พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 575

ในห้องนั้น หมอตำแยอุ้มเด็กอ้วนจ้ำม่ำที่ดวงหน้าน้อยๆ เหี่ยวย่น ใบหน้าเปี่ยมความสุข

“ช่างเป็นเด็กอ้วนท้วนที่มีบุญโดยแท้! อย่างน้อยก็หนักเจ็ดชั่งกว่า!”

ฮูหยินหรงจับมือบุตรสาวอยู่ข้างเตียง แววตาเต็มไปด้วยความห่วงใย “ถ่ายทอดคำสั่ง วันนี้ทุกคนในจวนจะได้แผ่นทองคำคนละหนึ่งใบเป็นรางวัล”

หมอตำแยรีบขานรับคำอย่างดีอกดีใจ จากนั้นนางกับสาวใช้ก็เริ่มง่วนทำความสะอาดเนื้อตัวเด็ก

“พระชายารัชทายาทเสด็จ!”

สิ้นเสียง อวิ๋นหลิงก็สาวเท้าก้าวเข้าไปในห้องอย่างเร็วรี่ เดินเข้าไปจับมือหรงฉานด้วยรอยยิ้มพราย

“เสี่ยวฉาน ยินดีด้วยเจ้าได้ลูกชาย!”

ใบหน้าของหรงฉานซีดลง หน้าผากมีเหงื่อผุดพรายเต็มไปหมด ก้นบึ้งดวงตาฉายแววเหนื่อยล้า

หลังจากเห็นอวิ๋นหลิง นางก็รีบออกแรงจับมืออีกฝ่ายแน่น แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงระคนสั่นเครือ “ท่านพี่อวิ๋นหลิง เขาเป็นอย่างไรบ้าง”

“เขาจะไม่ตายไม่พิการด้วย เจ้าวางใจได้”

อวิ๋นหลิงตบมือหรงฉานเบาๆ อีกฝ่ายก็ผ่อนคลายสบายใจลง

ถึงแม้พี่ชายกับมารดาจะบอกนางว่ารุ่ยอ๋องไม่เป็นไร แต่ในระหว่างครึ่งวันนี้ นางทุกข์ใจและพะวักพะวนตลอดเวลา กลัวว่ารุ่ยอ๋องจะเป็นอะไรไป แล้วคนในครอบครัวจงใจปกปิดนาง

กระทั่งได้ยินคำพูดของอวิ๋นหลิงด้วยหูของนางเอง ความกระวนกระวายใจไม่หายของหรงฉานก็สงบลง อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ พลันหายไป นางก็อดร้องไห้จนเบ้าตาแดงก่ำไม่ได้

“ท่านดูสิเหตุใดเขาถึงโง่ขนาดนี้ เห็นงูก็ไม่รู้จักใช้ไม้เขี่ยออกไป ดันเอามือเปล่าไปจับซะนี่!”

เวลานั้นงูขาวสลับดำเลื้อยขึ้นไปบนฉากกั้น ขนาดประมาณนิ้วหัวแม่มือ อยู่ห่างจากนางไม่ถึงครึ่งเมตร

หลังจากกรีดร้อง สาวใช้ก็ตกใจสะดุ้งโหยงจนทรุดล้มลงกับพื้นลุกไม่ขึ้น หรงฉานก็หน้าซีดเผือดด้วยอารามตื่นตระหนกเช่นกัน

ขณะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี นางก็เห็นรุ่ยอ๋องพุ่งเข้ามาราวกับลมกระโชกแรง เขาถอดเสื้อคลุมออกแล้วกระโจนเข้าตะครุบงูตัวนั้น ทำให้นางอกสั่นขวัญผวาจนจิตใจกระเจิดกระเจิง

หรงฉานสะอื้นไห้นัยน์ตาแดงฉาน ไหล่สั่นเทาไม่หยุด “ข้าว่าเขาไม่อยากให้ข้าอยู่อย่างสงบสุข เกือบจะทำให้ข้าเป็นม่ายก่อนจะหย่ากันเสียด้วยซ้ำ!”

นางโกรธเขา ไม่พอใจเขา บ่นตัดพ้อเขา และไม่อยากเจอเขา แต่ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งนางจะต้องแยกจากเขา

ฮูหยินหรงใบหน้าฉายแววปวดใจ “ฉานเอ๋อร์อย่าร้องไห้เลย เจ้าเพิ่งคลอดลูกไปหมาดๆ จะอารมณ์แปรปรวนเช่นนี้ไม่ได้”

นางกุมมือบุตรสาวพลางปลอบโยน จนกระทั่งหมอตำแยล้างเนื้อล้างตัวเด็กจนสะอาดสะอ้าน นำผ้าอ้อมห่อตัวเด็ก หรงฉานจึงหยุดร้องไห้ได้ในที่สุด

อวิ๋นหลิงเอ่ยยิ้มๆ “เจ้าหมูอ้วนน้อยหนักตั้งเจ็ดชั่งแปดตำลึง เจ้าคลอดลูกคนหนึ่งได้เกือบเท่าๆ กับที่ข้าคลอดลูกแฝดตอนนั้นเลย”

หรงฉานบำรุงครรภ์ได้ดีมากๆ ไม่เพียงทารกจะสมบูรณ์แข็งแรง แถมยังคลอดง่ายอีกด้วย

นี่เป็นครั้งแรกที่นางเห็นทารกแรกเกิดสวยงามได้ถึงเพียงนี้ ต้องรู้ไว้ว่าเวลานั้นฮั่วถวนกับเสวี่ยถวนดูไม่ต่างจากหนูตัวเล็กๆ สองตัวเลย

หรงฉานอุ้มลูกด้วยสายตาเปี่ยมรักเอ็นดู ความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของหญิงสาวในอดีตจางหายไปเล็กน้อย เผยเสน่ห์แบบสตรีผู้ใหญ่ออกมาหลายส่วน

นางร่ำไห้อยู่นานจนเหนื่อยหมดแรง ก่อนผล็อยหลับไปในไม่ช้า

ฮูหยินหรงพรูหายใจยาวด้วยความโล่งอก รีบเชื้อเชิญอวิ๋นหลิงไปพักผ่อนในเรือนรับรองอย่างรวดเร็ว

“เดชะบุญที่วันนี้ได้พระชายารัชทายาทมาช่วยไว้ หากรุ่ยอ๋องมีอันเป็นไปในจวนเจิ้นกั๋วกง พวกเราไม่รู้จริงๆ ว่าจะไปอธิบายกับฝ่าบาทอย่างไรดี! ท่านยุ่งเกือบทั้งคืน ไปนั่งพักผ่อนหย่อนใจสักหน่อยเถิด ทางห้องครัวกำลังเตรียมของว่างกลางคืนอยู่ ข้าจะให้คนยกมาเดี๋ยวนี้”