท่านกลับมาบอกว่าตำแหน่งผู้ตรวจการพิเศษเต็มแล้ว พอข้าไปสอบถามดูถึงรู้ว่าฝ่าบาทเป็นคนดันฉู่อวิ๋นเจ๋อขึ้นไปรับตำแหน่งนั้นเอง”

เฟิงจิ่นเฉิงทำหน้าเศร้าสลดและไม่พอใจยิ่ง

“คงเป็นเพราะหน้าไม้ ฝ่าบาทจึงเมตตาตระกูลฉู่”

ตำแหน่งผู้ตรวจการพิเศษมีสี่คน ก่อนหน้านี้ยังว่างหนึ่งตำแหน่ง เฟิงจิ่นเฉิงอยากได้ตำแหน่งนี้ตั้งนานแล้ว ทว่าไม่คิดว่าจะโดนผู้อื่นแยกไปได้