พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 357

อ๋องทูเจวียผู้เฒ่าหรี่ตามองเซียวปี้เฉิง สายตาเย็นเยียบราวกับงูพิษ

“อยากจะเปลี่ยนตัวประกันได้ แต่ไม่ใช่เจ้า ต้องเป็นพระชายาเจ้าเท่านั้น”

อ๋องทูเจวียผู้เฒ่าฉลาดหลักแหลม เริ่มมีแผนในใจ

จิ้งอ๋องใช้หอกในการต่อสู้เก่ง เขาไม่อยากเสี่ยง ได้ยินว่าพระชายาจิ้งอ๋องก็เก่งเล็กน้อย แต่ถ้าเทียบกับบุรุษร่างใหญ่แรงเยอะแล้ว สตรีก็จะรับมือง่ายกว่า

อวิ๋นหลิงคิดจะเอ่ยปากพูด แต่ไม่คิดว่าจี้ซูเฟยที่ใบหน้าซีดขาวตะโกนห้ามพวกเขา

“ไม่ได้”

แววตากังวลใจของเสียนอ๋องมองนาง “เสด็จแม่”

“ฉางซวี่ เจ้าอย่าทำผิดซ้ำซากเลย” จี้ซูเฟยสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เสียงอันสั่นระริกมีแต่ความหนักแน่น “เซียวเหมี่ยนเขาหลอกลูก ฝ่าบาทยุติธรรมต่อแม่กับตระกูลจี้เสมอมา ทุกอย่างล้วนเป็นกรรมที่แม่ก่อขึ้นมาเอง”

เสียนอ๋องชะงักอยู่กับที่ “เสด็จแม่พูดอะไรน่ะ?”

จี้ซูเฟยมองเขาด้วยน้ำตาไหลพรั่งพรู พูดวิงวอนว่า “ซวี่เอ๋อร์ อย่าเกลียดเสด็จพ่อเจ้าเลย เขาไม่รู้อะไรเลย ทุกอย่างล้วนเป็นความผิดของแม่เอง ส่งผลให้เป็นอย่างวันนี้”

เรื่องถึงขั้นนี้แล้วนางก็ปิดบังไม่ได้อีกต่อไป ปล่อยให้เซียวฉางซวี่ทำผิดอีกไม่ได้

เรื่องพูดยากในอดีต วันนี้ต่อให้มีพระเจ้าหลวงกับลูกหลานอยู่มากมาย จี้ซูเฟยก็ตัดสินใจเลือกที่จะไม่ปิดบัง พูดความจริงออกมา

“เสด็จพ่อเจ้าไม่เคยพรากแม่กับเซียวเหมี่ยนจากกัน ตอนนั้นเพราะราชสำนักแคว้นเราไม่มั่นคง แม่จึงหลอกให้เขาสลัดบัลลังก์ให้เสด็จพ่อเจ้า ทั้งหมดทั้งมวลที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นเพราะเขาต้องการแก้แค้นแม่”

กระบี่ในมือเสียนอ๋องเกือบหล่นลงพื้น ขดตาแล้วมองอันชินอ๋องด้วยความเหลือเชื่อ

“เสด็จลุง?”

อันชินอ๋องหน้าซีดขาวเล็กน้อย จ้องจี้ซูเฟยที่ร่ำไห้อย่างสิ้นหวัง แววตาพลันเผยความรู้สึกซับซ้อน เม้มปากเงียบ

จักรพรรดิจาวเรหินมองจี้ซูเฟยด้วยความอึ้ง รู้สึกฟังไม่ถนัด

“อะ...อะไรน่ะ?”

พระเจ้าหลวงนั่งบนเก้าอี้แล้วเคาะกล้องยาสูบ ถอนหายใจด้วยใบหน้าเคร่งเครียด อธิบายเสียงเรียบ

“ตอนนั้นตระกูลจี้บังคับให้ซูเฟยแต่งงานกับเจ้า ทำให้นางกับเจ้าใหญ่พรากจากกัน หลังจากนั้นเจ้าใหญ่จึงอยากแย่งตำหนักบูรพากลับมา แต่ซูเฟยรับปากเจ้าใหญ่ว่า หากเจ้าใหญ่ไม่ขัดขวางการขึ้นครองราชย์ของเจ้า หลังจากนั้นนางจะแกล้งตายแล้วหนีไปใช้ชีวิตเงียบ ๆ กับเจ้าใหญ่”

เพียงประโยคสั้น ๆ แต่กลับล้วงความลับในพระราชวังต้าโจวออกมาจนหมดเปลือก และเมื่อมองสีหน้าจี้ซูเฟยที่ยอมรับผิดแล้ว ทุกคนก็เข้าใจต้นสายปลายเหตุทันที สีหน้าเผยความตื่นตาตื่นใจ

จักรพรรดิจาวเหรินมองจี้ซูเฟยด้วยความเหลือเชื่อ เขาไม่คิดเลยว่าที่เขาสามารถขึ้นครองราชย์ได้อย่างราบรื่น เป็นเพราะการสนับสนุนด้วยอุบายของสตรีผู้หนึ่ง

ยิ่งไม่คิดว่าสตรีที่งดงามยากจะอาจเอื้อม...กลับแอบรักเขา?

คืนที่จี้ซูเฟยแต่งเข้าจวนรัชทายาท นางทำหน้าเย็นชาใส่ ไม่อนุญาตให้แตะต้องตัวนาง

จักรพรรดิจาวเหรินรู้สึกกระอักกระอ่วนต่อจี้ซูเฟย นางงามหยาดเหยิ้มและสูงศักดิ์ ชอบทำตัวเหินห่าง

ไม่ว่าจะหน้าตาหรือความสามารถ เขาล้วนสู้อันชินอ๋องไม่ได้ จึงคิดว่าจี้ซูเฟยสูงศักดิ์เกินคว้าไขว่

คิดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับสตรีเช่นนี้ จึงไม่เคยเพ้อฝันอะไร

ทว่าวินาทีนี้จักรพรรดิจาวเหรินรู้สึกตัวลอยละลิ่ว

เซียวปี้เฉิงเองก็รู้สึกตะลึง เขากับอวิ๋นหลิงเคยสันนิษฐานความสัมพันธ์ระหว่างจี้ซูเฟยกับอันชินอ๋องหลายครั้ง แต่ไม่นึกเลยว่าความจริงจะเป็นเช่นนี้

หลิวฉิงกอดกระบี่ตัวเอง จากที่เป็นคนหน้านิ่งก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ “พระราชวังยุ่งเหยิงวุ่นวายจริงๆ”

รู้สึกซับซ้อนกว่าความรักในราชวังแห่งแคว้นเป่ยฉินทีนางพบเจออีก