พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 75

ตงชิงจัดเตรียมน้ำชาและขนมเข้ามา

องค์ชายห้าเห็นนางหน้าตาดีจึงกวาดสายตาสำรวจตงชิง

“นี่คือนางกำนัลของเสด็จซ้อสามหรอกหรือ?”

“เป็นสาวใช้ที่แต่งตามข้ามาน่ะ”

“มิน่าล่ะ” องค์ชายห้าเผยความเจ้าชู้ชื่นชม “สวยกว่าพวกสตรีข้างนอกเยอะเลย”

ส่วนใหญ่สาวใช้แต่งตามคุณหนูที่หน้าตาสละสลวยนั้น มักเป็นวิธีที่นายหญิงจะใช้มารักษาความโปรดปรานและตำแหน่งเอาไว้ จึงไม่แปลกที่นายหญิงจะเก็บเอาไว้กับตัว

ตงชิงเข้าใจความหมายโดยนัยขององค์ชายห้า หน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย ถึงจะรู้ว่าคุณหนูของตนไม่ได้คิดเช่นนั้น แต่ด้วยฐานันดรของตัวเองจึงไม่กล้ามองแรงใส่เขาเหมือนที่พระชายาเสียนทำ

รุ่ยอ๋องหน้านิ่ง พยายามส่งสายตาให้องค์ชายห้าระวังคำพูด

อวิ๋นหลิงไม่โกรธ ยิ้มบอกให้ตงชิงถอยออกไปแล้วรินชาให้พวกรุ่ยอ๋องด้วยตัวเอง

“นี่คือขนมที่คิดค้นใหม่ของจวน พวกท่านลองชิมดูสิว่ารสชาติเป็นอย่างไรบ้าง”

ขนมเป็นเพียงแค่เค้กฟักทองน้ำผึ้งธรรมดา แต่หากอยู่ในต้าโจวแล้วคงเป็นสุดขนมหวานชั้นเลิศ

องค์ชายห้าหยิบชิ้นที่มีไอร้อนชิ้นเล็กเข้าปาก แล้วชมไม่ขาดปาก

“นี่คือขนมหวานที่เสด็จปู่บ่นอยากทานเมื่อสองวันก่อนใช่หรือไม่? ข้าเข้าใจแล้วว่า เหตุใดเสด็จปู่ถึงโวยวายพลิกห้องพระเครื่องต้นแล้ว ฝีมือห้องพระเครื่องต้นทำอร่อยได้ไม่เท่าจวนอาซ้อสามสักนิด”

ครัวในจวนอวิ๋นหลิงถูกสอนมาอย่างดีทั้งนั้น แม้ห้องพระเครื่องในวังจะได้สูตรและวิธีทำไป แต่เพราะขาดประสบการณ์ ดังนั้นรสชาติที่ได้มาก็ต่างกัน

ปกติพระชายาเสียนไม่ชอบทานหวานแต่ก็อดชิมไม่ได้ “อร่อยจริงๆ ข้าไม่เคยกินขนมหวานที่ใดในเมืองหลวงอร่อยเช่นนี้”

ทั้งหอมทั้งนุ่ม หวานแต่ไม่เลี่ยน

“หากชอบทานกัน เดี๋ยวตอนกลับพวกท่านก็เอากลับไปด้วยเถิด” อวิ๋นหลิงยิ้มมองนาง “จำได้ว่าองค์หญิงอายุครบหนึ่งขวบแล้วใช่ไหม? เดี๋ยวเอาสูตรขนมให้ซ้อสองด้วย ขนมอันนี้นุ่มลิ้นละลายในปาก ฉีกเป็นชิ้นเล็กแล้วเด็กน้อยก็กินได้”

เมื่อพูดถึงลูก สายตาของพระชายาเสียนฉายแววอ่อนโยน สายตาที่มองอวิ๋นหลิงเผยความจริงใจอย่างหาได้ยาก

“ถ้าเช่นนั้น ข้าก็ไม่ปฏิเสธน้ำใจเจ้าแล้วกัน”

พูดจบ อวิ๋นหลิงก็รินชาให้องค์ชาห้าต่อ

“ชานี้ทำมาจากดอกไม้และผลไม้ จากนั้นนำไปแช่เย็นไว้ในบ่อน้ำเย็น หากดื่มตอนนี้จะช่วยดับกระหายได้ดี”

“ขอบใจอาซ้อสามยิ่งนัก”

ตอนองค์ชายห้ารับน้ำชามา นิ้วมือเขาบังเอิญสัมผัสกับมืออวิ๋นหลิงอย่างไม่ตั้งใจ เขาชักนิ้วกลับอย่างรวดเร็ว

เมื่ออวิ๋นหลิงเห็นปฏิกิริยาของเขาก็ได้คำตอบในใจ

คนกลุ่มนี้อยู่ได้ประมาณชั่วยาม สีหน้าเซียวปี้เฉิงก็เริ่มเหนื่อยล้า

รุ่ยอ๋องชิงกล่าวก่อน “ปี้เฉิงค่อนข้างล้าแล้ว เขาบาดเจ็บสาหัสยังไม่หายดีควรให้เขาพักผ่อนดีกว่า”

องค์ชายห้าพยักหน้าเห็นด้วย “ถ้าเช่นนั้นพวกเราก็ไม่อยู่ต่อแล้ว วันหลังค่อยมาเยี่ยมพี่สามแล้วกัน”

อวิ๋นหลิงส่งแขกยันนอกจวนจิ้งอ๋องด้วยตนเอง นางยืนหน้าสิงโตหินหน้าประตูมองเหล่ารถม้าจากไปไกล

เสียงเอี๊ยดอ๊าดของรถม้าดังจนกลบเสียงพึมพำของพระชายาเสียน

“องครักษ์ในจวนน้องสามนี่เยอะเสียจริง เป็นพวกทหารที่นำมาจากแถบชายแดนแน่ บรรยากาศรอบตัวนั้นช่างแตกต่างจากพวกทหารรักษาพระองค์นอกเมืองหลวงไม่เคยร่วมสมรภูมิอย่างสิ้นเชิง”

เสียนอ๋องจับมือนางไว้แล้วพูดช้าๆทีละคำ “อา…ฉิ่ง…ไม่…ต้อง…กลัว…ข้า ปก ป้อง เจ้า เอง””

มองสายตาจริงใจของสามี พระชายาเสียนอ๋องถอนหายใจแล้วตบมือเสียนอ๋องเบาๆ

“วันหลัง…เราอย่ามาที่จวนจิ้งอ๋องบ่อยนักดีกว่า ข้าแค่อยากใช้ชีวิตกับท่านอย่างสงบเรียบง่ายจวบจนตลอดชีวิตที่เหลือ”

ปกตินางเป็นคนตรงไปตรงมา ไม่สันทัดพวกมีลับลมคมในอ้อมค้อม และจิ้งอ๋องก็เป็นผู้ที่ถูกกำหนดให้อยู่ในใจกลางพายุความวุ่นวาย

พระชายาเสียนอ๋องกลัวว่า หากใกล้ชิดอีกฝ่ายมากไปจะติดร่างแหไปด้วย

เสียนอ๋องพยักหน้า “ได้…สิ ฟัง อา ชิ่ง ทั้ง หมด”

สายตาพระชายาเสียนอ๋องอ่อนโยน มองเสียนอ๋องอย่างทะนุถนอมและเสียดาย

สามีของนางรูปงามราวต้นหยกเล่นลม หากตอนเด็กไม่ตกลงมาจากตึกสูง ตอนนี้ก็คงหล่อเหลาไม่แพ้ชายอื่น

แต่เสียดายก็ส่วนเสียดาย หากเสียนอ๋องสติดีเป็นปกติ บุตรสาวขุนนางบู๊ตำแหน่งเล็กๆอย่างนางก็คงไม่ได้เป็นพระชายาเสียนอ๋องหรอก

……

จวนจิ้งอ๋อง

อวิ๋นหลิงกลับมาถึงเรือนหลันชิง เซียวปี้เฉิงก็รีบลุกขึ้นมา “เป็นอย่างไรบ้าง ทั้งบ่ายนี้ลองเชิงสังเกตอะไรได้บ้าง?”

เมื่อนึกถึงผลที่สังเกตดูเมื่อครู่ อวิ๋นหลิงก็อดเลิกคิ้วไม่ได้ “พวกพี่น้องของท่านแต่ละคนไม่ธรรมดากันทั้งนั้น เป็นไปได้สูงที่เสียนอ๋องนั้นแกล้งสติไม่ดี”

ได้ยินดังนั้น เซียวปี้เฉิงตกใจจนแทบจับแก้วน้ำชาในมือไม่อยู่ “หมายความว่าอย่างไร?”

อวิ๋นหลิงชะงักไปนิดเพื่อเรียบเรียงคำพูด “ข้าเคยบอกท่านใช่ไหม ว่าพลังจิตของข้าสามารถตรวจจับความพิเศษของร่างกายและความว่องไวของพลังจิต”

“องค์กรของเราทำการศึกษาพวกโรคทางประสาทมากมาย ตามผลการรายงานที่น่าเชื่อถือนั้น ผู้ป่วยที่มีความผิดปกติทางประสาท หรือผู้ที่สมองเคยได้รับบาดเจ็บ จะมีความว่องไวของพลังจิตที่ผิดแปลกไปจากคนปกติ”

นางไม่ใช่นักวิจัยที่เชี่ยวชาญทางด้านโรคประสาท แต่พิจารณาอาการขั้นพื้นฐานจากสิ่งที่เห็นและรับรู้

เช่น พระเจ้าหลวง เดิมทีความว่องไวของพลังจิตเขาไม่ปกติ บางทีก็ตื่นเต้นเกินไป บางทีก็ตกต่ำผิดปกติ

แต่ต่อมาเมื่ออาการอัลไซเมอร์ของเขาหายดีแล้ว อวิ๋นหลิงลองทดสอบดูอีกครั้งก็เห็นว่า ความว่องไวพลังจิตของเขาเหมือนกับคนปกติแล้ว

“อาการของพระชายาเป็นปกติ แต่พลังจิตขั้นว่องไวของเขานั้น…เกินคนปกติไปมาก”

พลังจิตขั้นว่องไวนั้นเกี่ยวพันกับความมุ่งมั่นของคน หากคนที่มีจิตใจแข็งแกร่ง พลังจิตขั้นว่องไวก็ยิ่งแข็งแรง

นี่ก็เป็นสาเหตุที่ว่า ทำไมผู้ที่มีพลังจิตแต่ละคนนั้นมีจิตใจเข้มแข็งมั่นคงกว่าปกติ เพราะคนที่รับแรงต้านทานได้น้อยนั้น ไม่สามารถควบคุมและใช้พลังนี้ได้

อวิ๋นหลิงมองเซียวปี้เฉิง สีหน้าจริงจัง “เมื่อครู่มีคนมากมายในเรือน แต่พลังจิตขั้นวิ่งไวของเสียนอ๋องมีระดับน้อยกว่าท่านกับข้าเท่านั้น หากเขาสติไม่ดีจริงจะไม่เป็นเช่นนี้”

ดังนั้นคำตอบมีเพียงหนึ่งเดียว เสียนอ๋องแสร้งสติไม่ดี

เซียวปี้เฉิงดึงสติกลับมาจากความตะลึงใจ ประมวลสิ่งที่อวิ๋นหลิงบอกอย่างรวดเร็ว ใบหน้านิ่งขรึม

“ไม่คิดเลยว่าสิบกว่าปีมานี้พี่สองแสร้งสติไม่ดีมาตลอด เบื้องหลังของเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเขาหรือไม่?”

อวิ๋นหลิงชะงักก่อนส่ายหัว “ไม่แน่ชัด ข้ามั่นใจแค่ว่าเขากำลังแสร้งสติไม่ดี แต่ทำไปเพื่อปกป้องตัวเองหรือแฝงตัวนั้นยังไม่อาจตัดสินได้”

เซียวปี้เฉิงก็คาดเดาความคิดของเสียนอ๋องไม่ได้ ถ้าเสียนอ๋องสนใจในบัลลังก์ เหตุใดจึงแต่งบุตรสาวของขุนนางเล็กๆเป็นพระชายากัน?

แม้เขาจะสติไม่ดีแต่ก็มีศักดิ์เป็นองค์ชาย ต่อให้หาสตรีชั้นสูงในเมืองหลวงไม่ได้ ก็ไม่ถึงกับต้องแต่งบุตรสาวรองนายกองทหารขั้นห้ามาเป็นพระชายา ซึ่งไม่มีประโยชน์อะไรกับเขาเลย

“และองค์ชายห้านั้น ได้ข่าวมาว่าเขาเจ้าชู้เสเพล ลับหลังแอบทำเรื่องมิดีมิร้ายกับนางกำนัล แต่เมื่อครู่ตอนข้ารินชาได้ตั้งใจทดสอบดูนั้นก็ไม่เป็นดังข่าวลือว่า”

เมื่อครู่อวิ๋นหลิงตั้งใจเอามือแตะนิ้วองค์ชายห้าดู อีกฝ่ายรีบหดนิ้วราวกับถูกไฟฟ้าสถิต

ปฏิกิริยาตอบสนองนั้นหลอกคนไม่ได้

หากเป็นคนเจ้าชู้เสเพลจริง คงจะเคยชินกับการแตะเนื้อต้องตัวสตรี ไม่ใช่แบบนี้

เมื่อเซียวปี้เฉิงได้ยิน ใบหน้าก็ขรึมลงกว่าเดิม เมื่อครู่อวิ๋นหลิงตั้งใจเอามือแตะนิ้วน้องห้าหรอกรึ?