พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 524

จักรพรรดิจาวเหรินถามขึ้นมาว่า “ใช่แล้ว ตอนนี้แคว้นต้าโจวสามารถสร้างปืนคาบศิลาได้เดือนละกี่กระบอก”

เซียวปี้เฉิงคิด ก่อนจะตอบเสียงขรึมว่า “ตอนนี้พวกช่างฝีมือสามารถส่งมอบปืนคาบศิลาที่มีคุณสมบัติผ่านอย่างน้อยสามร้อยกระบอกทุกเดือน ครึ่งหนึ่งเป็นของแคว้นตงฉู่ ตั้งแต่สิ้นปีที่แล้วจนถึงตอนนี้ ในค่ายปืนไฟมีพลปืนไฟทั้งสิ้นประมาณสองพันนายแล้ว ทุกคนล้วนสามารถจัดสรรปืนคาบศิลาคนละหนึ่งกระบอก”

“ก่อนหน้านี้หลังจากที่กงจื่อโยวบริจาคเหมืองทอง ลูกได้สั่งการให้พวกช่างฝีมือเพิ่มกำลังการผลิตปืนคาบศิลาเพิ่มขึ้นและเร็วขึ้น ตั้งแต่เดือนหน้าเป็นต้นไปจะสามารถส่งมอบได้เดือนละห้าร้อยกระบอก”

ตามแผนการที่เขาและอวิ๋นหลิงวางไว้ ก่อนจะถึงสิ้นปีนี้ คนในค่ายปืนไฟจำเป็นต้องมีกำลังพลมากกว่าสามพันนาย ถ้าหากปืนใหญ่ของแม่สาวน้อยสามารถสร้างขึ้นมาได้อย่างราบรื่น ถึงตอนนั้นพวกเขายังจะสร้างค่ายปืนใหญ่ขึ้นมาใหม่

ชายแดนของแคว้นต้าโจวมีชนร่อนเร่จำนวนมาก เป็นภัยคุกคามใหญ่มาตั้งแต่โบราณ

เหตุการณ์วุ่นวายในวังหลวงก่อนหน้านี้ อ๋องทูเจวียผู้เฒ่าเว่ยฉือโม่ตายไป ตอนนี้ราชวงศ์เว่ยฉือแห่งทูเจวียทางตะวันออกกำลังเกิดการต่อสู้ภายในอย่างรุนแรง

ส่วนอีกฟากที่เป็นทูเจวียตะวันตก ราชวงศ์อาสื่อน่าอยากจะฉวยโอกาสที่เกิดความวุ่นวายในตอนนั้นแบ่งผลประโยชน์บ้าง ปรากฏว่าต้องสูญเสียแม่ทัพชั้นยอดไปถึงสองคน ตอนนี้พลังก็อ่อนแอมาก ไม่สามารถฟื้นฟูขวัญกำลังใจให้กลับมาได้ในเร็ววัน

เซียวปี้เฉิงพูดต่อไปว่า “แม้ว่าแคว้นต้าโจวจะรอดพ้นจากวิกฤติมาได้อย่างปลอดภัย แต่จะผ่อนคลายความระมัดระวังลงไม่ได้ ตอนนี้เป็นโอกาสที่หาได้ยากยิ่งที่พวกเราจะทะยานขึ้นไป จำเป็นต้องรีบวางแผน เพื่อป้องกันพวกป่าเถื่อนกลับมาอีกครั้ง”

จักรพรรดิจาวเหรินถอนหายใจก่อนจะพูดว่า “ถูกต้อง แม้ว่าแคว้นต้าโจวจะสงบสุขได้ชั่วคราว แต่ในอนาคตอันใกล้นี้ เกรงว่าใต้หล้าคงจะเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่”

อวิ๋นหลิงพยักหน้าอย่างเห็นด้วยอย่างยิ่ง

เป่ยฉินต้องมีสงครามภายในปะทุขึ้นมาแน่นอน ภายใต้การช่วยเหลืออย่างลับๆของพวกนาง ฝ่ายกู้ฉางเซินน่าจะสามารถได้รับชัยชนะ เพียงแต่ฮ่องเต้แห่งเป่ยฉินตอนนี้ได้รับบาดเจ็บสาหัส ที่สุดแล้วจะเป็นหรือตายก็ไม่อาจคาดเดาได้

ส่วนแคว้นถังใต้เป็นผู้เริ่มประกาศสงครามกับแคว้นเหมียวเจียง และโกรธเกรี้ยวจนไม่อาจระงับได้ต้องเป็นฝ่ายเริ่มการตอบโต้

ส่วนแคว้นถังใต้ สถานการณ์ที่นั่นอันตรายที่สุดแล้ว หากความวุ่นวายภายในเริ่มขึ้น ต้องทำศึกกับชาวญี่ปุ่นอย่างเป็นทางการแน่นอน และไม่รู้ว่าจะเกิดการต่อสู้ขึ้นมาอย่างกะทันหันเมื่อไหร่

ทอดสายตามองไป ชายแดนของแคว้นต้าโจวที่เกิดไฟสงครามมาหลายปี ตอนนี้กลับเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยมากที่สุดบนแผ่นดินนี้

ถ้าหากเป็นไปได้ อวิ๋นหลิงหวังว่าโลกหลังจากนี้จะไม่มีสงครามเกิดขึ้นอีก

เพียงแต่ความหวังนี้ริบหรี่มาก ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้ ก็คือคว้าโอกาสที่อยู่ตรงหน้าเอาไว้ เพื่อพัฒนาให้เกิดความมั่นคงภายใต้ความวุ่นวาย

ที่เดินตามมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น

เซียวปี้เฉิงเอียงร่างพลางขมวดคิ้ว “เกิดเรื่องอะไรขึ้นที่ตำหนักบูรพาใช่หรือไม่”

เสี่ยวจินจื่อรีบโบกมือ “ไม่ๆๆพ่ะย่ะค่ะ ทูลองค์รัชทายาท ไม่ใช่เกิดเรื่องที่ตำหนักบูรพา แต่เกิดเรื่องขึ้นกับแม่นางเสวียนจีพ่ะย่ะค่ะ”

หนังตาของอวิ๋นหลิงกระตุก รีบถามขึ้นมาว่า “นางทำอะไรอีกแล้ว”

“กระหม่อมก็ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ที่แน่ๆคือวันนี้คุณหนูแห่งตระกูลเสนาบดีหลี่เข้าวัง ไม่รู้เพราะเหตุใดจึงเกิดการทะเลาะกับแม่นางเสวียนจี ทั้งสองต่อสู้กันจนเรียกได้ว่าน่าอนาถทีเดียว”

เสี่ยวจินจื่อเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก รีบเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างละเอียดให้ฟัง

“ตอนนี้แม่นางเสวียนจีกำลังนอนอยู่บนพื้นทั้งร้องไห้ทั้งโวยวาย แม้แต่ท่านราชครูเฟิ่งเหมียนยังถูกทำให้ตกใจ เขาบอกว่าแคว้นต้าโจวควรต้องให้คำอธิบายจึงจะได้ ไม่เช่นนั้นเรื่องนี้คงไม่จบ ฝ่าบาททรงรีบไปดูเถอะพ่ะย่ะค่ะ”

อวิ๋นหลิงได้ยินแล้วก็นิ่งอึ้งไป จากนั้นก็ขมวดคิ้วแน่น ไม่รอให้จักรพรรดิจาวเหรินตอบ ก็ชิงลุกขึ้นยืนอย่างทนไม่ไหว

“พวกนางอยู่ไหน เสี่ยวจินจื่อนำทาง”