พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 578

เนื่องจากพรุ่งนี้จะไปสำนักศึกษาชิงอี้ พอพระอาทิตย์ตกลับเหลี่ยมเขาในคืนนั้น พวกอวิ๋นหลิงก็เข้านอนเร็วแต่หัวค่ำ

การเดินทางจากในเมืองไปยังสำนักศึกษาใช้เวลาเกือบสองชั่วยาม คนกลุ่มหนึ่งจึงตื่นนอนตอนตีสี่ย่ำรุ่ง

หลายคนนั่งรถม้าออกจากวัง เซียวปี้เฉิงถูกไล่ให้ไปนั่งรถม้าคันเดียวกับกงจื่อโยว เมื่อคืนเขาเพิ่งเรียนรู้วิธีการดูนาฬิกามาหยกๆ ตอนนี้กำลังสอนกงจื่อโยว

ฝ่ายหลังเห็นนาฬิกาพกที่ปรับปรุงแล้วเป็นครั้งแรก ดวงตาก็ฉายแววตื่นเต้นรู้สึกแปลกใหม่

นาฬิกาพกสีทองบนฝ่ามือของเขาช่างวิจิตรงดงาม หน้าปัดสีขาว เข็มสีดำฝังเลื่อมไข่มุก ทับทิม มรกต และอื่นๆ ดูงามตาอลังการยิ่งนัก

เดิมทีนี่เป็นของขวัญของมิชชันนารีจากอีกฟากหนึ่งของมหาสมุทรมอบให้ราชสำนักแคว้นตงฉู่ เสวียนจีก็เลยไปลอบถอนขนแกะไว้เป็นจำนวนมาก

ก่อนที่นางจะลักลอบเข้ามาที่นี่ ได้เอา ‘ขนแกะที่ถอนมา’ ผสมเข้ากับสินเจ้าสาวของพระชายาเยียนอ๋อง คณะทูตแคว้นตงฉู่ก็ขนทั้งหมดมายังแคว้นต้าโจวด้วยความงุนงง

โทนสีทองเข้ม แดงเข้ม และเขียวเข้มเช่นนี้ ช่างถูกใจกงจื่อโยวผู้ชื่นชอบรสนิยมด้านความงามยิ่งนัก

“ยันต์กันผีที่บิดๆ เบี้ยวๆ พวกนี้คืออะไร” กงจื่อโยวซักถามพลางชี้มือไปยังตัวเลขด้านบน “ข้าเห็นของพวกนี้เขียนไว้ในสมุดบัญชีของร้านยาอวิ๋นหลิงก่อนหน้านี้ด้วย”

“อวิ๋นหลิงบอกว่านี่เรียกว่าเลขอารบิก จะตรงกับความหมายของตัวเลขหนึ่ง สอง สาม และสี่ หนึ่งถ้วยชาใช้เวลาประมาณสิบนาที หนึ่งก้านธูปประมาณสามสิบนาที และหนึ่งชั่วโมงคือครึ่งชั่วยาม”

เซียวปี้เฉิงอธิบายสั้นๆ พักหนึ่ง กงจื่อโยวก็เข้าใจและเรียนรู้วิธีอ่านนาฬิกาอย่างรวดเร็ว

เพื่อให้พวกเขาปรับตัวได้ดี ตอนที่เสวียนจีทำการปรับปรุง ได้สลักคำบอกเวลาเป็นพิเศษ เช่น ‘ยามจื่อโฉ่วอิ๋นเหม่า’ ไว้บนวงกลมโลหะของนาฬิกาพกให้สอดคล้องกับตัวเลขด้วย

“แม่สาวน้อยเก่งจริงๆ เดี๋ยวจะถามนางว่าปรับปรุงอย่างไร ถ้าเปิดร้านนาฬิกาละก็ คงจะทำเงินได้เป็นกอบเป็นกำแน่ๆ”

ถึงแม้ประเทศบนแผ่นดินใหญ่ยังไม่เชี่ยวชาญเทคโนโลยีการผลิตนาฬิกาพก แต่พวกเขาสามารถนำเข้าสินค้าเหล่านี้จากอีกฟากหนึ่งของมหาสมุทรผ่านแคว้นตงฉู่ จากนั้นก็ปรับปรุงนาฬิกาเหล่านี้ได้

ตามที่เสวียนจีเล่า นางปรับปรุงกลไกเกียร์กับเฟืองในนั้น จึงช่วยลดข้อผิดพลาดของเข็มบอกเวลาจากหลายชั่วโมงเหลือเป็นนาที

เซียวปี้เฉิงรู้สึกว่าวิธีการหาเงินเช่นนี้น่าทำทีเดียว “เมื่อปรับปรุงแล้ว ก็เอากลับไปขายให้ชาวตะวันตกได้อีก คิดว่าต่อให้ขายราคาสูงขึ้นสามเท่าก็ยังขายได้อยู่”

ปืนคาบศิลาทำให้แคว้นต้าโจวได้รับผลประโยชน์ ตอนนี้เขาจึงเข้าใจอย่างลึกซึ้งแล้วว่าเหตุใดอวิ๋นหลิงจึงพูดเสมอว่าเทคโนโลยีทำกำไรได้มากที่สุด

คณะทูตแคว้นถังใต้มาครั้งนี้ สั่งซื้อปืนคาบศิลาจำนวนมากในราคาสูงลิ่ว นอกจากแลกเปลี่ยนเรื่องเงินๆ ทองๆ แล้วยังค้าขายสะดวกอีกด้วย

บัดนี้พวกเขาเปิดเส้นทางการค้าอีกครั้งแล้ว แคว้นต้าโจวก็สามารถใช้เส้นทางเหล่านั้นมาทำธุรกิจกับผู้คนจากต่างแดนอย่างเปอร์เซีย และชมพูทวีป

กงจื่อโยวชอบลองของใหม่ๆ กำลังคิดว่ากิจการที่ใช้ชื่อว่าสำนักทิงเสวี่ยนั้นไม่น่าสนใจ ตอนนี้เขาชักเริ่มสนใจเรื่องนี้ จึงพูดคุยการค้ากับเซียวปี้เฉิงอย่างไหลลื่น

ในรถม้าอีกคัน อวิ๋นหลิงกับหลงเย่คุยกระซิบกระซาบกันเบาๆ

ส่วนเสวียนจีนอนระเกะระกะหลับสนิทอยู่ด้านข้าง มีเสียงกรนนิดๆ เหมือนสุกรตัวน้อย ไม่ว่าทางบนเขาจะขรุขระแค่ไหน หรือต่อให้ฟ้าผ่าลงมานางก็ไม่ยอมขยับตัว

“ถ้าฉันเขียนวิชาสุขศึกษาทางจิตวิทยาละก็จะเสร็จได้ภายในไม่กี่วัน จากนั้นให้สำนักขันทีฝ่ายพิธีการพิมพ์หนังสือออกมาสักชุดหนึ่งโดยเร็วที่สุด บางทีอาจจะตามการฝึกทหารของบรรดาลูกศิษย์ทันจนจบ”

หลงเย่ปิดหนังสือเล่มเล็กเกี่ยวกับตารางเรียนในมือลง มองอวิ๋นหลิงด้วยรอยยิ้มพราย

“น่าเสียดายที่เอ้อร์หลีว์ไม่อยู่ ไม่เช่นนั้นหากให้นางไปฝึกลูกศิษย์กลุ่มนั้นคงจะสนุกน่าดูทีเดียว”

อวิ๋นหลิงจินตนาการถึงภาพนั้นครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยความอายจนเหงื่อตก “เทียบกับการเป็นครูพลศึกษาแล้ว พี่ฉิงเหมาะจะไปฝึกในค่ายทหารมากกว่า ลูกศิษย์ที่นี่ของฉันแขนขาบอบบาง ทนนางเคี่ยวกรำไม่ไหวหรอก”