พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 248

เช้าวันรุ่งขึ้น เกิดพายุฝนฟ้าคะนองอีกครั้งในเมืองหลวง

หลายคนที่อ้างว่าเป็นคนที่ทราบดีถึงสาเหตุความสัมพันธ์ระหว่างเป่ยฉินและต้าโจวตกอยู่ในภาวะวิกฤตนั้น เป็นเพราะยามที่ท่านอ๋องจิ้งอยู่ที่ชายแดน โดยช่วยเหลือกองทัพสกุลฟงผู้ทะเยอทะยานในการวางแผนการกบฏเป็นการส่วนตัว

จักรพรรดิแห่งเป่ยฉินเห็นความทะเยอทะยานของกองทัพสกุลฟง ดังนั้นจึงเนรเทศพวกเขาทั้งหมด ขณะเดียวกันเขาก็เคียดแค้นอ๋องจิ้งแห่งซีโจวเช่นกัน ยามนี้จึงปฏิเสธที่จะส่งพันธมิตรไปขอกำลังหนุนจากต้าโจว

"บัดซบ!"

เมื่อลู่ฉีได้ยินข่าวลือที่ไม่สมเหตุสมผลนี้ จมูกของเขาก็บิดเบี้ยวด้วยความโกรธ

“ท่านอ๋องไม่ได้ลงสนามรบมาเกือบสามปีแล้ว วางแผนการสมรู้ร่วมคิดอะไรกัน พวกเราไปจัดการเรื่องของเป่ยฉินตั้งแต่เมื่อใดกัน?”

ขณะนี้ภายใต้ผู้ที่มีใจคิดยุยงปลุกปลั่น ก็ยังมีคนกลุ่มหนึ่งกำลังพยายามตัดสินความผิดให้แก่เซียวปี้เฉิง โดยการให้เขาไปที่ชายแดนโดยเร็วที่สุดเพื่อรักษาความมั่นคงและเพื่อสร้างคุณงามระหว่างต้องโทษ

เซียวปี้เฉิงยิ้มเย็น แต่กลับไม่ได้โกรธหรือตระหนกตกใจแม้แต่น้อย

"ข้าจะดูว่าพวกเขาคิดจะมาไม้ไหนอีกต่อไป ที่แท้ก็เป็นแผนการนี้นี่เอง"

เขาและสกุลฟงแห่งเป่ยฉินมีมิตรภาพที่แน่นแฟ้นมาตลอด ซึ่งเป็นเรื่องที่คนกว่าครึ่งในราชสำนักเองก็รู้ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นหลักฐานเอาผิดเขาไปแล้ว

เฉียวเย่แววตาเป็นกังวล "นายท่าน ตอนนี้ขุนนางจำนวนมากในราชสำนักกำลังบีบบังคับฝ่าบาท ขอให้ฝ่าบาทออกราชโองการส่งท่านไปที่ชายแดน นี่ควรทำอย่างไรดี?"

"อย่ากังวล! ปี้เฉิง จื่อโจวพวกเขาอยู่ที่ลี่เฉิงแล้ว ในอีกสามวันจะเข้าสู่เมืองหลวง!"

ณ ประตูลาน ทันใดนั้นเสียงที่โกรธเคืองดังขึ้น นั่นก็คือคือฟงจื่ออั๋งพี่ชายคนโตแห่งตระกูลฟงซึ่งพักฟื้นในจวนอ๋องจิ้งมาเกือบสามเดือน

ด้วยฐานะที่ไม่อาจจะเปิดเผยของเขา ดังนั้นสามเดือนมานี้จึงได้อยู่รักษาอาการบาดเจ็บในที่ไกลลับตาคน จนแทบจะไม่มีปฏิสัมพันธ์กับผู้ใดด้วยซ้ำ

อวิ๋นหลิงพยักหน้า รอยยิ้มกระจายเต็มใบหน้าของนาง "ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ดูเหมือนว่าเรื่องของเป่ยฉินทางนั้นคงจะดำเนินไปอย่างราบรื่น"

เมื่อครู่ฟงจื่ออั๋งเพิ่งกลับมาจากข้างนอก เขาถือหีบในมือด้วยสีหน้าที่เบิกบาน

"สายลับที่อยู่ในศาลาพักม้าได้ส่งของมา ดูเหมือนว่าจะมอบให้พระชายาจิ้งอ๋อง"

เฝิงจื่อโจวนำทัพขนาดใหญ่ ด้วยฝีเท้าที่ไม่เร็วนัก แต่ก่อนที่เขาจากไปเขาบอกเขาด้วยความเมตตาว่าเขาจะต้องส่งพัสดุไปยังคฤหาสน์ของจิ้งอ๋องในเมืองหลวงโดยเร็วที่สุด

เขาเดาว่าอวิ๋นหลิงกำลังรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ ดังนั้นหลังจากเข้าสู่เขตแดนต้าโจว เขาจึงขอให้ใครสักคนรีบส่งพัสดุก่อน

เมื่ออวิ๋นหลิงได้ยินเช่นนี้ นางก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีด้วยท่าทางตื่นเต้น

"รีบนำมาให้ข้าดู!"

ต้องเป็นจดหมายจอบกลับของพี่ฉิง!

หลังจากรับพัสดุจากมือของฟงจื่ออั๋งแล้ว อวิ๋นหลิงก็กลับไปห้องตำรา สีหน้าของเซียวปี้เฉิงแปรเปลี่ยนเล็กน้อย และรีบตามนางไป

มือของอวิ๋นหลิงสั่นด้วยความตื่นเต้น และนางเปิดหีบห่อให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และแน่นอนว่าในกล่องไม้ด้านในมีลวดลายกรงเล็บสัตว์ร้ายพิมพ์อยู่

หัวใจของนางเต้นแรง และนางรีบเปิดกล่องไม้เพียงเพื่อดูว่ามีกระดาษจดหมายจำนวนนับไม่ถ้วนอยู่ภายใน ปึกหนากว่าความหนาของฝ่ามือ

อวิ๋นหลิงสูดลมหายใจลึก ตั้งสติ และหยิบกระดาษขึ้นมาตรวจสอบ อักษรที่เขียนจากดินสออัดแน่นทั้งหมดปรากฏขึ้นในดวงตาของนาง