พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 171

อวิ๋นหลิงพยายามบังคับให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ลง ถามเสียงนิ่งขรึม “แล้วแผลของนางเป็นอย่างไรบ้างแล้ว? นอกจากแขนขา ยังได้รับบาดเจ็บที่อื่นอีกหรือไม่?”

ฟงจื่ออั๋งสีหน้าเจ็บปวด “พวกเราได้ยินมาว่า ตอนน้องหญิงอยู่ในตำหนักเย็น ศีรษะเคยกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ทำให้ตอนนี้มักจะปวดหัวเป็นประจำ”

ต้องเป็นสาเหตุนี้แน่!

เล็บอวิ๋นหลิงจิกเข้าฝ่ามืออย่างแรง นางมั่นใจได้ว่า ต้องเป็นเพราะน้องหญิงฟงเคยได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะรุนแรง จึงทำให้พลังจิตของหลิวฉิงใช้การไม่ได้

นางพยายามทรงตัวพิงเซียวปี้เฉิง แล้วพูดอย่างแน่วแน่

“ข้าจะไปเป่ยฉิน ไปตอนนี้เลย!”

เซียวปี้เฉิงหน้าเปลี่ยนสิ ประคองนางไว้ “อวิ๋นหลิง เจ้าอย่าพูดจาเลอะเทอะ ตอนนี้นางอยู่เป่ยฉินจะไม่เกิดเรื่องอะไรแน่”

เขาเข้าใจความห่วงกังวลของอวิ๋นหลิง แต่ตอนนี้นางกำลังท้องกำลังไส้ ในเมืองหลวงยังมีเรื่องตระกูลเฟิงต้องสะสางอีก จะไปเป่ยฉินตอนนี้ได้อย่างไร?

อวิ๋นหลิงเสียงดัง น้ำเสียงแหลมแสดงความร้อนใจ “ข้าจำเป็นต้องไปเป่ยฉิน ตอนนี้นางต้องการข้า! ข้ารักษาบาดแผลของนางได้! ”

พวกนางเป็นคู่หูกันมายี่สิบกว่าปี ไม่ว่าอีกสามคนที่เหลือจะบาดเจ็บสาหัสอย่างไร นางก็รักษาปกป้องทุกคนเอาไว้ได้ ให้พวกนางไม่ต้องเป็นห่วงทำอะไรได้อย่างไม่ต้องเกรงกลัว

พี่น้องสกุลฟงสบตากัน คิดไม่ถึงกับปฏิกิริยาและท่าทีของอวิ๋นหลิง

ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ธรรมดา ลึกซึ้งกว่าที่พวกเขาคาดคิดเอาไว้

ฟงจื่ออั๋งอดถามไม่ได้ “น้องหญิงอวิ๋นหลิง เจ้าบอกว่า รักษาบาดแผลของน้องหญิงได้งั้นรึ?”

“ขอแค่ยังมีแขนขาอยู่ แผลอะไรข้าก็รักษาได้หมด!”

ย้อนนึกถึงเมื่อตอนน่องของหลิวฉิงเหลือเพียงแค่โครงกระดูก ราวกับกิ่งไม้แห้ง นางก็รักษาให้กลับมาดีดดิ้นได้เหมือนเดิม

ใบหน้าฟงจื่อโจวเผยความดีใจและตะลึง ระหว่างทางที่เขามาได้ยินมาว่าฝีมือการรักษาของอวิ๋นหลิงสุดยอด ไม่คิดว่านางจะมีวิชายอดฝีมือขนาดนี้

ไม่รู้ว่าน้องหญิงไปรู้จักกับคนยอดฝีมือแบบนี้ได้เช่นไรกัน

ตอนนี้เซียวปี้เฉิงปวดหัวหนักกว่าเดิม ในใจทั้งเอ็นดูทั้งร้อนใจ

“อวิ๋นหลิงเจ้าอย่ารีบร้อน รอลูกเกิดออกมาโตกว่านี้ก่อน ข้าจะไปเป่ยฉินกับเจ้าเอง”

ได้ยินเรื่องที่หลิวฉิงมาอยู่ในโลกนี้เหมือนกัน เขาก็ตกใจไม่แพ้อวิ๋นหลิง

ฟงจื่ออั๋งคิดได้ก็ขอบคุณอย่างซาบซึ้งจริงใจ “น้องอวิ๋นหลิงเป็นห่วงกังวลอาการของน้องสาวเช่นนี้ เราสองพี่น้องซาบซึ้งใจนัก แต่บัดนี้น้องหญิงนางยังปลอดภัยดี เจ้าวางใจเถิด หากยังไม่วางใจก็เขียนจดหมายส่งไปยังเป่ยฉินก็ได้”

ในใจอวิ๋นหลิงร้อนรุ่ม น้ำเสียงนางแทบจะร้องไห้

“นางเป็นแบบนี้แล้ว พวกท่านจะให้ข้าวางใจได้อย่างไร?”

หลิวฉิงทะลุมายังโลกใบนี้ แสดงว่า นางในโลกปัจจุบันก็ต้องเกิดเรื่องเช่นกัน สุดท้ายแล้วคงหนีการตามฆ่าจากองค์กรไม่พ้น

หากคำทำนายจากดาวทั้งสี่ดวงนั้นเกี่ยวข้องกับการทะลุมิติของพวกนาง แสดงว่าพี่ใหญ่กับน้องเล็กก็อยู่นี่ด้วย!

ดาวที่ตกลงมาเมื่อเดือนที่แล้วจะเกี่ยวข้องกับน้องเล็กรึเปล่า?

บุรุษสามคนสติแตกวุ่นวาย

เซียวปี้เฉิงสติแตกรีบอุ้มอวิ๋นหลิงแล้วเดินอย่างระมัดระวังไปยังเรือนหลันชิง

ดีที่แม่นมเฉินเตรียมหมอตำแยเอาไว้ในจวนจิ้งอ๋องเอาไว้แล้ว ทุกอย่างเตรียมการเอาไว้เรียบร้อย

เสียงตะโกนร้อนใจของเซียวปี้เฉิงดังลั่นจวน จนทุกคนตื่นตระหนก

ตลอดทางเขารับรู้ถึงบางอย่าง สีหน้าเขาวิตก

“ข้ารู้สึกว่าพลังจิตของเจ้าสั่นไหวตลอด เกิดอะไรขึ้น?”

อวิ๋นหลิงหน้าซีดกัดฟันพูดอย่างลำบาก “ข้าจะเกิดแล้ว…..พวกเขา…..พวกเขากำลังดูดพลังจิตขึ้น”

นางไม่เคยคลอดลูกมาก่อน และไม่รู้ว่าหากตั้งท้องลูกที่มีพลังจิตเหมือนกันจะเป็นอย่างไร

ตอนนี้นางรู้สึกเหมือนเป็นปลาเกยตื้น แรงทั้งหมดที่มีถูกดูดไปจนแหบแห้ง ความวิงเวียนกับเจ็บแปลบในหัวทำให้นางอยากจะสลบไปให้รู้แล้วรู้รอดจนลืมความเจ็บท้องไป

เซียวปี้เฉิงประหม่าวิตกกังวลแทบจะขาดใจ น้ำเสียงสั่นเครือปลอบโยนนาง “อวิ๋นหลิง…..อวิ๋นหลง…..เจ้าอย่ากลัวไปเลย เจ้ามีข้าอยู่! ”

เขากอดคนในอ้อมอกแน่นเร่งฝีเท้า

ความผิดปกติของพลังจิตทรมานอวิ๋นหลิงจนแทบหมดสติ แต่นางไม่เคยปล่อยมือจากดาบที่แย่งมาจากมือฟงจื่ออั๋งเลยสักครั้ง