พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 760

อวิ๋นหลิงเลิกม่านขึ้นมา “เกิดอะไรขึ้น”

ลู่ฉีหันกลับมาพูดว่า “เรียนพระชายารัชทายาท เหมือนข้างหน้าจะมีหญิงตั้งครรภ์ท่าทีบ้าๆบอๆวิ่งออกมากลางถนน ได้ยินมาว่าสมองมีปัญหา คนในบ้านกำลังจับตัวนางกลับไป”

อวิ๋นหลินกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ก็ได้ยินข้างหน้ามีเสียงเล็กแหลมที่คุ้นเคยสายหนึ่งกรีดร้องขึ้นมา

“ข้าไม่ได้บ้า พวกเจ้าต่างหากที่บ้า ไอ้สารเลวเอามือสกปรกของเจ้าออกไป......ปล่อยข้า......ช่วยด้วย ช่วยข้าด้วย”

“ฆ่าคน จะฆ่าคนแล้ว รีบไปแจ้งทางการเร็วเข้า พวกเขาคิดจะฆ่าข้า”

นางขมวดคิ้วเบาๆ เสียงนี้.....หลี่เมิ่งเอ๋อร์

“ลู่ฉี เจ้าเอารถม้าไปจอดข้างๆ ข้าจะลงไปดู”

ลู่ฉีทำตามคำสั่ง พลางเอ่ยพึมพำ “พระชายารัชทายาท ทรงตั้งครรภ์อยู่นะ ถ้าจะอยากจะดูเรื่องสนุกก็ควรอยู่ให้ห่างซะหน่อย คนบ้าจะได้ไม่วิ่งมาชนท่าน”

อวิ๋นหลิงลงจากรถม้า และเห็นเงาร่างของเซียวปี้เฉิงอยู่ทางด้านหน้าไม่ไกลมากนัก

อีกฝ่ายสีหน้าประหลาดใจ เห็นได้ชัดว่าฟังออกว่าเสียงนั้นเป็นของคนคุ้นเคย จึงได้ลงจากม้าและไปตรวจสอบสถานการณ์

“ข้างหน้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น”

หลิวฉิงพูด พลางขมวดคิ้วเดินตามพวกเขาไปยังจุดที่มีผู้คนรวมตัวกันอยู่

ชาวบ้านที่อยู่สองข้างทางเบียดตัวรวมกัน ยื่นคอยาวมองดูฉากละครวุ่นวายอยู่ไกลๆ ต่างพูดจาชี้แนะ วิพากษ์วิจารณ์กัน

กลางถนนสายยาว ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่กำยำห้าหกคน ห้อมล้อมอยู่รอบตัวหญิงสาวที่ตั้งครรภ์คนหนึ่ง

บนร่างของหญิงสาวสวมชุดบางเบาหลวมโคร่ง เส้นผมกระเซิงจนมองใบหน้าไม่ชัดเจน

“ปล่อยข้า ข้าจะแจ้งทางการ ฟ้องพวกเจ้าที่ฆ่าคนเป็นผักเป็นปลา”

“ข้าเป็นหลานสาวคนโตของเสนาบดีขวา พวกเจ้าไอ้สารเลวทั้งหลายกล้าดียังไง ถ้ากล้าแตะต้องข้า พี่ชายข้าจะเอาชีวิตของพวกเจ้าให้หมด”

หญิงสาวที่ถูกผู้ชายร่างกายกำยำจับข้อมือเอาไว้ เหวี่ยงหมัดเตะขาไปยังกลุ่มคนที่ล้อมนางอยู่ พยายามจะทำให้หลุดพ้นจากพันธนาการ ปากก็พร่ำด่าอย่างตื่นเต้นไม่หยุด

นางดิ้นจนเสื้อชั้นในที่อยู่ใต้เสื้อตัวนอกโผล่ออกมา แต่กลุ่มชายหนุ่มร่างกำยำที่อยู่ข้างๆยังคงมีสีหน้าเรียบเฉยไม่หวั่นไหว เหมือนการข่วนหยิกของนางเป็นการเกาผิวเบาๆเท่านั้น

เวลานี้เอง รถม้าที่ประณีตหรูหราคันหนึ่งขับมาจากฝั่งตรงข้าม จางอวี้ซูที่สวมชุดสวยงามเดินลงมา

ตอนที่เห็นหลี่เมิ่งเอ๋อร์ สายตาของเขามีแววโทสะและแววโหดเหี้ยมวาบผ่าน สั่งการคนข้างๆด้วยเสียงต่ำ

“ยังไม่รีบจับผู้หญิงคนนี้กลับไปอีก”

“หลังจากจับกลับไปแล้ว ก็ขังนางเอาไว้ที่เรือนด้านข้าง จนกว่าลูกจะคลอดออกมา ถ้ายังเกิดข้อผิดพลาดขึ้นอีก ก็ระวังศีรษะของพวกเจ้าไว้ให้ดี”

เมื่อพูดจบ ก็เห็นชายหนุ่มที่ไว้หนวดดูใจดีคนหนึ่งเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว เสื้อผ้าที่สวมใส่เหมือนพ่อบ้านของตระกูลใหญ่

“โธ่เอ๊ย ทำให้พ่อแม่พี่น้องต้องเห็นเรื่องตลกแล้ว ฮูหยินของบ้านข้ามีโรคบ้า ทำตัวเลอะเทอะทั้งวัน เมื่อครู่ไม่ทันระวังทำให้นางวิ่งหนีออกมา ทำให้ทุกคนตื่นตกใจพวกเราต้องขอโทษด้วย จะพานางกลับไปเดี๋ยวนี้”

พ่อบ้านที่มีหนวดพลางพูด พลางขอโทษชาวบ้านที่อยู่รอบข้าง

ชาวบ้านที่มุงดูอยู่ไม่รู้ความจริง และไม่กล้ายื่นมือเข้าไปยุ่งสุ่มสี่สุ่มห้า

หลี่เมิ่งเอ๋อร์เห็นพ่อบ้านเอาโซ่เหล็กที่ใช้ใส่กุญแจมือออกมา ใบหน้ามีแววสิ้นหวังและเศร้าใจวาบผ่าน