พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 356

พระเจ้าหลวงทำหน้าเย็นชาไม่แยแสเขา มองไปยังอ๋องทูเจวียผู้เฒ่าแล้วหัวเราะเยาะ “เว่ยฉือโม่ เจ้าสู้กับข้ามาหลายปีแล้วควรจบสิ้นเสียที”

“ครั้งนี้เจ้าก็แพ้เช่นกัน”

อ๋องทูเจวียผู้เฒ่าทำหน้าบูดเบี้ยว เขาอุตส่าห์แอบวางแผนมาหลายปี คิดว่าจะบรรลุเป้าหมาย แต่ใครจะไปคิดว่าจะแพ้อย่างราบคาบ

“ไม่...ข้าไม่ได้แพ้ ข้ายังไม่แพ้” เขามองพวกอันชินอ๋องอย่างคนเสียสติ อาการที่เกือบวิปลาสเผยรอยยิ้มแปลกๆออกมา “เจ้ามีปืนแล้วทำไม? ข้าจับผู้หญิงคนนี้ไว้ พวกเจ้าเลยไม่กล้ายิง”

“ข้าไม่สนว่าปืนของพวกเจ้าร้ายกาจเพียงใด หากพวกเจ้าหุนหันพลันแล่น นางก็ต้องกลายเป็นศพก่อน”

อันชินอ๋องทำหน้าดุร้าย ใบหน้าแดงแปร๊ด มองไปยังจักรพรรดิจาวเหรินด้วยแววตาโหดร้าย กระบี่บนลำคอฮองเฮาเฟิงก็ลึกขึ้น

“ห้ามยิง หาไม่แล้วข้าจะฆ่าพวกนางทิ้ง”

ฮองเฮาเฟิงร้องด้วยความเจ็บปวด คอระหงส์มีเลือดซึมออกมา นางกอดองค์หญิงหกไว้แน่น มองจักรพรรดิจาวเหรินด้วยน้ำตาอาบแก้ม

“พี่...พี่ลี่”

หลังจากจักรพรรดิจาวเหรินขึ้นครองราชย์ ต่อให้พวกเขาอยู่กันตามลำพัง ฮองเฮาเฟิงก็ไม่เคยเรียกเขาเหมือนตอนเด็กอีกเลย

ยามนี้ร่างกายนางสั่นเทา เห็นได้ชัดว่ากลัวถึงขีดสุด

องค์หญิงหกหลบด้านหลังฮองเฮาเฟิงไว้มั่น ร้องไห้กระหืดกระหอบ “ฮือๆๆๆ...เสด็จแม่ เสด็จพ่อ หรงเอ๋อร์กลัว”

นับจากวันที่ล่วงเกินพระชายาจิ้งอ๋อง ตระกูลเฟิงก็พ่ายแพ้อย่างย่อยยับ กระทั่งเสด็จแม่ก็โดนกักบริเวณในศาลบรรพชนห้าปี นางที่ชอบวางอำนาจบาตรใหญ่ก็ต้องปรับเปลี่ยนนิสัยเสียใหม่

นางทำตามอย่างที่พี่ชายใหญ่บอกแล้ว ไม่ไประรานผู้อื่น แต่แค่ได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไม่นานก็เกิดการก่อกบฏเสียแล้ว

เพียงชั่วข้ามคืน พี่ใหญ่กลายเป็นนักโทษสมคบคิดกับศัตรูต่างแคว้น จากนั้นอันชินอ๋องก็นำทหารเข้าวังแล้วจับตัวนางกับเสด็จแม่

วังหลังมีพระสนมและองค์หญิงองค์ชายมากมาย แต่อันชินอ๋องกลับคิดจะจับแต่นางกับมารดาเป็นตัวประกัน

จักรพรรดิจาวเหรินหน้าซีดเซียว สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “พี่ใหญ่ ข้าไม่ยิงหรอก ท่านวางกระบี่ลงก่อน”

พวกอวิ๋นหลิงหลบอยู่หลังมุมประตูตำหนักจื่อเฉิน สังเกตสถานการณ์อย่างลับ ๆ และหารือเสียงเบา

“น้องหลิง พลังจิตของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ฆ่าตาเฒ่าจมูกโง้งในครั้งเดียวได้ไหม?”

อวิ๋นหลิงขมวดคิ้วมุ่น “เมื่อครู่ใช้พลังจิตมากเกินไป ตอนนี้ยังไม่ฟื้นฟู”

ระหว่างทางมาตำหนักจื่อเฉิน นางกับหลิวฉิงต้องสังหารทหารทูเจวียตลอดทาง พลังจิตจึงอ่อนลง อยู่ในสภาพเหนื่อยล้า

เซียวปี้เฉิงพูดเสียงเข้มขรึม “ต่อให้สังหารอ๋องทูเจวียผู้เฒ่าได้ทันทีก็ไม่ควรทำ เพราะด้านหลังเขายังมีอาสื่อน่าเอ้อร์กับทหารทูเจวียมากมาย ถ้ากำจัดพวกเขาให้สิ้นซากไม่ได้ จี้ซูเฟยจะตกอยู่ในอันตรายได้”

อวิ๋นหลิงเข้าใจความหมายของเขา รู้สึกเครียดเล็กน้อย

เหตุการณ์ตรงหน้าเหนือการคาดหมาย ถ้าอ๋องทูเจวียผู้เฒ่าตายไป พวกอาสื่อน่าเอ้อร์กับทหารทูเจวียเห็นแล้วจะตกใจ อาจจะทำร้ายผู้อื่นโดยไม่คิดชีวิตก็ได้

และหากจี้ซูเฟยเป็นอะไรไป อันชินอ๋องต้องเป็นบ้าแน่ แล้วฮองเฮาเฟิงกับองค์หญิงหกก็จะเคราะห์ร้าย

หลิวฉิงเกาหัวด้วยความหงุดหงิด “งั้นดูสถานการณ์ไปก่อน”

นางต่อสู้เป็นอย่างเดียว ไม่เก่งเรื่องการสะสางสถานการณ์แบบนี้