พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 535

เซียวปี้เฉิงพยักหน้า เบาเสียงลงกระซิบว่า “คืนก่อนเสด็จพ่อได้รับจดหมายจากชายแดน ว่าสถานการณ์ระหว่างแคว้นต้าโจวกับชาวทูเจวียอาจมีการเปลี่ยนแปลง”

หลังจากเว่ยฉือโม่ อ๋องทูเจวียผู้เฒ่าสิ้นใจ กองกำลังชาวทูเจวียตะวันออกก็ล้างไพ่ตั้งต้นใหม่ หลังขัดแย้งภายในหลายเดือน หลานชายคนหนึ่งของเขาได้รับชัยชนะเป็นอ๋ององค์ใหม่ของชาวทูเจวียตะวันออก

ก่อนหน้านี้ชาวทูเจวียตะวันออกยุยงชาวทูเจวียตะวันตกก่อความไม่สงบทำลายกำแพงเมืองแคว้นต้าโจว ชาวทูเจวียตะวันตกตกลงร่วมมือส่งกำลังเสริม แต่สุดท้ายสูญเสียแม่ทัพผู้เก่งกาจสองคนไปโดยไม่ได้รับอะไรเลย ก่อนจะเกิดความร้าวฉานแตกแยกกับชาวทูเจวียตะวันออก

ความขัดแย้งภายในของทูเจวียตะวันออกเพิ่งยุติลง อ๋องทูเจวียองค์ใหม่ยังรากฐานไม่มั่นคง ซ้ำยังถูกแคว้นต้าโจวกับชาวทูเจวียตะวันตกโจมตีขนาบข้างอีก ตอนนี้ยากลำบากเหลือแสน

“อ๋องทูเจวียตะวันออกจึงเขียนจดหมายบอกว่าเขายินดียอมจำนนเป็นแคว้นใต้อาณัติของแคว้นต้าโจว และต้องการแต่งงานกับองค์หญิงเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างสองแคว้น”

“ตอนนี้เสด็จพ่อมีลูกสาวที่ยังไม่ได้ออกเรือนเพียงคนเดียวคือองค์หญิงหก แคว้นต้าโจวจึงไม่มีทางยกองค์หญิงสายตรงของราชวงศ์ไปแต่งงานด้วยอยู่แล้ว ดังนั้นข้ากับเสด็จพ่อจึงคิดกันว่า ในเมื่อตาแก่พวกนั้นกระเหี้ยนกระหือรือจะจัดคัดเลือกนางในใหม่ มิสู้จัดให้พวกเขาสมปรารถนาจะดีกว่า”

อวิ๋นหลิงเข้าใจความนัยอย่างรวดเร็ว “ท่านจะสื่อว่า หากถึงตอนนั้นต้องการจะแต่งงานกับองค์หญิง ก็จะเลือกใครสักคนหนึ่งจากลูกสาวขุนนางที่เข้าร่วมคัดเลือกนางใน?”

โดยทั่วไปแว่นแคว้นต่างๆ จะไม่ส่งองค์หญิงผู้เป็นที่โปรดปรานไปแต่งงาน โดยพื้นฐานแล้วมักเป็นลูกสาวขุนนาง หรือถึงขั้นเอานางกำนัลมาย้อมแมวขายก็มีไม่น้อย ส่วนตี้หวู่เหยากับหลงเย่ถือเป็นกรณีพิเศษ

สีหน้าท่าทางเซียวปี้เฉิงเย็นชา “ใช่แล้ว พวกเขาหมายจะจัดคัดเลือกนางใน เช่นนั้นปล่อยให้พวกเขาทำไป มาดูกันว่าใครจะกล้าเป็นนกที่ยื่นหัวออกมา!”

ใครก็ตามที่รีบส่งลูกสาวเข้าตำหนักบูรพา ก็อย่าโทษว่าเขาโหดร้ายส่งนางไปยังทูเจวียตะวันออกแล้วกัน

สถานที่แร้นแค้นเช่นนั้นไม่ใช่ที่ที่คนธรรมดาจะทนได้

แต่ในฐานะผู้หญิง อวิ๋นหลิงรู้สึกไม่พอใจกับการแต่งงานเช่นนี้โดยสัญชาตญาณ “หากทางทูเจวียตะวันออกต้องการแต่งงานกับองค์หญิง แคว้นต้าโจวจะต้องส่งผู้หญิงไปให้ด้วยหรือ”

เซียวปี้เฉิงเข้าใจอารมณ์และความคิดของนาง กล่าวด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่อ่อนโยน “ไม่ใช่อยู่แล้ว ตอนนี้ชาวทูเจวียตะวันออกไม่ได้แสดงท่าทีคุกคามมากนัก แคว้นต้าโจวจึงไม่จำเป็นต้องทำหน้าใหญ่ใจโตให้พวกเขา เมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม ข้าจะแพร่ข่าวนี้สู่ภายนอก หากหญิงงามเหล่านั้นไม่อยากถูกตกเป็นเครื่องมือแต่งงาน จะต้องหาทางเอาตัวรอดในช่วงคัดเลือกนางในอย่างเลี่ยงไม่ได้”

หากยังมีคนที่ยังดื้อรั้นอยู่ก็ถือว่ารนหาที่เอง

อวิ๋นหลิงฟังแล้วก็อดยิ้มอย่างมีความสุขไม่ได้ “เช่นนี้ เราสองคนจะได้ไม่ต้องปวดหัวกับเรื่องนี้”

หากต่อต้านจัดคัดเลือกนางในใหม่ มิสู้ปล่อยให้พวกเขาวุ่นวายกันเองจะดีกว่า อย่างไรเสียสุดท้ายก็เปล่าประโยชน์

ช่วยให้คู่สามีภรรยาไม่ต้องเสียเวลาเปลืองแรงไปกับเรื่องไร้สาระของตาแก่พวกนั้น

หลังจากหารือ จักรพรรดิจาวเหรินทรงเห็นด้วยกับข้อเสนอจัดคัดเลือกนางในใหม่ตอนประชุมราชกิจในวันรุ่งขึ้น อวิ๋นหลิงก็ไม่คัดค้านแต่อย่างใด

พวกเสนาบดีขวาหลี่อดแอบดีใจไม่ได้ รู้สึกว่าในที่สุดก็เอาคืนต่อหน้าอวิ๋นหลิงได้

เขารู้ดีว่าไม่ว่าหญิงสาวผู้นั้นจะมีไหวพริบและหยิ่งยโสเพียงใด นางก็ไม่กล้าต่อต้านเรื่องสำคัญอย่างการคัดเลือกนางในอย่างเปิดเผย

นับตั้งแต่อวิ๋นหลิงเริ่มมาประชุมราชกิจ อาลักษณ์กรมพิธีการก็อึดอัดใจมานาน บัดนี้หายใจหายคอได้เสียที จึงกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในทีอย่างอดไม่ได้

เขาประสานมือกล่าวยินดีด้วยน้ำเสียงสบายๆ “ดูท่ากระหม่อมต้องแสดงความยินดีกับรัชทายาทกับพระชายาล่วงหน้า”

กล่าวจบก็จงใจเหลือบมองอวิ๋นหลิงปราดหนึ่ง สื่อนัยชัดเจนโดยมิต้องเอื้อนเอ่ย

อวิ๋นหลิงไม่โกรธ ยิ้มตาหยีตอบอาลักษณ์กรมพิธีการ

“ไม่ต้องหรอก ได้ยินว่าหลานสายตรงของใต้เท้าอาลักษณ์เพิ่งตกลงหมั้นหมายในช่วงนี้ ควรเป็นข้าแสดงความยินดีกับคุณชายของท่านล่วงหน้าจึงจะถูก”

ตาแก่จงใจเหน็บแหนมนางกระมัง

หลี่เมิ่งชูนางต้องบันทึกไว้ดูเลยว่าสุนัขเฒ่าที่แก่ปูนนี้จะยังหัวเราะได้อีกหรือไม่