พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 52

“ข้าไม่ได้ใส่ใจกับการจัดการงานจิปาถะของจวนในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ดังนั้นจึงได้ละเลยบางเรื่องไป ต้องขอบคุณพวกเจาสองสามีที่คอยดูแล”

“ตอนนี้ ชิวซวงก็อายุไม่น้อยแล้ว ข้าพาทหารกลุ่มหนึ่งกลับมาเมืองหลวงด้วยเมื่อสองปีก่อน และตอนนี้พวกเขาก็ทำงานอยู่ในราชสำนักและวัง พวกเขาหลายคนยังไม่ได้แต่งงาน นิสัยใจคอดี ซื่อสัตย์ พึ่งพาได้ ถ้าพวกเจ้าชอบ ข้าจะจัดหาแม่สื่อให้และเพิ่มเงินหนึ่งร้อยตำลึงเป็นสินสอดด้วย”

ความประหลาดใจก็มาอย่างกะทันหัน พ่อแม่ของชิวซวงตกตะลึง และเฉียวเย่ก็ส่งสายตาให้พวกเขารีบขอบคุณ

“ท่าน ท่านอ๋องจริงจังหรือ? ชิวซวงสาวใช้คนนี้... พระชายา...”

จะไม่บ่นไม่ถือสาหรือ?

เซียวปี้เฉิงเอ่ยปลอบใจ “มันเป็นแค่เรื่องซุบซิบนินทากัน อวิ๋นหลิงไม่ได้ใส่ใจ แต่นางทำให้ข้าเป็นห่วงเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิตของชิวซวง”

ทั้งคู่มองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ

“ความหมายของพระชายาคือ?”

สิ่งนี้แตกต่างจากที่คิดไว้ ตอนได้ยินว่าชิวซวงจะถูกส่งไปบ้านสวนปฏิกิริยาแรกของบ่าวรับใช้ในจวนต่างก็คิดว่านี่เป็นเจตนาของพระชายา

ใบหน้าของชิวซวงซีดเผือด นางเคยได้ยินคนอื่นพูดถึง สาวใช้ในจวนอื่นที่ทำผิดในเรื่องคล้ายกัน

ฮูหยินของจวนจะแสร้งทำเป็นอ่อนโยนและห่วงใย เริ่มหาคู่ให้กับสาวใช้ ภายนอกอาจฟังดูดี แต่ความจริงมีเจตนาร้ายแฝงอยู่ ฝั่งชายจะติดเล่นการพนัน ดื่มเหล้า หรือชอบทุบตีสตรี

หลังจากสาวใช้แต่งงานไป ไม่กี่เดือนหลังจากนั้นก็อาจจะถูกทรมานจนตาย

เป็นไปได้ไหมว่าพระชายาจะมีเจตนาเช่นนั้น?

พ่อแม่ของชิวซวงดูมีความสุขมาก สินสอดหนึ่งร้อยตำลึงเป็นเงินค่อนข้างมากสำหรับสาวใช้คนหนึ่ง!

“ข้าน้อยรู้สึกซาบซึ้งในความกรุณาของท่านอ๋องและพระชายายิ่งนัก ชั่วชีวิตนี้ข้าน้อยจะถวายการรับใช้เป็นบ่าวในจวนจิ้งอ๋อง และจะทำให้ดีที่สุด!”

อวิ๋นหลิงและเซียวปี้เฉิงไม่เพียงไม่ตำหนิชิวซวง แต่กลับยังปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างมีเมตตา ทั้งสองรู้สึกขอบคุณพวกเขามาก ตอนที่พาชิวซวงที่ยังไม่ยอมแพ้ออกจากเรือนซู่สือก็ยังรู้สึกอิ่มเอมใจ

เฉียวเย่อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “พระชายาช่างมีความชอบธรรมจริงๆ”

คนรับใช้หลายคนที่ทำงานในจวนจิ้งอ๋องไม่ยอมรับอวิ๋นหลิง แม้แต่เฉียวเย่ก็ค่อยๆ เปลี่ยนมุมมองที่มีต่ออวิ๋นหลิงในภายหลัง

ชื่อเสียงของนางแย่มาก ก่อนหน้านั้น ทุกคนในจวนจิ้งอ๋องต่างก็คิดว่านายหญิงในอนาคตจะเป็นฉู่อวิ๋นหานที่สุภาพและอ่อนโยน

“ไม่ใช่หรืออย่างไร ต้องบอกเลยว่าแม้ในเวลาปกติพระชายาจะมีอารมณ์แปลก แต่จริงๆ แล้วนางทำทุกอย่างด้วยความชัดเจน”

ใบหน้าของซิแม่นมเฉินเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เห็นได้ชัดว่าพอใจกับการจัดการของอวิ๋นหลิงมาก

เซียวปี้เฉิงอาจเก่งในการนำกองทัพไปทำสงคราม แต่เขาไม่มีประสบการณ์มากนักในการจัดการงานในบ้าน ดังนั้นนางจึงมั่นใจได้ว่าอวิ๋นหลิงจะจัดการงานในจวนได้ในอนาคต

กลางดึก อวิ๋นหลิงมาที่เรือนซู่สือเพื่อฝังเข็มตามปกติ

“ขอบคุณที่เตือนข้าเรื่องชิวซวงวันนี้”

อวิ๋นหลิงตอบอย่างเฉยชาว่า “ข้าไม่ใช่คนดีที่ชอบแสดงความเมตตา ข้าทำเพื่อตัวข้าเองเท่านั้น”

“ตัวเจ้าเอง?”

“ใช่ ท่านอ๋องอาจยังไม่รู้ แม้ว่าผิวเผินคนรับใช้ในจวนของท่านจะดูเคารพข้า แต่พวกเขาก็กลัวและรังเกียจข้าในที่ลับ มันจะเป็นประโยชน์ต่อข้าหากเรื่องของชิวซวงได้รับการตัดสิน”

ชื่อเสียงของเจ้าของร่างเดิม ฉู่อวิ๋นหลิงนั้นเละเทะมาก ความประทับใจที่นางฝากไว้กับคนอื่นไม่อาจเอากลับมาได้ในทันทีเพียงเพราะนางแค่รักษาดวงตาของเซียวปี้เฉิง

น้ำแข็งสามฉื่อไม่ได้ใช้เวลาสะสมเพียงหนึ่งวัน หากต้องการให้ชื่อเสียงดี ก็ต้องพยายามให้หนักในแต่ละวัน

“แม้ว่าเจ้าจะบอกว่าเจ้าทำสิ่งนี้เพื่อตัวเองเท่านั้น แต่ข้าคิดว่าเจ้าก็ยังหวังดีกับชิวซวง”

เซียวปี้เฉิงเงียบไปครู่หนึ่งและพูดต่อ “ถ้าเปลี่ยนเป็นฉู่อวิ๋นหานจัดการเรื่องนี้ นางอาจจะตัดสินใจส่งชิวซวงไปที่บ้านแทนข้าก็ได้ แม้ว่านางจะรู้ว่าข้าไม่มีวันแตะต้องชิวซวงก็ตาม”

ฉู่อวิ๋นหานรู้ดีว่าคนในใจของเขาเป็นใคร การที่นางเป็นฝ่ายให้ชิวซวงไปที่บ้านสวน ก็เพื่อจะได้ชื่อเสียงที่ดีว่าเป็นคนมีคุณธรรมจิตใจดี และไม่ต้องกังวลว่าอีกฝ่ายจะเป็นอันตรายต่อฐานของตน

แต่ราคาของการทำเช่นนั้นคือการสังเวยด้วยชีวิตของชิวซวง

อวิ๋นหลิงมองเขาราวกับเห็นผี “วันนี้ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตก? เจ้ากล้าดีอย่างไรที่ริเริ่มพูดถึงฉู่อวิ๋นหานต่อหน้าข้า แถมยังพูดให้ร้ายนางด้วย”

ในอดีต เมื่อใดก็ตามที่เอ่ยถึงฉู่อวิ๋นหาน พวกเขาจะทะเลาะกันโดยที่ยากจะเลี่ยง ในระหว่างการทะเลาะครั้งก่อน เซียวปี้เฉิงใช้ฉู่อวิ๋นหานมาเหยียบย่ำนาง

“ข้าแค่พูดความจริง”

สีหน้าของเซียวปี้เฉิงนั้นสงบ แต่ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เมื่อพูดถึงฉู่อวิ๋นหาน กลับไม่มีความผันผวนในหัวใจของเขาแล้ว

ชื่อฉู่อวิ๋นหาน ไม่ใช่หัวข้อที่ต้องหลีกเลี่ยงระหว่างการสนทนาของเขากับอวิ๋นหลิงอีกต่อไป

เมื่อข่าวที่เซียวปี้เฉิงจัดการชิวซวงแพร่กระจายออกไป จวนจิ้งอ๋องก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นมาอีก

“ข้าได้ยินมาว่าเรื่องของชิวซวง พระชายาจัดการอย่างเหมาะสม”

“ไม่นึกเลยว่าพระชายาจะไม่เพียงแต่ไม่สนใจเรื่องนี้ แต่ยังเป็นแม่สื่อให้นางด้วย!”

สาวใช้ที่ฉลาดเข้าใจว่าหากพวกนางได้แต่งงานกับชาติตระกูลที่ใสสะอาดและมีนิสัยดี มีคุณสมบัติได้เป็นภรรยาเอก มันย่อมดีกว่าการอยู่หลังจวนตระกูลสูงศักดิ์หลายเท่า

ยังไงอนุก็ยังเป็นอนุ ไม่มีอะไรมากไปกว่าของเล่น

“พระชายาหวังดีกับชิวซวงจริงๆ ข้าคิดว่าพระชายาจะเป็นคนใจร้ายและเจ้าอารมณ์เสียอีก แต่ไม่คิดว่านางจะใจกว้างขนาดนี้”

“ก็จริง แม้ว่าพระชายาจะใช้วิธีเช่นนี้ให้ได้แต่งงานกับท่านอ๋อง แต่นางก็ไม่เคยดุสาวใช้คนไหนเลย”

“ข้าเคยบอกไปแล้วว่าพระชายาเป็นคนดี แต่เจ้าก็ไม่เชื่อข้า คราวก่อนที่ข้าเข้าครัว ข้าเห็นพระชายาทำขนมไข่น้ำผึ้งให้ท่านอ๋องเสวยด้วย พระชายายังมอบให้ข้ามาหนึ่งชิ้นด้วยนะ!”