พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 414

สือจิ่วยิ้มสดใส “ฟังน้ำเสียงของลูกค้าท่านนี้แล้ว น่าจะไม่ใช่คนซีโจวกระมัง พวกท่านมาจากเมืองหลวงของแคว้นถังใต้หรือ”

ตงฉู่การค้าขายเจริญรุ่งเรือง มีผู้คนจากแคว้นต่างๆไปมาหาสู่มากมาย แม้ว่าสำเนียงของคุณชายโยวจะเบาบางมาก สือจิ่วก็สามารถฟังออกในทันที กระทั่งสามารถแยกได้ว่าเขาพูดสำเนียงของคนในเมืองหลวงแคว้นถังใต้

หางคิ้วของคุณชายโยวเลิกขึ้นเล็กน้อย มองสือจิ่วอย่างประหลาดใจอยู่บ้าง

เขาเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเกียจคร้าน “ถูกต้อง”

เดิมทีไม่อยากจะเปิดเผยที่มาของตนเองสักเท่าไหร่ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายฟังออก ก็ไม่ปฏิเสธ

มาจากเมืองหลวงแคว้นถังใต้

ได้ยินคำพูดนี่ อวิ๋นหลิงกับเซียวปี้เฉิงอดไม่ได้ที่จะมองเขาอย่างประหลาดใจพลางวิเคราะห์อีกครั้ง

จะพบเห็นคนแคว้นถังใต้ในเมืองหลวงของต้าโจวได้น้อยมาก โดยเฉพาะตอนนี้แคว้นถังใต้กำลังปิดประเทศ มาถึงที่นี่ทั้งที่ห่างกันเป็นพันเป็นหมื่นลี้ไม่ง่ายเลย ต้องทำเรื่องของใบผ่านด่านทุกที่

ผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นคนรวยมีอำนาจมาก ไม่ใช่สามัญชนทั่วไป

เห็นได้ชัดว่าสือจิ่วเองก็มองออกถึงความไม่ธรรมดาของชายคนนี้ รอยยิ้มยิ่งสดใสมากยิ่งขึ้น “ถึงว่าลูกค้าถึงไม่เข้าใจการใช้งานถุงร้อน ของสิ่งนี้ไม่สามารถขายแยกต่างหากได้ แต่ตอนนี้ร้านค้ามากมายก็สามารถช่วยจัดเตรียมวัตถุดิบได้”

ในยุคนี้ไม่สามารถผลิตแผ่นแปะทำความร้อนจำนวนมากได้ แต่อวิ๋นหลิงได้เปิดเผยอัตราส่วนวัตถุดิบในถุงร้อนให้ผู้คนภายนอกได้รับทราบกันแล้ว

ดังนั้นจึงมีร้านค้ามากมายได้ทำการค้าที่เกี่ยวข้องกับสิ่งนี้ ใส่วัตถุดิบตามอัตราส่วนที่กำหนดลงไปในถุงกระดาษ ห่อผสมรวมกันและขาย

ทุกครั้งที่ผู้คนใช้ก็แค่เอาผงยาต่างๆเทลงไปในถุงร้อน แล้วผสมกับน้ำ ก็สามารถให้ผลในการทำความอุ่น

คุณชายโยวได้ยินดังนั้น ดวงตาดำขลับก็มีแววสนใจวาบขึ้นมา ยกมือขึ้นมาใช้แกนพัดเคาะไปที่โต๊ะจ่ายเงิน

“เช่นนั้นเจ้าก็แสดงให้ข้าดูสักหน่อยแล้วกัน”

เซียวปี้เฉิงมองเห็นฉากนี้ อดไม่ได้ที่จะพึมพำเบาๆ “สวมชุดคลุมแล้วยังถือพัด ก็ไม่รู้ว่ากลัวหนาวหรือกลัวร้อนกันแน่”

สำหรับคนประเภทนี้และปรากฏการณ์เช่นนี้ เหมือนอวิ๋นหลิงจะเคยให้สอนคำนิยามเปรียบเทียบให้เขา เรียกว่าอะไรนะ

เหมือนจะเป็นคำว่าตอแหล

เป็นถึงผู้ริเริ่มคิดค้นถุงร้อน ในโรงยาของอวิ๋นหลิงย่อมทำกิจการที่เกี่ยวข้องกันอีกด้วย สือจิ่วรีบเอาถุงร้อนที่ยังไม่เคยผ่านการใช้งานออกมาจากชั้นวางสินค้า ทำการสาธิตและอธิบายวิธีการทำให้คุณชายโยวชม

ไม่นาน ถุงร้อนก็เริ่มร้อนขึ้นภายใต้ปฏิกิริยาเคมี มีไอร้อนผุดออกมา

หน้ากากเงินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นตะลึง “น่าอัศจรรย์จริงๆ มีไอร้อนลอยออกมาจริงๆด้วย กลนี้น่าอัศจรรย์จริงๆ”

อากาศในตอนนี้ ในเมืองหลวงไม่มีคนใช้ถุงร้อนกันแล้ว พวกคุณชายโยวเพิ่งจะมาถึงไม่กี่วัน ได้ยินถึงความอัศจรรย์ของถุงร้อน จึงมาดูให้เห็นกับตา

ตอนนี้ได้สัมผัสถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากถุงร้อนจริงๆ แม้จะเป็นคุณชายโยวที่เคยเห็นสิ่งน่าอัศจรรย์บนโลกใบนี้มาจนเคยชินแล้วก็ยังรู้สึกแปลกใหม่

ไอร้อนระอุเช่นนี้ทำให้รู้สึกพอใจมาก คุณชายโยวหยิบถุงร้อนขึ้นมาซุกเอาไว้ในอ้อมอกอย่างรู้สึกชอบมากจนไม่อยากปล่อยมือ ร่างกายที่เย็นยะเยือกรู้สึกได้ถึงความสบายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

เขารู้สึกสบายจนหรี่ตาลงเล็กน้อย สีหน้าเกียจคร้านราวกับจิ้งจอก แล้วก็เหมือนแมว

“ถุงร้อนของเจ้าไม่เลว เอามาให้ข้าอีกสิบชิ้น......ไม่ ยี่สิบชิ้นไปเลย”

วันหลังถ้าออกจากบ้าน ทั่วทั้งร่างต้องยัดถุงร้อนไว้หลายๆอันจึงจะดี

แม้ว่าสำนักทิงเสวี่ยจะจ่ายเงินจำนวนมากในการสร้างเตียงหยกอุ่นแล้ว ถึงแม้จะสบายและยังสามารถควบคุมพิษเย็นในร่างกายเขาได้ แต่เขาก็ไม่สามารถนอนอยู่บนเตียงได้ตลอดเวลา

“ยังมีถุงสมุนไพรของถุงร้อนอะไรนั่นอีก เอามาให้ข้าสามร้อยชุด”

ทดลองใช้ก่อนหนึ่งเดือน ถ้าหากสะดวกและให้ผลดี รอให้กลับแคว้นถังใต้แล้วจะให้คนในสำนักทำจำนวนมากๆเพื่อเอาไว้ใช้งาน

เมื่อเห็นว่าคุณชายโยวเป็นลูกค้าใหญ่คนหนึ่ง ดวงตาของสือจิ่วก็เป็นประกาย เผยรอยยิ้มกระตือรือร้นของการเป็นมืออาชีพขึ้นมาทันที