พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 609

อวิ๋นหลิงกอดแขนของเขาเอาไว้ เอียงศีรษะไปซบที่ไหล่ของเขา “มีวิธีที่จะให้ผลดีกับทั้งสองฝ่ายที่ไหนกัน เสด็จพ่ออยากจะทำเช่นนี้ ผลไม่น่าจะดีสักเท่าไหร่”

“ถ้าเสด็จพ่อดึงดันจะให้องค์หญิงหกไป ก็ทำให้สมดังที่เขาปรารถนา ในเมื่อเขาเองก็ไม่สามารถบีบบังคับลักพาตัวหนุ่มชาวบ้านธรรมดาได้ หากไม่พบกับความพ่ายแพ้จากความดึงดันของตัวเอง เขาคงไม่มีทางตายใจ”

นางพูดอย่างแจ่มแจ้ง สอดคล้องกับเงื่อนไขของจักรพรรดิจาวเหริน อีกทั้งคนที่อยากจะเป็นราชบุตรเขยอย่างเต็มใจย่อมมีอยู่แล้ว แต่ไม่มีทางปรากฏตัวขึ้นในสำนักศึกษาชิงอี้

อีกฝ่ายไม่เคยคิดเลยว่า ทำไมนางถึงพูดประโยคนี้ออกมาอย่างมั่นใจ

เพราะว่านักเรียนเหล่านั้นล้วนเป็นคนที่พวกเขาคัดเลือกเข้ามาเองกับมือ ข้อสอบที่ให้ทำตอนเข้ามาเรียน จะบอกว่าเป็นการตรวจสอบบรรพบุรุษสิบแปดชั่วโคตรของพวกเขาก็ไม่เกินจริง

ตั้งแต่ความคิดคุณธรรมไปจนถึงสุขภาพร่างกาย สมองดีหรือไม่ ร่างกายเจ็บป่วยหรือเปล่า ตั้งแต่ภายในสู่ภายนอกล้วนตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วน

จำนวนจำกัด ตั้งแต่เริ่มต้น นักเรียนยากจนที่รับสมัครล้วนเป็นคนที่มีปณิธานยิ่งใหญ่ ไม่มีทางจากไปไหนง่ายๆ

พวกเขาหวังว่านักเรียนเหล่านี้จะสามารถทำงานในระดับรากหญ้าในภายหน้า คนที่ไม่มีความมุ่งมั่นมากพอ จะไม่ถูกรับเข้ามา

สองสามีภรรยาสามารถเข้าใจเหตุผลข้อนี้ แต่จักรพรรดิจาวเหรินไม่เข้าใจ

เขาไม่เคยเห็นข้อสอบรับสมัครนักเรียน ไม่เข้าใจในตัวนักเรียนของสำนักศึกษาชิงอี้เลยแม้แต่น้อย

เซียวปี้เฉิงเข้าใจความหมายของนาง ถอนหายใจเบาๆเฮือกหนึ่ง “ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีบทสรุปที่ดี แต่ก็จะทำ ได้แต่ปล่อยเลยตามเลยอย่างนี้หรือ”

“ถ้าหากได้พบเข้ากับราชบุตรเขยที่ทั้งสองฝ่ายต่างก็ชอบพอกันจริงๆ แม้ว่าจะกระทบชื่อเสียงของสำนักศึกษาอยู่บ้าง แต่สามารถคลี่คลายปัญหาใหญ่ขององค์หญิงหกได้ ก็ไม่นับว่าเป็นผลที่เลวร้ายเสียทั้งหมด แต่เกรงว่านางจะชอบใครคนหนึ่งเข้าจริงๆ แต่คนคนนั้นกลับไม่ยินดีที่จะเป็นราชบุตรเขย ถึงตอนนั้นจะทำให้ทั้งสองฝ่ายลำบากใจกันเสียเปล่า”

ความเป็นไปได้ในข้อแรกนั้นน้อยมาก น่าจะเกิดสถานการณ์ในข้อถัดมาเสียมากกว่า

“ถึงตอนนั้นไม่เพียงแต่จะมีผลสองทาง หนึ่งคือองค์หญิงหกรักแต่ไร้วาสนา ต้องเจ็บปวดหัวใจ หรือไม่ลูกศิษย์จากครอบครัวยากจนที่นางชื่นชอบถูกบีบบังคับให้เป็นราชบุตรเขย จะกลายเป็นคู่แค้นกัน”

ยังรวมไปถึงชื่อเสียงของสำนักศึกษา เสียหายกันทั้งสามฝ่าย

โดยเฉพาะเจ้าหนุ่มกู้ฮั่นม่อ จากสายตาของเซียวปี้เฉิง ยากมากที่จะไม่ทำให้สาวน้อยหวั่นไหว

ถ้าหากเป็นที่ชื่นชอบ เขาไม่มีทางยอมรับองค์หญิงหกอย่างแน่นอน

อวิ๋นหลิงเรียบเฉย เอ่ยเนิบๆว่า “แล้วจะโทษใครได้ เขาเป็นคนเสนอเรื่องนี้ขึ้นมาเอง ข้าไม่อยากจะทะเลาะกับเขาแล้ว เกรงว่าจะทำให้พระเจ้าหลวงเสียใจ”

“เมื่อก่อนข้าอยากจะเอาชนะด้วยเหตุผล แต่ทะเลาะจนชนะแล้วอย่างไร ทั้งๆที่สามารถทำเป็นไม่ใส่ใจเพราะไม่ใช่เรื่องของตนเอง กลับต้องไปคิดเผื่อคนอื่น ที่สุดแล้วตัวเองต้องมีชื่อเสียงที่ไม่ดีจากการเป็นหญิงหัวรั้นปากร้ายและไม่เคารพผู้อาวุโส ไม่มีข้อดีเลยสักนิด ว่างจนไม่มีอะไรทำจริงๆ”

“ตอนนี้กับเมื่อก่อนไม่เหมือนกันแล้ว นอกจากจะคำนึงถึงท่านกับตาแก่น้อยแล้ว ยังต้องคิดเผื่อนักเรียนด้วย ท่านกับข้าเป็นผู้นำในใจของพวกเขา ย่อมต้องปฏิบัติตัวให้เยี่ยงอย่าง ชื่อเสียงข้าเสียแปดเปื้อน ก็ไม่ดีต่อพวกเขาเช่นกัน”

เซียวปี้เฉิงเห็นสีหน้าเย็นชาของนาง แต่ก็ยังซ่อนเร้นไปด้วยความโกรธอยู่หลายส่วน อดไม่ได้ที่จะบีบไปที่ใบหน้าของนาง

“ทำไม เริ่มสร้างรูปลักษณ์ของการเป็นที่บูชาแล้วอย่างนั้นหรือ”

อวิ๋นหลิงค้อนให้เขา “รูปลักษณ์อะไรกัน ข้ากำลังสร้างตัวอย่างที่ดีให้กับพวกนักเรียนต่างหาก”

เซียวปี้เฉิงเลิกคิ้ว เอ่ยหยอกเย้าว่า “ก่อนหน้านี้เจ้ายังก่นด่าฟ้าดินในราชสำนักอยู่เลย ทำไมจึงเปลี่ยนความคิดได้เร็วเช่นนี้”

อวิ๋นหลิงเอ่ยอย่างกระดากอยู่บ้างว่า “ก็เพราะพี่ใหญ่ด่าข้าว่าโง่อย่างไรเล่า”

ตอนที่หลงเย่เพิ่งมาถึง พี่น้องต่างก็นอนร่วมกันและพูดคุยกันทุกคืน นางฟังเรื่องราวที่เกี่ยวกับความคิดและการกระทำของอวิ๋นหลิงที่ผ่านมา มีทั้งดีทั้งไม่ดี ดังนั้นจึงได้ถามอย่างละเอียด

หลังจากได้รับรู้ถึงที่มาที่ไปแล้ว ก็สั่งสอนอวิ๋นหลิงยกใหญ่ ด่าจนนางนิ่งอึ้งไปเลย

“บางเรื่อง ปากนั้นด่าจนสะใจ แต่ได้ผลดีสักนิดหรือไม่ ตัวอย่างเช่นเรื่องที่รุ่ยอ๋องบุกคุกหลวง เธอบีบให้ฮ่องเต้ลงโทษเขา เป็นการบีบให้เขาได้สติขึ้นมา แต่ไม่เห็นว่าฮ่องเต้จะคิดว่าเธอดี ยังคิดว่าเธอน่ะมันอวดดีโอหังไม่ไว้หน้า”

“ตอนนี้เธอดำรงตำแหน่งในราชสำนัก ผลประโยชน์ในนั้นสลับซับซ้อน การวางตัวต้องกลมกลืนซะบ้าง ในเมื่อตัดสินใจจะบริหารแผ่นดินนี้ นิสัยแต่ก่อนก็ต้องเก็บไว้บ้าง มีดวงตาหลายคู่กำลังจับจ้องอยู่ นอกจากคนที่หาข้อผิดพลาดหาเรื่องแล้ว ยังมีนักเรียนในสำนักศึกษานะ”

“พวกเขาเป็นคนของเธอแล้ว ทุกคำพูดและการกระทำของเธอ ไม่แน่ว่าอาจจะส่งผลกระทบที่ยากจะคาดเดาต่อพวกเขาก็ได้”