พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 33

“นี่เป็นเรื่องมงคลอย่างมาก ข้าจะกลับไปที่จวนเอาข่าวนี้บอกท่านพ่อและท่านพี่ ให้พวกเขาได้ดีใจ”

ฉู่อวิ๋นหานพยายามอย่างมากที่จะรักษารอยยิ้มบนใบหน้าไม่ให้บูดเบี้ยว ดูเหมือนว่าความสุขนั้นส่งออกมาจากใจจริง ๆ

“คราหน้าที่มาเยี่ยมท่านพี่ใหม่ ข้าจะต้องเตรียมของขวัญมาให้อย่างแน่นอน”

เมื่อหาเหตุผลได้ ฉู่อวิ๋นหานก็จะจากไป

จวนจิ้งอ๋องนี่นางอยู่ไม่ได้แล้วแม้แต่วินาทีเดียว นางกลัวว่าตัวเองจะทนไม่ไหวแล้วไปรอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของอวิ๋นหลิง

เยี่ยเจ๋อเฟิงขมวดคิ้วมองไปข้างหน้า สีหน้ายากที่จะปกปิดความเป็นห่วงเอาไว้ได้ “อวิ๋นหาน！”

แสงแดดที่กระดํากระด่างส่องลงมาผ่านใบไม้ เงาของฉู่อวิ๋นหานดูเหมือนเหงาเป็นพิเศษ

เมื่อได้ยินเสียงเรียกของเขา ความซับซ้อนบนใบหน้าของเซียวปี้เฉิงก็วาบออกไป เขาอ้าปากพูดขึ้นว่า “เจ๋อเฟิง เจ้าไปส่งนางกลับไปที่จวนเหวินกั๋วกงเถิด”

นัยน์ตาของอวิ๋นหลิงมองไปยังใบหน้าของเซียวปี้เฉิง มีความคิดในแววตาเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าเมื่อครู่เจ้าบอดจะพูดจาข้างนางมาตลอด แต่ดูเหมือนว่ายังมีความรู้สึกต่อฉู่อวิ๋นหานเล็กน้อย

อย่างน้อย ก็เป็นชายหญิงที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก

ฉู่อวิ๋นหานรีบเดินออกจากเรือน เดินตรงไปที่ประตูจวนจิ้งอ๋อง ถึงได้ใจเย็นลง

หลังจากที่ได้สติกลับมา นางก็นึกถึงคำพูดของเซียวปี้เฉิงที่เพิกเฉยต่อนางได้ทันที

เมื่อครู่ถ้าหากว่าฟังไม่ผิดล่ะก็ เซียวปี้เฉิงบอกว่าอวิ๋นหลิงกำลังรักษาเขากับเยี่ยนอ๋อง？

“อวิ๋นหาน！ข้าส่งเจ้ากลับจวน”

ฉู่อวิ๋นหานหันหลังไปเห็นเยี่ยเจ๋อเฟิง ไตร่ตรองเล็กน้อย “ศิษย์พี่ ท่านพี่ปี้เฉิงบอกว่า ต่อไปท่านพี่จะเป็นคนรักษาอาการป่วยของเขากับอวี้จือ นี่มันเรื่องอะไรกัน？”

“ได้ยินท่านแม่ของข้าบอกว่า นี่เป็นคำสั่งของฝ่าบาท”

นัยน์ตาของฉู่อวิ๋นหานเผยความตกใจ “คำสั่งของฝ่าบาท？”

“ถูกต้อง”

แววตาของเยี่ยเจ๋อเฟิงมีความซับซ้อนเล็กน้อย ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ชอบอวิ๋นหลิง แต่ก็ชื่นชมนางอย่างแท้จริง

“พิษเย็นของฝ่าบาทเยี่ยนอ๋อง ก็เป็นฉู่อวิ๋นหลิงช่วยรักษาจนหาย ไม่เพียงแค่นี้ หลายวันก่อนพระเจ้าหลวงหกล้มจนเสี่ยงที่จะเป็นเจ้าชายนิทรา ท่านแม่ของข้าหมดหนทาง ฉู่อวิ๋นหลิงกลับใช้เวลาเพียงสองชั่วยามก็สามารถปลุกพระเจ้าหลวงให้ฟื้นได้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของฉู่อวิ๋นหานก็ตกใจเป็นอย่างมาก ตกใจจนเสียหน้า

“อะไรกัน？”

ฉู่อวิ๋นหลิงรักษาการแพทย์เป็นด้วย？เหตุใดนางถึงไม่เคยรู้มาก่อน？

“ถ้าหากว่าไม่ได้ยินจากปากของท่านแม่ ข้าเองก็ไม่เชื่อว่าฉู่อวิ๋นหลิงจะมีการแพทย์ที่ลึกล้ำเช่นนี้”

เยี่ยเจ๋อเฟิงนึกว่าฉู่อวิ๋นหานกำลังตกใจที่การแพทย์ของอวิ๋นหลิงลึกล้ำ ตอนที่เขาได้ยินว่าอวิ๋นหลิงสามารถปลุกพระเจ้าหลวงที่เป็นเจ้าชายนิทรานั้น การแสดงออกเกินจริงมากยิ่งกว่าอีกฝ่ายมาก

“หลังจากที่ฝ่าบาททราบ จึงสั่งให้ฉู่อวิ๋นหลิงรับผิดชอบรักษาพวกเขาทั้งสองคน ตามที่ฉู่อวิ๋นหลิงพูด ใช้เวลาเพียงแค่สองเดือนก็สามารถทำให้ปี้เฉิงกลับมามองเห็นอีกครั้ง ฝ่าบาทเยี่ยนอ๋องก็สามารถกลับลุกขึ้นมาได้”

ฉู่อวิ๋นหานหน้ามืด

ถ้าหากเซียวปี้เฉิงสามารถกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง ถ้าเช่นนั้นการที่ผลักเขาไปหาฉู่อวิ๋นหลิงก็เท่ากับว่าเป็นเรื่องตลกแล้ว？

“ท่านพี่ปี้เฉิง...”

ในหัวสมองของนางเหมือนมีเสียงดัง “ตู้ม” ออกมา ฟังไม่เข้าเลยแม้แต่คำเดียว กลับมาถึงจวนเหวินกั๋วกงอย่างคนโง่เขลาตลอดทาง

หลังจากที่รอให้เยี่ยเจ๋อเฟิงจากไป ถึงได้สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที จากนั้นก็วิ่งไปที่เรือนของฮูหยินเหลียน

การเดินทางไปที่จวนจิ้งอ๋องในวันนี้ มีข่าวที่อวิ๋นหลิงตั้งครรภ์และรักษาทางการแพทย์สองข่าวนี้ ทำให้วิญญาณของนางระเบิดเหมือนสายฟ้าฟาด

...

จวนจิ้งอ๋อง

หลัวจากที่ฉู่อวิ๋นหานไป เซียวปี้เฉิงพูดว่า “แม่นมไปช่วยเถิด อวิ๋นหลิงรักษาตาให้ข้า เสด็จปู่ยังต้องให้ท่านดูแล”