พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 343

จี้ซูเฟยยืนโงนเงน ในตามีหยาดน้ำแห่งความเจ็บปวดและเสียใจ ค่อย ๆ หลับตาเพื่อระงับอารมณ์ไว้

“เพราะข้าผิดต่อท่าน ท่านจะแก้แค้นอย่างไรก็ได้ หรือแม้แต่เอาชีวิตข้าไป! ขอเพียงท่านยอมวางมือ ซึ่งตอนนี้ยังทันอยู่...”

อันชิงอ๋องจ้องมองนางด้วยแววตาสลด มีแววแห่งความเจ็บปวด แต่น้ำเสียงยังคงเย็นชา

“ไม่ทันแล้ว ทุกอย่างสายเกินแก้...ถึงขั้นนี้แล้วเปลี่ยนใจไม่ได้อีก เจ้าจงอยู่ในตำหนักเว่ยยางรอดูบทสรุปเถอะ”

จบคำ เขาก็หันหลังไปด้วยสีหน้าอันเหนื่อยล้า เท้าหนักราวกับพันชั่ง

เมื่ออันชิงอ๋องไปแล้ว จี้ซูเฟยก็ทรุดกายลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง น้ำตาไหลรินลงอาบแก้ม ตามด้วยสะอื้นไห้อย่างหนัก

สมัยวัยสาวนั้นนางมีรูปโฉมงดงาม จัดว่างามล้ำกว่าหญิงใดในเมืองหลวง มีชายหนุ่มผู้มีชาติตระกูลทั้งหลายต่างแห่มาเอาอกเอาใจ ทำให้ความทะเยอทะยานของนางยิ่งเพิ่มมากขึ้น

มนุษย์ทุกคนย่อมมีความมักใหญ่ใฝ่สูง ซึ่งนางก็ไม่แตกต่าง แม้ภายนอกจะดูไว้ตัวเย็นชา แต่ภายในกลับตัดสินใจด้วยความหยิ่งผยอง ว่าชาตินี้จะแต่งงานกับชายหนุ่มที่เป็นเลิศที่สุดในต้าโจวเท่านั้น

และตอนนั้นอันชิงอ๋องเป็นองค์ชายใหญ่ซึ่งองอาจสง่างาม เก่งทั้งบุ๋นและบู๊ เป็นชายที่หญิงสาวต่างลงความเห็นว่าเก่งกาจที่สุดแล้ว

และชายในฝันของหญิงสาวทั้งหลาย สุดท้ายก็ไม่พ้นมาต้องมนต์เสน่ห์ของจี้หลิงหวาอยู่ดี

และหลังจากเซียวเหมี่ยนเปิดเผยถึงความรักแล้ว นางก็ไม่ลังเลที่จะยอมรับโดยง่าย แล้วทั้งคู่ก็ต่างมีความรักให้กัน

เซียวเหมี่ยนรักนางปานจะกลืนกิน ตามใจนางทุกอย่าง แม้กระทั่งนางพูดคำเดียว เขาก็ยอมสละตำแหน่งรัชทายาททันที

“หลิงหวา ไม่ว่าสิ่งใดที่เจ้าต้องการ ข้าจะสรรหามาให้ทุกอย่าง และพร้อมที่จะเสียสละเพื่อเจ้าด้วย ชั่วชีวิตนี้ข้ามีเจ้าคนเดียวก็พอ”

นางฟังแล้วตื้นตัน ปลื้มปริ่ม และแสนหวานนัก...

ในขณะที่หญิงในวัยเดียวกันจ้องมองด้วยความริษยา ความทะเยอทะยานของนางก็พุ่งสูงขึ้นเช่นกัน

ในตอนนั้นหลิงหวาเชื่อว่าตนก็รักเซียวเหมี่ยนเช่นกัน แต่ในใจยังคิดว่าขาดอะไรบางอย่าง เพียงแต่ไม่สู้แน่ชัดนัก

จวบจนต่อมา บิดาบังคับให้นางแต่งงานกับฮ่องเต้จาวเหรินซึ่งในตอนนั้นยังเป็นรัชทายาทอยู่ เพื่อเป็นชายารองของเขา ความคิดของนางซึ่งแต่แรกคือปฏิเสธเสียงแข็ง พอนานเข้าก็พลันเปลี่ยนความตั้งใจ

ฮ่องเต้จาวเหรินรู้เรื่องของนางกับเซียวเหมี่ยนดี รู้ว่านางวางตัวลำบาก จึงปฏิบัติต่อนางอย่างให้เกียรติและเกรงใจ ไม่เคยที่จะบังคับขู่เข็ญ แม้สายตาที่จับจ้องก็สำรวมอย่างเต็มที่

จี้หลิงหวาจึงเกิดความแปลกใจ เพราะหลายปีที่ผ่าน นางไม่เคยพบผู้ชายที่ไม่เกิดความสนใจในตัวนางเลย

ด้วยเหตุนี้นางจึงเป็นฝ่ายสนใจฮ่องเต้จาวเหรินเสียเอง และไม่นานก็พลันฉุกคิดได้ ว่านางได้หลงรักฮ่องเต้จาวเหรินเข้าเสียแล้ว

ทั้งที่เขาไม่ได้หล่อเหลาเท่ากับเซียวเหมี่ยน วรยุทธ์ความสามารถก็ไม่เทียบเท่า แต่นางก็ไม่อาจหักห้ามใจตัวเองที่จะสนใจเขา หลังจากได้อยู่ใกล้ชิดมาพักใหญ่

นับแต่นั้นมาเซียวเหมี่ยนก็กลายเป็นคนเกรี้ยวกราดดุดัน แตกต่างจากเมื่อก่อน พร้อมร่วมมือกับขุนนางหลายฝ่ายเพื่อช่วงชิงตำแหน่งรัชทายาทกลับคืน

มีอยู่คืนหนึ่งเขาดื่มเหล้าจนเมามาย สีหน้าเจ็บปวดพร้อมกับจับไหล่ของนางไว้ กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เสียใจ

“ถ้ารู้แต่แรก สมัยก่อนเป็นตายร้ายดีข้าก็จะไม่ปล่อยมือ หลิงหวา เจ้ารอข้านะ ข้าจะไปทูลขอต่อเสด็จพ่อ ข้าจะช่วยเจ้าออกมาให้ได้!”