พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 552

ในฐานะบุตรหลานขุนนาง จางอวี้ซูอาศัยว่ามีวงศ์ตระกูลคุ้มครอง และเป็นลูกชายคนเล็กในครอบครัว จึงไม่เคยขยันหมั่นศึกษาหาความรู้เลย ไม่เพียงเกียจคร้านสันหลังยาว ซ้ำยังทำตัวเอ้อระเหยลอยชายทั้งวัน

ไม่เคยขวนขวายจะสร้างชื่อเสียงด้วยความมุมานะของตัวเองเลย เอาแต่เรียนรู้นิสัยที่ไม่ดีอย่างประจบสอพลอและซ่องสุมกำลังหาผลประโยชน์เข้าตัว

นี่คือสิ่งที่หลี่หยวนเส้าไม่ชอบจางอวี้ซูมากที่สุด ในปีต่อๆ มาเขาสอบผ่านเป็นบัณฑิตจิ้นซื่อระดับสูงได้แล้ว ขณะที่อีกฝ่ายยังสอบไม่ผ่านค้างอยู่ในสำนักศึกษา

หลี่เมิ่งชูรวบรวมความกล้า เอ่ยต่อเสียงเข้ม “พระชายารัชทายาทเคยสัญญาว่าหญิงในสำนักศึกษาชิงอี้จะมีโอกาสเป็นนางข้าหลวงในภายภาคหน้าได้ หากเป็นเช่นนี้ เมิ่งชูอยากทำงานในวังมากกว่าจะแต่งงานกับเขา”

อวิ๋นหลิงฟังแล้วลอบพยักหน้า นางมองคนไม่ผิดจริงๆ

เดิมทีนางคิดว่าวันนี้คงต้องพูดมากความเสียแล้ว แต่หลี่เมิ่งชูกลับมีวาทศิลป์มากกว่าที่คิดไว้ การเป็นฝ่ายต่อต้านเองอย่างแข็งขันเช่นนี้ทำให้นางประหลาดใจจริงๆ

ควรรู้ไว้ว่าคำต่อต้านของหลี่เมิ่งชูหนึ่งคำได้ผลชะงัดเหนือกว่าสิบคำจากปากของนาง

“ใช่แล้ว ท่านเสนาบดีขวาหลี่ ท่านต้องคิดให้ถ่องแท้นะ” อวิ๋นหลิงได้สติกลับมา เติมเชื้อไฟลงในกองฟืนอยู่ข้างๆ ด้วยการกล่าวต่ออย่างสบายๆ ว่า “อย่ารอให้ถึงสามปีจนเมิ่งชูกลายเป็นนางข้าหลวง แล้วจางอวี้ซูยังสอบขั้นซิ่วไฉไม่ผ่านด้วยซ้ำ พูดไปแล้วจะทำให้คนหัวเราะจนฟันร่วงเอาได้”

“เมื่อถึงเวลานั้น ผู้คนจะไม่พูดกันหรือว่าเสนาบดีขวาหลี่ชราจนนัยน์ตาฝ้าฟาง ดูคนไม่เป็น ถึงขั้นไปคว้าหลานเขยที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้มาได้”

ใบหน้าของเสนาบดีขวาหลี่เดี๋ยวดำเดี๋ยวแดง ไม่มีเรี่ยวแรงจะไปล้มเลิกความคิดของหลี่เมิ่งชูที่จะเป็นนางข้าหลวงได้อีก

“...พระชายารัชทายาทแน่ใจหรือว่านางหนูผู้นี้ได้อันดับหกจริงๆ เหล่าอาจารย์ไม่ได้ตัดสินผิดไปใช่หรือไม่”

“เสนาบดีขวาหลี่วางใจได้ ข้ากับองค์รัชทายาทเห็นกระดาษคำตอบของเมิ่งชูด้วยตาตนเอง จะผิดไปได้อย่างไร” อวิ๋นหลิงกล่าวด้วยรอยยิ้มละไม “เหล่าอาจารย์ในสำนักศึกษาเป่ยลู่ยังกล่าวอีกว่า เมิ่งชูเป็นเด็กสาวฉลาดหลักแหลมแต่เสียตรงที่เกียจคร้านไปหน่อย แต่ถ้าตั้งใจหมั่นพากเพียรละก็ จะไม่ด้อยไปกว่าคนอื่นเลย”

“ควรรู้ไว้ว่าในบรรดาห้าร้อยคนที่มาสมัครสอบนั้น มีลูกชายที่ได้รับการฝึกอบรมอย่างเอาใจใส่ของบรรดาใต้เท้าทั้งหลายในราชสำนักไม่น้อย เมิ่งชูไม่เพียงมีอันดับสูงกว่าคนอื่นๆ แต่ยังเป็นหญิงเพียงคนเดียวในห้าสิบอันดับแรกเสียด้วย ผลคะแนนเช่นนี้ทำให้ทุกคนต้องขยี้ตามองด้วยความประทับใจ”

ตอนนี้เสนาบดีขวาหลี่นิ่งเงียบไป ในหัวสับสนวุ่นวายอัดแน่นไปด้วยคำพูดของอวิ๋นหลิง

ไม่เอ่ยถึงจุดยืนทางการเมืองของตระกูลหลี่ในราชสำนักพักไว้ก่อน เพราะลำพังแค่เรื่องแต่งงานของหลี่เมิ่งชู ดูท่าเขาจะประเมินสถานการณ์ผิดไป

ไม่เคยคิดเลยว่าหลานสาวที่ดูธรรมดาไม่สะดุดตาคนนี้จะเป็นคนลึกลับซับซ้อนขนาดนี้

ในใจเขาค่อนข้างรู้สึกเสียใจ ก่อนหน้านี้เพื่อเอาใจตระกูลจาง เขาจึงรับปากว่าจะยกหลี่เมิ่งชูให้กับเจ้าเด็กหนุ่มคนนั้น

หากรู้แต่แรกว่าหลี่เมิ่งชูมีความสามารถที่แท้จริงเช่นนี้ ต่อให้จะเป็นชายาขององค์ชายไม่ได้ ก็ยกให้หมั้นหมายกับลูกชายคนโตสายตรงของขุนนางใหญ่ขั้นหนึ่งก็ยังได้!

เวลานี้การแต่งงานครั้งนี้กำลังทำพิษให้ตระกูลเดือดร้อน!

ไม่รอเสนาบดีขวาหลี่ตอบ เสียงแหลมเล็กที่อยู่ไม่ไกลก็ดังขัดจังหวะทุกคน

“จะเป็นไปได้อย่างไร! พี่สาวตกลงแต่งงานกับคุณชายจางแล้ว หรือว่าจะถอนหมั้นเสียเอง?”

ผู้พูดไม่ใช่ใครอื่นคือหลี่เมิ่งเอ๋อร์นั่นเอง เมื่อครู่นางยังกินอาหารเช้าอยู่ในบ้าน พอทราบข่าวว่าพระชายารัชทายาทมาเยือนถึงที่ นางก็รีบแต่งกายหวีผมมายังสวนดอกไม้ทันที กระทั่งได้ฟังทุกอย่างกระจ่างชัด

นางจ้องเขม็งหลี่เมิ่งชูด้วยสายตาทอประกายวาวโรจน์อย่างโกรธขึ้งเจือความสับสนฉายชัด

ถึงแม้จะไม่พอใจที่อีกฝ่ายจะแต่งงานกับจางอวี้ซู แต่นางก็รับไม่ได้ที่มีคนในตระกูลหลี่เก่งกาจและโดดเด่นกว่าตัวเอง ซ้ำคนคนนี้ก็ยังเป็นสวะเหลือเดนที่นางดูหมิ่นมาตลอด!