พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 551

“อุ๊ย! พระชายารัชทายาทกำลังล้อเล่นกระหม่อมอยู่หรือไม่”

เสนาบดีขวาหลี่อุทานด้วยความเจ็บปวดก่อนหยิบกระบี่ไทเก็กขึ้นมา เบิกตากว้างมองอวิ๋นหลิงด้วยความเหลือเชื่อ

อวิ๋นหลิงยกมือขึ้นเป็นเชิงกวักเรียก ตงชิงทางขวามือก็ยื่นจดหมายตอบรับให้ทันที นางเขย่าซองจดหมายในมือด้วยรอยยิ้มพราย

“ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าหลานสาวสายตรงของท่านเสนาบดีขวาโดดเด่นยิ่งนัก สอบติดรั้งอันดับหกจากเกือบห้าร้อยคน เอาชนะผู้เข้าสอบหลายร้อยคนได้ ช่างน่าประทับใจจริงๆ!”

ในบรรดาห้าอันดับแรก กู้ฮั่นม่อได้คะแนนอันดับหนึ่ง เฟิงอู๋จีอยู่อันดับสอง

อันดับสามคือคุณชายตระกูลหรง ได้ยินว่าเป็นญาติผู้น้องของหรงจั้น อันดับสี่และห้าถูกพี่น้องฝาแฝดคู่หนึ่งจากตระกูลหลิ่วของกรมอาญาเหมาทั้งสองอันดับเลย

หลี่เมิ่งชูอยู่อันดับหก เป็นผู้หญิงคนเดียวในห้าสิบอันดับแรก

อวิ๋นหลิงเอ่ยคำนี้ออกมา เสนาบดีขวาหลี่ก็ตกใจจนกรามค้าง

หลี่หยวนเส้าก็มองน้องสาวอย่างไม่อยากจะเชื่อ “...เมิ่งชูหรือ”

นางสมัครเข้าสอบที่สำนักศึกษาชิงอี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน

นางอยู่รั้งท้ายของสำนักศึกษาเป่ยลู่ กลับสอบได้ถึงอันดับหกจากทั้งหมดห้าร้อยคนเชียวหรือ

ทั้งที่เป็นยามเช้าตรู่ชัดๆ แสงรุ่งอรุณกำลังมาเยือนพอดี แต่เสนาบดีขวาหลี่กับหลานชายรู้สึกว่ายังไม่ตื่นเต็มตา

ท่ามกลางสายตาที่ตะลึงงันของคนรอบข้าง หลี่เมิ่งชูยืนขึ้นอย่างสุขุมเช่นเคย ค้อมศีรษะรับจดหมายตอบรับไว้ด้วยสองมือ แล้วคารวะอวิ๋นหลิง

“ศิษย์ขอบพระทัยพระชายารัชทายาทที่ทรงชม รบกวนพระองค์มาแจ้งข่าวดีแก่ศิษย์เป็นพิเศษถึงที่นี่”

น้ำเสียงของนางสุขุมนุ่มลึก แต่ปลายนิ้วที่กระชับเล็กน้อยยังเผยให้เห็นความตื่นเต้นอยู่นิดๆ

อวิ๋นหลิงคลี่ยิ้มพลางพยักหน้า “รีบลุกขึ้นเถอะ อย่าลืมอ่านข้อควรระวังของการรับเข้าในจดหมายตอบรับอย่างละเอียด วันมะรืนนี้ไปรายงานตัวที่ห้องสมุด เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับเข้าเรียนปลายเดือนด้วยนะ”

“ศิษย์จะจดจำไว้”

หลี่เมิ่งชูขานรับคำด้วยความเคารพ

ได้ยินนางเรียกตัวเองว่า ‘ศิษย์’ แทนคำว่า ‘หม่อมฉัน’ ในที่สุดหลี่หยวนเส้าก็รู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้ามิใช่ความฝัน น้องสาวสอบติดสำนักศึกษาชิงอี้ได้จริงๆ!

เขามองไปทางเสนาบดีขวาหลี่โดยไม่รู้ตัว เห็นอีกฝ่ายสูดหายใจเฮือกหนึ่ง ทั้งใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นก็บิดเบี้ยวเข้าหากัน สีหน้าแดงฉาน เหยเกถึงที่สุด

อารมณ์ดียามเช้าของเสนาบดีขวาหลี่ก็พังภินท์ลง ตอนนี้ทนไม่ไหวอีกแล้ว เขาชี้มือข้างหนึ่งไปยังหลี่เมิ่งชูอย่างสั่นสะท้านไม่หยุด ขบฟันกรอดอยู่นานก่อนจะพูดออกมาได้

เขาไม่สนใจอีกแล้วว่าอวิ๋นหลิงยังอยู่ข้างๆ ตวาดลั่นเอ็ดหลี่เมิ่งชูด้วยโทสะเสียงดังก้องกังวานดั่งระฆังตรงนั้นเลย

“เหลวไหล!”

“ไร้สาระ!”

“เจ้าเป็นหญิงที่กำลังจะออกเรือน เอาเรื่องสำคัญอย่างแต่งงานมาทำเป็นเรื่องเล่นๆ เช่นนี้ได้หรือ ถ่อไปสมัครสอบสำนักศึกษาอะไรนั่น ข้าว่าสมองเจ้าโดนลาเตะมาเสียแล้ว!”