พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 554

จริงๆ แล้วเสนาบดีขวาหลี่ตื่นตระหนกเล็กน้อย เขาย่อมดีใจที่ตระกูลเฟิงกำลังตกต่ำ เป็นการส่งเสียงเตือนให้เขาด้วย

เขาแก่ปูนนี้แล้ว กังวลว่าวันหนึ่งตระกูลหลี่จะเดินตามรอยตระกูลเฟิง

ตอนนี้ดูท่าองค์รัชทายาทจะไม่สนใจบุญคุณที่หลี่กุ้ยเฟยเลี้ยงดูมา กวาดล้างอิทธิพลตระกูลหลี่ในราชสำนักโดยไม่ผ่อนปรนเลยสักนิด

ยิ่งเป็นเช่นนี้ เขาก็ยิ่งอยากควบคุมองค์รัชทายาทที่ยังเติบโตไม่เต็มที่

บางทีการต่อต้านของน้องสาวอาจทำให้หลี่หยวนเส้าสะท้อนใจ เขาขบคิดครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยปากตะล่อมเสนาบดีขวาหลี่ต่อไป

“ท่านปู่ เรื่องที่พวกเราจะจัดส่งน้องสาวคนเล็กไปให้ก่อนหน้านี้ทำให้องค์รัชทายาทโกรธเคืองอย่างเห็นได้ชัด หากเรายังดึงดันเรื่องการแต่งงานก็อาจจะไม่ส่งผลดีนัก ตอนนี้เมิ่งชูไม่รู้ไปเป็นคนโปรดของพระชายารัชทายาทได้อย่างไร แต่หากคลี่คลายความขัดแย้งระหว่างตระกูลหลี่กับตำหนักบูรพาได้ หลานคิดว่าทางที่ดีท่านอย่าเข้าไปสอดมือเรื่องคัดเลือกนางในคราวหน้าเลย เพื่อไม่ให้สถานการณ์ตึงเครียดมากขึ้น”

หลังจากลูกสาวตระกูลหลี่ไม่สามารถเข้าวัง เดิมทีเสนาบดีขวาหลี่หมายจะสนับสนุนกองกำลังของฝ่ายตนเอง และควบคุมองค์รัชทายาททางอ้อม

แต่หลี่หยวนเส้ากลับรู้สึกว่าในเมื่อดื้อรั้นจะทำเรื่องนี้ ทั้งที่รู้ว่าทำไม่ได้ เช่นนั้นก็ไม่ควรดันทุรังทำต่อ

เสนาบดีขวาหลี่ถอนหายใจ พยักหน้ากล่าวว่า “เจ้าพูดถูก...ค่อยๆ ดูไปทีละก้าวก่อนแล้วกัน”

นอกจากวิธีนี้ ก็ไม่มีวิธีใดดีไปกว่านี้อีกแล้ว อย่างไรเสียการส่งลูกสาวตระกูลหลี่เข้าวังก็ถูกราชครูแคว้นตงฉู่พูดดักคอปิดทางไปแล้ว

แต่หลี่เมิ่งเอ๋อร์ไม่อาจยอมรับความจริงตรงหน้าได้ นางหันไปแผดตะโกนใส่หลี่หยวนเส้า

“ท่านพี่ไปพูดแก้ต่างให้ศิษย์ทรยศได้อย่างไร! ท่านลืมไปแล้วหรือว่าเหตุใดท่านพ่อจึงเสียตำแหน่งหัวหน้าสำนักขันทีฝ่ายพิธีการไป?”

เป็นเพราะอวิ๋นหลิงคิดค้นแท่นเรียงพิมพ์ได้ ตำแหน่งพ่อหลี่จึงถูกคนตระกูลหรงเข้ามาแทนที่

ถึงแม้จะเป็นการโยกย้ายตำแหน่งระดับเดียวกัน แต่เงินเดือนที่ได้รับจากสำนักศึกษาฮั่นหลินก็เทียบกับหัวหน้าสำนักขันทีฝ่ายพิธีการไม่ได้เลย ทำให้บิดาหาเงินได้น้อยลง พักนี้นางจึงต้องประหยัดอดออมมากขึ้น

อาภรณ์รูปแบบใหม่ๆ ทุกฤดูกาลของร้านเสื้ออวิ๋นฉาง รวมถึงครีมหอมและน้ำมันใส่ผมของร้านฮัวฟาง นางจะต้องได้ซื้อเสื้อผ้าใหม่ล่าสุดและของแพงที่สุดทันทีในทุกครั้งไป ทว่าตอนนี้นางต้องคิดแล้วคิดอีกว่าจะซื้อตัวไหนดี

หลี่เมิ่งเอ๋อร์มองหลี่เมิ่งชูด้วยความกรุ่นโกรธ “พวกเขาปฏิบัติต่อตระกูลหลี่เช่นนี้ เจ้ายังไปเลียแข้งเลียขาและญาติดีกับพวกเขาอย่างหน้าชื่นตาบานอีก!”

ถึงแม้หลี่เมิ่งชูจะเป็นสายพุทธ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีความคิดหรือความเห็น จึงตอกกลับไปทันควันว่า

“ถ้าข้าเป็นพวกชอบเลียแข้งเลียขา แล้วทีเจ้าหมายมั่นปั้นมือจะแต่งเข้าตำหนักบูรพานับเป็นอะไรเล่า ถ้าเจ้าเป็นคนหยิ่งในศักดิ์ศรีถึงขนาดนั้น แล้วจะดึงดันเป็นสนมขององค์รัชทายาทไปทำไม”

นางเป็นคนตรงไปตรงมาจนชินเสียแล้ว เมื่อทะเลาะกับหลี่เมิ่งเอ๋อร์ นางไม่เคยสะกดกลั้นคำพูดไม่ว่าคำพูดนั้นจะหยาบคายแค่ไหนก็ตาม

ท่าทีที่สุขุมนุ่มลึกนั้นแตกต่างจากหลี่เมิ่งเอ๋อร์อย่างชัดเจน คำพูดเหน็บแนมเบาๆ สองประโยคได้ทำลายสติของฝ่ายหลังจนขาดผึงไปทันที