พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 222

“วันนี้มีคนไม่น้อยมาที่จวนเหวินกั๋วกง ในนั้นอาจมีหมากของฮูหยินเหลียนแฝงอยู่จำนวนไม่น้อย นางอาจคิดจะทำบางอย่างกับจวนจิ้งอ๋องมานานแล้ว แต่ไม่คิดว่านั่วเอ๋อร์จะ...”

“หุบปาก”

ทันทีที่เขาได้ยินคำว่า “นั่วเอ๋อร์” เสียนอ๋องก็หายใจเร็วขึ้นโดยไม่รู้ตัว ความเกลียดชังลึกล้ำปรากฎในแววตา

ซ่งเชว่อวี่สั่นสะท้านไปทั้งตัว รีบหุบปากทันที หรี่ตาปกปิดความตื่นตระหนกของตน

แววตาของเสียนอ๋องมืดมน เป็นเรื่องจริงที่หน่วยข่าวกรองของเขากับฮูหยินเหลียนไม่เชื่อมต่อกันอย่างสมบูรณ์

ตอนแรกพวกเขาได้ทำข้อตกลงกับเผ่าทูเจวีย ขอแค่ช่วยให้เขาได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ แคว้นต้าโจวจะยกเมืองห้าเมืองให้เผ่าทูเจวีย

ว่าไปแล้วเมืองห้าเมืองนี้ เดิมทีก็ได้มาจากเผ่าทูเจวีย

เมื่อสิบปีก่อน ฮ่องเต้แคว้นต้าโจวโง่เขลาเบาปัญญาไม่มีมนุษยธรรม ทุกพื้นที่เกิดการก่อจลาจล กษัตริย์เฒ่าเผ่าทูเจวี๋ยเดิมทีอยากจะอาศัยความวุ่นวายนี้ก่อความวุ่นวาย แต่ผลสุดท้าย เขาก็ถูกพระเจ้าหลวงที่เป็นจักรพรรดิที่โดดเด่นจากบรรดาราชาทั้งปวงแขวนคอและทุบตี

ไม่ต้องพูดถึงการยอมแพ้ แต่ยังได้สูญเสียเมืองห้าเมืองไปด้วย เสียนอ๋องไม่เชื่อว่ากษัตริย์เผ่าทูเจวี๋ยองค์เก่าจะยอมกลืนความโกรธนี้ได้อย่างไร

การร่วมมือกันครั้งนี้ พวกเขาก็ใช้ประโยชน์จากกันและกัน ขณะเดียวกันก็ระแวงซึ่งกันและกันด้วย

แววตาสงสัยของเสียนอ๋องยังคงมีอยู่ แต่แรงที่มือก็ผ่อนลงไปหลายส่วน “ข้าจะเชื่อเจ้าสักครา หากข้ารู้ว่าเจ้าแอบเล่นลูกไม้ชั่วๆ ละก็...”

ซ่งเชว่อวี่เห็นว่าเขาเชื่อบ้างแล้ว จึงรีบพูดออกมาทันที “แม้ว่าเชว่อวี่จัมีสายเลือดของเผ่าทูเจวี๋ยครึ่งหนึ่ง แต่ความพักดีที่มีต่อท่านอ๋องนั้น ฟ้าดินเป็นะยานได้”

เสียนอ๋องปล่อยมือจากนาง ระงับความรังเกียจในใจ หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดมือออกด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก ในใจก็เยาะเย้ยเสียงเย็นชา

เขาจะไม่เชื่อคนโสโครกที่มีเลือดเผ่าทูเจวี๋ย และยิ่งซ่งเชว่อวี่เคยเป็นไส้ศึกให้ฮูหยินเหลียนในตอนนั้น แม้ว่านางจะแสดงความจริงใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อจะพึ่งพาแคว้นต้าโจวอย่างไร เขาก็ไมมีทางชะล่าใจ

อย่างเช่นวิกฤตที่เจอทั้งหมดในชายแดน เขาและอันชินอ๋องไม่เพียงแต่ไม่ได้บอกฮูหยินเหลียนเท่านั้น แต่ยังขัดขวางการสืบข่าวของอีกฝ่ายทุกวิถีทางอีกด้วย

เสียนอ๋องระงับความเกลียดชังในใจเขา และพูดเสียงเฉยชา “แม้ว่าเรื่องครั้งนี้จะไม่ใช่ฝีมือเจ้า แต่เจ้าก็ต้องรับผิดชอบกับการละทิ้งหน้าที่ หากเจ้าล่วงรู้แผนการของฮูหยินเหลียนล่วงหน้า นั่วเอ๋อร์ก็อาจไม่ต้องเจอโชคร้ายนี้ เจ้าจึงไปรับโทษเองเถอะ”

ดวงตาของซ่งเชว่อวี่หรี่ลง “ข้าน้อยเข้าใจแล้วเพคะ”

“หากมีความเคลื่อนไหวใด ๆ จากฝั่งของฮูหยินเหลียน เจ้าต้องแจ้งให้ข้ารู้โดยเร็ว”