พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 692

เมื่อเอ่ยถึงเฟิ่งเหมียน ในหัวอวิ๋นหลิงก็เต็มไปด้วยภาพกบกระโดดหย็อยๆ อยู่บนหัวของเขา

ไม่รู้ว่าเสวียนจีตะล่อมให้เขามาแสดงได้อย่างไร นางรู้สึกโดยสัญชาตญาณว่าไม่ใช่การแสดงปั่นจักรยานธรรมดาๆ เสียแล้ว พอกินข้าวเสร็จ นางจึงพาเซียวปี้เฉิงไปดูทันที

สถานที่โรดโชว์จัดขึ้นที่ลานสำนักศึกษา ยามปกติใช้เป็นที่เรียนวิชาพลศึกษา ผิวถนนถูกปรับแต่งให้ราบเรียบ

ทั้งสองออกมาจากหอพักคนงาน ก็เห็นคนไม่น้อยแจกใบปลิวอยู่ริมถนน

“ลองมาดูสิ! วันนี้ใต้เท้าเฟิ่งเหมียนราชครูแห่งแคว้นตงฉู่พาศิษย์น้องเล็กมาเยือนสำนักศึกษา แล้วจะแสดงด้วยตัวเองให้ทุกคนเห็นว่าจะขี่รถล้อไม้วิเศษได้อย่างไร!"

“ขอเพียงเข้าชม ก็จะได้ลายเซ็นจากราชครูเฟิ่งเหมียนด้วย! ทุกคนนำหนังสือเรียนกับจดหมายของตัวเองมาได้ อย่าเดินผ่านไปผ่านมาให้เสียเวลา!”

“ถูกต้อง! จบโรดโชว์แล้ว ทุกท่านยังเข้าร่วมจับรางวัลได้อีกด้วย ไม่เพียงจะมีโอกาสได้รับรถล้อไม้ไปแบบไม่ต้องจ่ายเงิน ทั้งยังขอดูดวงกับราชครูเฟิ่งเหมียนเป็นการส่วนได้อีกด้วย จะพลาดโอกาสทองเช่นนี้ไปไม่ได้ ถ้าพลาดโอกาสนี้ก็ไม่มีอีกแล้ว!”

“นายท่านเก้าหวง เจ้าของร้านรถไม้ได้กรุณาให้การสนับสนุน ขอแค่เข้าร่วมจับรางวัล รับรองว่าจะได้รับคูปองส่วนลดร้านรถไม้ร้อยละยี่สิบด้วย!”

กลุ่มคนที่แต่งตัวเป็นองครักษ์ตะโกนเสียงดัง ผู้นำคือลู่ฉี ในมือถือใบปลิวปึกหนาเตอะ

ลูกศิษย์หลายคนถูกเนื้อหาที่ตะโกนดึงดูดอยู่หมัด ต่างก็เข้าไปมุงดูซักถามด้วยความตื่นเต้น

ที่ผ่านมาเสวียนจีจะขี่รถล้อไม้ไปรอบๆ สำนักศึกษาชิงอี้อยู่บ่อยๆ พูดถึงการทดสอบสมรรถของรถ หลายคนสนใจรถไม้มหัศจรรย์นี้ยิ่งนัก ตอนนี้ก็โฆษณาเผยแพร่อย่างเป็นทางการแล้ว

ทันทีที่อวิ๋นหลิงได้ยินคำโฆษณา ก็รู้สึกว่าเฟิ่งเหมียนเสียสละมากเหลือเกิน

คนนอกดูดวงครั้งหนึ่งใช้เงินเป็นพันตำลึง แต่เสวียนจีก็เอามาจับรางวัลชิงโชคเสียอย่างนั้น

เซียวปี้เฉิงชักเริ่มสนใจ เขาเรียกลู่ฉีมาขอดูใบปลิวสองใบ

บนนั้นพิมพ์ว่างานแสดงจะเริ่มสิบโมงเช้าที่ลานสำนักศึกษา

ช่วงเช้าเฟิ่งเหมียนเป็นผู้นำสาธิตการขี่รถ ช่วงเที่ยงจับรางวัลชิงโชค ส่วนช่วงบ่ายจะสอนและทดลองขี่รถ

การจับรางวัลใช้รูปแบบจับสลาก ในกล่องไม้สีดำมีไม้ติ้วหนึ่งพันอันสอดอยู่ แต่ละอันมีสีด้านล่างต่างกัน

ตัวอย่างของรางวัลที่สะสมทบขึ้นก็เขียนไว้สั้นกระชับชัดเจน

ไม้ติ้วแดงมีเพียงอันเดียวคือรางวัลใหญ่แจ็กพ็อต และจะได้ดูดวงกับเฟิ่งเหมียนด้วย

ไม้ติ้วสีม่วงคือรางวัลที่หนึ่ง เป็นรถสามล้อไม้หนึ่งคัน มีสองรางวัล

ไม้ติ้วสีเหลืองคือรางวัลที่สอง เป็นจักรยานล้อไม้ มีห้ารางวัล

ไม้ติ้วสีเขียวคือรางวัลที่สาม เป็นคูปองส่วนลดครึ่งราคา มีสิบห้ารางวัล

ส่วนที่เหลือเป็นไม้ติ้วสีขาวทั้งหมด จะได้รับคูปองส่วนลดร้อยละยี่สิบ เอาไปใช้ซื้อสินค้าที่ร้านรถไม้ได้ต่อไป

ลู่ฉีเล่าอย่างสนุกสนาน “เช้านี้แม่นางเสวียนจีอยากจะบอกท่านทั้งสองว่าสักเดือนสามของฤดูใบไม้ผลิปีหน้า ร้านรถไม้จะเปิดอย่างเป็นทางการ หารือกำหนดราคาไว้แล้ว จะพิมพ์อยู่ด้านหลังของใบปลิวนี้”

เซียวปี้เฉิงพลิกดูด้านหลังใบปลิว เห็นเขียนว่าตั้งแต่เดือนสามปีหน้า จะขายจักรยานล้อไม้ห้าสิบคัน รถสามล้อไม้ยี่สิบคันต่อเดือน

ราคาขายคือหนึ่งร้อยตำลึงเงินและสามร้อยตำลึงเงินตามลำดับ

ลู่ฉียังคงรายงานต่อ “พระชายาโม่อ๋องบอกว่าถ้าระดมพลช่างไม้ทั้งหมดตั้งแต่บัดนี้ ร้านรถไม้จะสร้างจักรยานไม้ได้อย่างน้อยเจ็ดสิบคัน และรถสามล้อไม้สามสิบคันได้ทุกเดือน”

“จักรยานไม้กับรถสามล้อไม้ที่สงวนไว้จะมอบให้ศิษย์สำนักศึกษาชิงอี้ใช้เป็นหลักก่อน เมื่อสำนักศึกษามีใช้ไม่ขาดมือแล้ว ร้านรถไม้จึงจะเพิ่มยอดขายได้”

อวิ๋นหลิงพยักหน้า มีโม่อ๋องกับชายาช่วยดูแลร้านรถไม้ นางจึงไม่กังวลเรื่องความคืบหน้าเลยสักนิด

นางเหลือบมองนาฬิกาพก เป็นเวลาเก้าโมงแล้ว ยังมีเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงก่อนโรดโชว์จะเริ่มขึ้น

บรรดาลูกน้องใต้อาณัติที่ลู่ฉีพามานั้นยังคงตะโกนโฆษณาอย่างหนัก มีการจัดตั้งจุดโฆษณาประชาสัมพันธ์เป็นพิเศษในสถานที่อย่างหอสมุดกับหอพักอาจารย์