พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 170

อวิ๋นหลิงกำดาบแน่น นางตื่นเต้นเกินจนพูดจาไม่รู้เรื่อง

“เป็นนางจริงๆ พวกเรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว ตั้งแต่เล็กก็……”

“น้องหญิงฟงเคยมาเมืองต้าโจว พวกนางอาจจะรู้จักกันตั้งแต่ตอนนั้นก็เป็นได้”

เซียวปี้เฉิงเห็นอารมณ์นางไม่มั่นคง ใจเต้นแรงกลัวนางพูดหลุดปากไป จึงรีบพูดแทรกขัดจังหวะ

บุตรตระกูลฟงทั้งชายหญิงเคยออกศึกกันหมด เซียวปี้เฉิงจำน้องหญิงฟงได้เลือนราง

สี่ปีก่อน น้องหญิงฟงอายุสิบหกปี ออกศึกครั้งแรกกับกองกำลังต้าโจวพิชิตศัตรู เซียวปี้เฉิงเคยพบตัวจริงของนาง

ในความทรงจำของเขา นางเป็นสาวน้อยที่นิ่งขรึมไม่พูดมาก แต่มีวิชาการต่อสู้และความอาจหาญไม่แพ้บุรุษ วิชาดาบฝีมือโดดเด่น

แต่ภายหลังได้ยินมาว่า นางปกป้องฮ่องเต้เป่ยฉินที่ถูกลอบสังหาร ทำให้มือขวาของนางบาดเจ็บสาหัส จากนั้นมาก็ถือดาบอีกไม่ได้และก็ไม่เคยมายังต้าโจวอีกเลย

ตอนนั้นที่ได้ยินข่าวคราว เซียวปี้เฉิงยังรู้สึกเสียดาย

อวิ๋นหลิงได้สติ แม้นางจะพยายามควบคุมอารมณ์เอาไว้ แต่น้ำเสียงยังคงความตื่นเต้นที่ปิดไม่มิด

“…ใช่ใช่ พวกเรารู้จักกันตั้งแต่ครั้งนั้น รู้จักกันมาตั้งนานแล้ว!”

ฟงจื่ออั๋งและฟงจื่อโจวสบตากันจึงกระจ่าง

“แบบนี้นี่เอง งั้นก็ช่างบังเอิญนัก”

สองจักรวรรดิเป็นพันธมิตรกัน กองทัพสกุลฟงประจำการอยู่ต้าโจวเป็นซะส่วนใหญ่ สามปีถึงจะกลับเป่ยฉินที ปกติแม้แต่ปีใหม่ก็ยังฉลองที่ต้าโจว

ตอนจักรพรรดิเจาเหรินจัดงานเลี้ยงเชิญพวกเขามา น้องหญิงฟงก็เคยมาอยู่สองครั้ง อวิ๋นหลิงน่าจะรู้จักกับนางตั้งแต่เมื่อนั้น

แต่ทั้งคู่ยังแอบสงสัย พวกเขาไม่เคยได้ยินน้องหญิงพูดถึงเรื่องนี้เลย

อวิ๋นหลิงถามอย่างร้อนใจ “หลิวฉิงอยู่ที่ไหนกัน นางสบายดีไหม? เหตุใดนางถึงไม่ได้มาต้าโจวพร้อมพวกท่าน?”

พี่น้องสกุลฟงเห็นนางเป็นกังวล ดูแล้วเหมือนมีสัมพันธ์ที่ดีกับน้องสาวมาก ทำให้ความสงสัยในใจลดลงมาก จึงพูดไปตามความจริง

ฟงจื่ออั๋งขมวดคิ้ว ตอบเสียงนิ่งขรึม “เมื่อต้นปีน้องหญิงเข้าวังเป็นพระชายา เมื่อสามเดือนก่อน จักรพรรดิฉินสั่งเนรเทศตระกูลฟง ด้วยข้อหาขายชาติจนนางถูกขังในตำหนักเย็น”

ฟงจื่ออั๋งเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในจักรววดิฉิน

จักรพรรดิฉินครองราชย์เมื่อายุแปดขวบ บัดนี้ปีกกล้าขาแข็ง ไม่ต้องถูกใครควบคุม แทบจะรอไม่ไหวที่จะแย่งอำนาจจากอ๋องผู้สำเร็จราชการ

เมื่อต้นปี อ๋องผู้สำเร็จราชการมาเยี่ยมจิ้งอ๋อง เซียวปี้เฉิง ที่ต้าโจวด้วยตัวเอง และเป็นเพราะสกุลฟงสนิทกับอ๋องผู้สำเร็จราชการ ทำให้จักรพรรดิฉินเลือกเวลาที่เขาไม่อยู่ลงมือกับสกุลฟง เพื่อครองอำนาจทหาร

“นายเหนือหัวอยากให้ขุนนางตาย ขุนนางไม่ตายไม่ได้……ท่านพ่อข้ารู้แต่แรกอยู่แล้วว่าจักรพรรดิฉินจะลงมือกับสกุลฟง จึงชิงมอบตราพยัคฆ์คืนก่อน ขอร้องให้เขาเห็นแก่ความดีความชอบที่ผ่านมาเบามือหน่อย ไม่ให้น้องหญิงต้องทนทุกข์เนรเทศแล้วคุ้มครองความปลอดภัยของนาง”

น้องหญิงเติบโตมากับจักรพรรดิฉิน แล้วยังเสียมือซ้ายไปเพื่อช่วยเขา ทุกคนรับรู้ถึงความจริงใจของนางที่มีต่อจักรพรรดิฉินดี

อาจเพราะเห็นแก่ที่เติบโตมาด้วยกัน จักรพรรดิฉินตกลงข้อเสนอของแม่ทัพอาวุโสฟง พวกเขาทั้งคู่รับรู้เรื่องนี้ในระหว่างทางถูกเนรเทศ

อวิ๋นหลงฟังถึงตรงนี้ หัวคิ้วขมวดแน่น “แล้วตอนนี้นางเป็นอย่างไรบ้าง?”

ในใจนางว้าวุ่น นึกย้อนถึงข่าวลือที่เซียวปี้เฉิงเคยเล่าให้นางฟัง