พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 246

ในใจเต็มไปด้วยความคาดหวัง จนทำให้อวิ๋นหลิงอารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย ขณะใช้กระดาษหยาบวาดภาพก็ยิ่งรู้ว่าราบรื่นยิ่งขึ้น

ขณะเดียวกัน เมื่อพระโอรสห้าทราบว่านางได้เริ่มจับดินสอวาดภาพอีกครั้ง จึงได้วิ่งตามมาร่ำเรียนอย่างเร่งร้อน เขามีพรสวรรค์เป็นอย่างมาก ไม่กี่วันต่อมาก็สามารถวาดออกมาได้ดีเยี่ยม

อวิ๋นหลิงเองก็ไม่ได้หวงความรู้ เมื่อเห็นว่าเขาตั้งอกตั้งใจร่ำเรียน จึงได้มอบทุกสิ่งทุกอย่างที่ตนรู้ให้กับอีกฝ่ายอย่างหมดเปลือก

พระโอรสห้าฝักใฝ่ในการเรียนรู้ หลังจากกลับไปก็เอาแต่ปิดประตูขลุกอยู่กับมัน

ไม่กี่วันต่อมาก็ถึงวันแต่งงานของฉู่อวิ๋นเจ๋อและเวินหวยหยู

เวินหวยหยูไม่มีทั้งบิดามารดาและผู้อาวุโส จักรพรรดิจาวเหรินทรงสงสารในความภักดีของตระกูลเวิน จึงได้ส่งตัวเจ้าสาวไปในนามของราชวงศ์ ฉากที่งดงามเช่นนี้ทำเอารัฐทายาทผู้เฒ่ายินดีเสียจนแทบจะเป็นลม

เมื่องานเลี้ยงครบรอบหนึ่งร้อยปีของต้าเป่าและเอ้อร์เป่าใกล้เข้ามา พระราชวังก็เริ่มมีการเตรียมการอย่างขะมักเขม่น

วันเกิดของพระเจ้าหลวงและก้าวย่างของปีใหม่ก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ สิ่งดีๆเองก็ประดังเข้ามาเข้ามาไม่ขาดสาย ทั่วทั้งเมืองหลวงต่างก็ปกคลุมไปด้วยความปีติยินดี

พอดีกับที่ขณะเดียวกัน ข่าวที่หลุดออกมาอย่างกะทันหันดังสายฟ้าฟาด ทำให้บรรยากาศแห่งความยินดีในเมืองหลวงได้ถูกเมฆดำทะมึนเข้าปกคลุม

“เกิดอันใดขึ้น ประชาชนในเมืองหลวงเหตุใดเพียงชั่วข้ามคืนถึงรู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับพันธมิตรเป่ยฉินได้”

เมื่อเห็นเซียวปี้เฉิง อวิ๋นหลิงก็อดถามเขาขึ้นมาไม่ได้

เริ่มจากเมื่อวานที่มีข่าวว่ากองทัพเป่ยฉินสกุลฟงถูกจักรพรรดิฉินเนรเทศออกไปได้แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว จนยามนี้โรงน้ำชาทั้งหมดในเมืองหลวงต่างก็ถกกันถึงเรื่องนี้

ทุกคนรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเป่ยฉินและต้าโจวอยู่ในสถานการณ์ที่ล่อแหลม และอีกฝ่ายจะไม่ส่งกองกำลังมาอุดหนุนอีกต่อไป ตอนนี้ชายแดนต่างก็เจอวิกฤตทุกรอบด้าน!

เซียวปี้เฉิงเพิ่งรีบกลับออกมาจากวัง เขามองไปที่อวิ๋นหลิงอย่างเคร่งเครียดและลดเสียงลง

“ทางฝั่งฮูหยินเหลียนเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว เป็นนางที่ให้คนไปกระจายข่าว”

"เราซ่อนมันไว้อย่างดี แล้วจู่ๆนางทราบเรื่องนี้ได้อย่างไร?" สีหน้าของอวิ๋นหลิงวิตกกังวลเล็กน้อย พลางขมวดคิ้วแน่น "อันชินอ๋องเป็นคนเปิดเผยแก่พวกนาง หรือพวกนางไปตรวจสอบด้วยตนเอง"

เส้นเลือดบนหน้าผากของเซียวปี้เฉิงเต้นตุบๆ "ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาได้ข่าวมาจากไหน"

อวิ๋นหลิงสงบลงละเอ่ยอย่างเย็นชา "ช่างเถิด กังวลไปก็เปล่าประโยชน์ สถานการณ์ที่ชายแดนยามนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"

กระดาษไม่อาจห่อไฟได้ พวกเขาเองก็ไม่คิดที่จะเก็บมันไว้เป็นความลับ คิดเพียงว่าอย่างน้อยก็ถ่วงเวลาไปได้จนถึงปีหน้า ตอนนี้ข่าวถูกเปิดเผยก่อนเวลาอันควร ที่นี่จะต้องมีปัญหาบางอย่างอย่างแน่นอน

“พ่อของเจ๋อฟง เป็นอาจารย์ของข้า เขาจะส่งข่าวไปยังเมืองหลวงทุกๆห้าวัน ครั้งล่าสุดที่ได้รับข่าวคือเมื่อวาน สถานการณ์ชายแดนในขณะนี้ยังคงมั่นคง หลังจากเจ้ากำจัดควันพิษของเผ่าทูเจวีย เผ่าทูเจวียก็ยากที่จะได้เปรียบอีกต่อไป ส่วนหน้าไม้ชุดก่อนหน้าเองก็ถูกส่งมอบให้กับกองทัพแล้วเช่นกัน"

นกพิราบทหารของกองทัพต้าโจวได้รับการฝึกฝนอย่างหนัก นกพิราบส่งสารแต่ละตัวสามารถบินได้ประมาณหกเจ็ดร้อยกิโลเมตรต่อวัน โดยใช้วิธีการวิ่งผลัด อย่างเร็วที่จะสามารถรับข่าวจากชายแดนได้ภายในห้าวัน

เพียงแต่นกพิราบรับน้ำหนักได้จำกัด และมันสามารถพกได้เพียงม้วนกระดาษบางๆ ที่มีมีข้อมูลเพียงประโยคเดียวเท่านั้น

“สถานการณ์ในราชสำนักยังสามารถควบคุมได้ แต่สิ่งที่เร่งด่วนที่สุด คือการแก้ไขข่าวลือเกี่ยวกับกองทัพเป่ยฉินสกุลฟง”

"หานเอ๋อร์ ครานี้เจ้าทำได้ดีมาก"

หากฉู่อวิ๋นหานไม่ได้ทราบเรื่องมาจากหลินซินว่า จักรพรรดิจาวเหรินกระทำการฝึกทหารเป็นการส่วนตัวในเมืองหลวง จนไปกระตุ้นความสนใจและความสงสัยของพวกนาง และทำให้สืบหาจนพบเบาะแสเกี่ยวกับเรื่องของชายแดน

จักรพรรดิต้าโจวปกปิดข่าวนี้ได้ยอดเยี่ยมนัก แต่ก็ยังไม่รอดพ้นสายตาของพวกเขาไปได้

แววตาฉู่อวิ๋นหานแลดูยินดีไม่น้อย "ท่านแม่ แผนต่อไปของเราคืออะไรหรือ?"

“แผนต่อไปหรือ?” ฮูหยินเหลียนจิบชาและยิ้มหยัน “รอให้ฝ่ายอันชินอ๋องลงมือเถิด ให้พวกเขาบังคับจิ้งอ๋องไปที่ชายแดน เมื่อถึงยามนั้นเมืองหลวงก็จะตกอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเรา ตราบใดที่ไม่มีจิ้งอ๋องรักษาการณ์ในเมืองหลวง ที่เหลือก็ไม่มีอะไรต้องกลัว"

ฉู่อวิ๋นหานเงียบไปพักหนึ่ง แววตาแฝงความเกลียดชังเอ่ยขึ้นอย่างเป็นกังวล "เช่นนั้นควรจัดการกับฉู่อวิ๋นหลิงอย่างไร?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฮูหยินเหลียนก็ถามกลับว่า "คราวก่อนที่เจ้ามอบยาให้กับหลินซินไป นางได้ใช้กับเยี่ยเจ๋อฟงหรือไม่?"

"ข้าช่วยนางถอนพิษให้เยี่ยเจ๋อฟงกับมือ" ฉู่อวิ๋นหานพยักหน้า แววตาแปลกใจเล็กน้อย "จริงสิท่านแม่ ท่านยังไม่ได้บอกข้าเลย เหตุใดต้องมอบยาให้แก่หลินซิน"

มุมปากของฮูหยินเหลียนยกโค้งขึ้น เป็นรอยยิ้มบางๆ

"ยาที่ข้าให้เจ้าไปมีตัวอ่อนของแมลงพิษกู่ หากเป็นไปตามคาด พวกมันน่าจะฟักตัวในร่างกายของเยี่ยเจ๋อฟงแล้ว แม่ลูกคู่นี้...นับว่าเป็นไม้ตายสุดท้ายของข้า"

ไม่ช้าก็เร็วคงได้ใช้มัน เพียงแต่ต้องดูว่าควรจะออกไพ่เมื่อใด