พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 172

หมอตำแยรีบมาเรือนชิงหลัน พอเห็นเซียวปี้เฉิงอยู่ในห้องก็ร้องออกมา

“ว้ายตายแล้ว! ท่านอ๋องท่านเป็นบุรุษ จะอยู่ในห้องคลอดได้อย่างไร! มันไม่มงคลกับท่าน ท่านรีบออกไปเถอะ!”

พูดไปนางก็ลากแม่นมเฉินให้ดันเซียวปี้เฉิงออกไป

เซียวปี้เฉิงนิ่งไม่ไหวติง เสียงดังเกรี้ยวกราด “ข้าจะอยู่เฝ้าที่นี่! นางคลอดลูกให้กับข้าเป็นเรื่องไม่มงคลยังไง?”

หมอตำแยตกใจแต่ก็ไล่เขาไม่ได้ สีหน้าลำบากใจ

“แต่…..แต่สตรีทำคลอด ท่านจะอยู่ดูได้อย่างไรกัน? ตายแล้วทำไมพระชายาถึงกำดาบเอาไว้ล่ะ ไม่มงคลเอาเสียเลย…..”

เซียวปี้เฉิงไม่สนใจ จับมืออวิ๋นหลิงอย่างกังวล “เจ้าดีขึ้นบ้างไหม?”

เขารับรู้ถึงพลังจิตของอวิ๋นหลิงที่เริ่มมั่นคงขึ้นกว่าเดิม

อวิ๋นหลิงเริ่มได้สติ เหงื่อท่วมเอ่ยเสียงค่อย “ข้าแค่รู้สึกว่าพอเจ็บท้อง หัวก็เจ็บตาม ตอนนี้ดีขึ้นเยอะแล้ว…..”

พูดจบไม่ทันไร ท้องก็หดเกรงจนเจ็บอีก หัวก็วิงเวียนเจ็บแปลบตามกัน

เซียวปี้เฉิงได้ยินมาว่า ตอนสตรีคลอดลูกจะปวดอย่างต่อเนื่องเป็นระยะ เขากำมือนางแน่น รถามหมอตำแยอย่างร้อนใจ

“นางต้องทนเจ็บอีกนานเท่าใดถึงจะคลอด?”

“ท่านอ๋อง นี่ยังพึ่งเริ่มเอง! พระชายาเป็นท้องแรกด้วย เร็วสุดก็ห้าชั่วยาม ช้าสุดก็สิบกว่าชั่วยาม มิหนำซ้ำนี่เป็นการยังคลอดลูกแฝดก่อนกำหนดอีก!”

เซียวปี้เฉิงหน้าซีดเผือด “นานขนาดนั้นเลยรึ?”

เมื่อคิดว่าอวิ๋นหลิงต้องทนเจ็บทั้งวัน ใจเขาปวดราวกับถูกมีดกรีดจนอยากเจ็บแทนนาง

“ท่านอ๋องวางใจเถิด ถึงพระชายาจะคลอดก่อนกำหนด แต่ตำแหน่งครรภ์ตรง แม้จะท้องลูกแฝด แต่ท้องไม่ใหญ่มากเกินขนาด ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีแน่ ”

หมอตำแยมีประสบการณ์ทำคลอดมากมาย ไม่ร้อนใจพูดปลอบใจเซียวปี้เฉิง

“เดี๋ยวท่านควรรีบสั่งให้ในครัวจัดเตรียมของกินเอาไว้ การคลอดลูกต้องใช้แรงมาก ยังมีศึกหนักที่รออยู่”

อวิ๋นหลิงได้สติจากการทรมานทั้งสองทาง พูดเสียงแหบอย่างลำบาก “ใช่ ให้ครัวจัดเตรียมของกินไว้เยอะๆ ตอนนี้ข้าเริ่มหิวแล้ว”

เซียวปี้เฉิงได้ยินดังนั้นก็รีบให้แม่นมเฉินสั่งในครัวเตรียมของกินเอาไว้

“แม่หมอ ตอนนี้ข้ายังไม่ต้องการคนเฝ้า เจ้าออกไปก่อนเถอะ ข้าขอคุยกับท่านอ๋องลำพังหน่อย”

อวิ๋งหลิงพยุงท้อง หน้าซีดไร้สีเลือด แต่ยังพยายามตั้งสติเอาไว้

อวิ๋นหลิงชายตามองดาบในมืออย่างอาลัยอาวรณ์ จากนั้นวางบนหัวเตียงเบาๆ เมื่อตั้งสงบจิต นางก็หลับตาทำสมาธิบำรุงพลังจิต

นางไม่อยากตาย ไม่ว่ายังไง นางจะคลอดลูกออกอย่างสุดความสามารถ

เซียวปี้เฉิงหยิบหินอุกาบาตรมาอย่างรวดเร็วแล้วซ่อนไว้ใต้เตียงอย่างมิดชิด อวิ๋นหหลิงรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก โดยเฉพาะส่วนศีรษะ

ความเจ็บต่อเนื่องยิ่งถี่ขึ้น แต่นางยังคงสติไว้ได้

ข่าวพระชายาจิ้งอ๋องคลอดก่อนกำหนดนั้น แม่นมเฉินรายงานให้ในวังตั้งแต่แรกแล้ว

ในห้องตำรา ฮ่องเต้เจาเหรินกับพระเจ้าหลวงพึ่งทราบข่าวที่อวิ๋นหลิงกลับจวนอย่างปลอดภัย

ยังไม่ทันได้รอให้พวกเขาโมโหกัมปนาทกับสิ่งที่เฟิงจิ่นเฉิงทำ จดหมายด่วนจากจวนจิ้งอ๋องก็รายงานมาว่า อวิ๋นหลิงคลอดก่อนกำหนด พระเจ้าหลวงตกใจจนก้านบุหรี่หล่นลงบนพื้น

ครั้งนี้เขาโมโหจริงๆแล้ว “ต้องเป็นเพราะไอ่จัญไรสกุลเฟิงนั่นทำให้เสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์ตกใจกลัวเป็นแน่!”

พูดจบ พระเจ้าหลวงก็รีบสั่งคนให้เตรียมรถม้า ไปยังจวนจิ้งอ๋องอย่างเร่งรีบจนยังไม่ทันได้เปลี่ยนชุดแค่สวมเสื้ตัวนอกทับไว้

ฮองเฮาเฟิงที่ตำหนักเฟิ่งฉีได้ยินข่าว หน้าเปลี่ยนสี

“อะไรนะ? ทำไมจู่ๆนังเด็กนั่นจะคลอดแล้วล่ะ?”