พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 176

เซียวปี้เฉิงหายใจเข้าลึกๆ ระงับความโกรธของเขาก่อนที่จะพูดขึ้น

“ให้คนตรวจสอบภายในและภายนอกจวนอ๋องทันที จับกุมบุคคลต้องสงสัยทั้งหมด ตรวจสอบอาหารและเสื้อผ้าที่เตรียมไว้สำหรับอวิ๋นหลิงและเด็กๆอย่างละเอียด เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีปัญหาก่อนที่จะส่งไป!”

เพียงเขาออกคำสั่งเล็กน้อย ในจวนจิ๋งอ๋องเดิมทีดูวุ่นวาย คนรับใช้กลับไปทำหน้าที่ของตนทันที และระเบียบที่เรียบร้อยก็กลับคืนมา

หวงกุ้ยเฟยซึ่งหวาดกลัว ปิดหน้าอกของนางและอธิบายด้วยใบหน้าซีด “เป็นความจริงที่ข้าส่งซุปโสม แต่ข้าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้!”

สาวใช้ส่งซุปเคยทำงานในเรือนเยี่ยนหุยมาก่อน เป็นที่ทราบกันดีว่าสาวใช้ทุกคนในเรือนเยี่ยนหุย ได้รับการคัดเลือกเป็นการส่วนตัวจากนางให้รับใช้เยี่ยนอ๋อง

ผู้ต้องสงสัยหมายเลขหนึ่งในขณะนี้คือหวงกุ้ยเฟยและนางก็ประหม่า

“เสด็จแม่ ที่นี่มีคนมากเกินไป ท่านควรกลับไปที่วังก่อน ข้าจะตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด”

เซียวปี้เฉิงพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว เขารู้ว่านี่ไม่ใช่การกระทำของหวงกุ้ยเฟย ความพยายามที่จะโยนความผิดนั้นชัดเจนเกินไป

หวงกุ้ยเฟยตื่นตระหนกและนางพูดโดยไม่รู้ตัว “แต่...…”

นางไม่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ได้ ในสายตาของจักรพรรดิจาวเหริน นางจะเป็นอย่างไรหากนางกลับไปที่ตำหนัก?

“บอกให้กลับก็กลับไปเถอะ เจ้ากำลังรบกวนการนอนของเหลนข้า!”

พระเจ้าหลวงเงยหน้าขึ้นด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม จงใจลดเสียงของเขาเพื่อขัดจังหวะหวงกุ้ยเฟย สีหน้าของเขาไม่พอใจ

หวงกุ้ยเฟยแข็งทื่อ ไม่กล้าขัดขืนพระเจ้าหลวงที่โกรธแค้นอยู่ นางกัดริมฝีปากอย่างไม่เต็มใจและจากไป

เด็กสองคนที่ร้องไห้เสียงดังเมื่อครู่ ก็หลับสนิทในเวลาไม่นาน

พระเจ้าหลวงมองลงมา ท่าทางที่จริงจังก่อนหน้านี้ของเขาผ่อนคลายลง แทนที่ด้วยร่องรอยของความยินดีและความชื่นชอบเล็กน้อย

“เด็กสองคนนี้ได้รับพรอย่างแท้จริงจากสวรรค์”

เมื่อมาถึงจุดนี้ เขาเชื่ออย่างลึกซึ้งกับทุกสิ่งที่เซียวปี้เฉิงพูดก่อนหน้านี้

หลังจากถอนหายใจ พระเจ้าหลวงก็ฝืนยิ้มอีกครั้ง บุคคลที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้ก็กล้ามากขึ้นเรื่อยๆ

เหล่านี้คือโอรสสวรรค์ที่สวรรค์มอบให้ต้าโจว หากมีอะไรผิดพลาด ถูกสวรรค์ลงโทษจะเกิดอะไรขึ้น?

“เจ้าสาม เจ้าดูลูกทั้งสองของอวิ๋นหลิงให้ดีๆ ข้าจะจัดการปัญหาการมีส่วนร่วมของตระกูลเฟิงและซุปโสมในวันนี้เอง”

เซียวปี้เฉิงไม่ปฏิเสธ พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม โดยรู้ว่าเขาจะต้องอยู่เคียงข้างอวิ๋นหลิงและดูแลนางทุกย่างก้าวในไม่กี่วันข้างหน้านี้ เป็นการดีกว่าที่จะฝากเรื่องเหล่านี้ไว้กับพระเจ้าหลวง

หลังจากที่พระเจ้าหลวงจากไป เซียวปี้เฉิงได้จัดระเบียบทหารคุ้มกันและการลาดตระเวนภายในจวนจิ้งอ๋องอย่างรวดเร็ว

เขาเรียกกำลังเสริมจากกองทัพและล้อมจวนด้วยความปลอดภัยหลายชั้น แม้แต่แมลงวันก็บินเข้าไปไม่ได้

มีคนตรวจตราจวนทุกที่ ทุกอย่างที่ใช้ ตั้งแต่อาหาร เสื้อผ้า และยา ต้องได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียด และทดสอบพิษก่อนนำไปใช้

เซียวปี้เฉิงยึดมั่นในความแข็งแรงของเขา อดทนต่ออาการวิงเวียนศรีษะ และนอนคว่ำหน้าข้างเตียงของอวิ๋นหลิง

เขาอยู่เคียงข้างอวิ๋นหลิงเป็นเวลาสองวันโดยไม่ออกไปไหน ในขณะที่พี่น้องเฟิงพักอยู่ในเรือนชั่วคราว รอให้สถานการณ์สงบลงก่อนที่จะเข้าเฝ้าจักรพรรดิ

“จื่ออั๋ง โปรดยกโทษให้ข้าด้วย เมื่อความวุ่นวายสงบลงในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ข้าจะพาพวกเจ้าไปพบเสด็จพ่อ”

ฟงจื่ออั๋งโบกมือของ พูดด้วยเสียงเบาๆว่า “อย่าโทษตัวเองปี้เฉิง สุขภาพของพี่น้องเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ยิ่งไปกว่านั้นฝั่งเป่ยฉินมีผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ประทับอยู่ และพ่อของข้าก็ปลอดภัยดี จึงไม่ต้องกังวลในขณะนี้”

เซียวปี้เฉิงพยักหน้าและอำลาพี่น้องเฟิง

ฟงจื่อโจวอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ไม่คิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างน้องสาวกับพระชายาจิ้งอ๋องจะลึกซึ้งถึงเพียงนี้”

การคลอดก่อนกำหนดของอวิ๋นหลิง มีสาเหตุหลักมาจากความเครียดจากข่าวลือ

“ในขณะที่เราพักอยู่ที่จวนจิ้งอ๋อง เราต้องลืมตาและระแวดระวัง ไม่สามารถปล่อยให้ปีศาจหรือสัตว์ประหลาดเข้าใกล้พี่น้องของข้าได้”

ฟงจื่อโจวพยักหน้า แม้จะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่กี่วัน แต่พวกเขาก็รวมอวิ๋นหลิงไว้ในวงอารักขาแล้ว

หลังจากพาเด็กๆเข้ามา ตงชิงเก็บชามและตะเกียบบนโต๊ะ ปล่อยให้อวิ๋นหลิงและเซียวปี้เฉิงอยู่ห้องกันสองคน

อวิ๋นหลิงมองไปที่ใบหน้าเหี่ยวย่นทั้งสอง เงียบไปครู่หนึ่ง

คนเหล่านี้คือเจ้าแสบสองคนที่ทรมานนางมาเกือบแปดเดือน

อวิ๋นหลิงพูดช้าๆ “น่าเกลียดจริงๆ”

แม้ว่านางพูดเช่นนั้น แต่ก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกแปลกๆที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในหัวใจของนาง รอยยิ้มจางๆก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาง

เซียวปี้เฉิงโค้งริมฝีปากของเขา จ้องมองที่ผมของนาง สายตาของเขาอ่อนโยน

“แม่นมเฉินบอกว่าเด็กแรกเกิดเป็นแบบนี้หมด สิบวันก็จะอวบอ้วนขึ้น”

เสียงของเขาต่ำและแหบ ฟังดูอ่อนโยนเป็นพิเศษ

“ช่างตาบอด ขอบคุณท่านครั้งนี้ ไม่เช่นนั้นข้าคงอยู่ไม่ได้จนจบ”

ในช่วงสุดท้ายของการคลอดบุตร โชคดีที่เจ้าตัวแสบสองคนนี้หันมาดูดซับพลังจิตของเซียวปี้เฉิง มิฉะนั้นนางอาจเสียชีวิตบนเตียงคลอดแล้ว

รู้สึกเหมือนเพิ่งพ้นประตูแห่งความตาย อวิ๋นหลิงถอนหายใจยาวและมองไปที่เซียวปี้เฉิง นางสังเกตเห็นว่าสีหน้าของเขาดูเปลี่ยนไปเล็กน้อยตั้งแต่นางตื่นขึ้น

นางไวพอที่จะรับรู้ ตั้งแต่นางตื่นขึ้น เซียวปี้เฉิงก็ดูเงียบผิดปกติ

“ท่านเป็นอะไรหรือเปล่า?”

อวิ๋นหลิงรู้สึกว่าอารมณ์ของเขาดูแย่

เซียวปี้เฉิงหลุดจากความงุนงง สายตาเขาก็อ่อนโยน เขาลูบผมของนางอย่างปลอบโยน และน้ำเสียงที่สงบของเขาบ่งบอกถึงความอยากรู้

“อวิ๋นหลิง...…เจ้าชอบเด็กสองคนนี้ไหม?”