พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 766

หลี่หยวนเส้าเดินออกมาจากจวนเสนาบดี สายลมยามค่ำคืนพัดมาทำให้เขาสงบลงมาก

เพิ่งจะพบว่าตอนที่ออกมาไม่ได้เอาอะไรมาด้วยเลย นอกจากเสื้อผ้าที่สวมใส่สองแขนก็ว่างเปล่า ไม่มีเงินสักแดง

ดึกดื่นจะจ้างรถม้าก็ไม่ได้ เขาจึงอาศัยการเดินมุ่งหน้าไปยังโรงยาโหยวเจียนที่อยู่ไกลออกไปหลายลี้

ตอนที่ไปถึงโรงหมอด้วยสองขาที่เมื่อยล้า ขอบฟ้ามีแสงสีขาวจางๆสว่างขึ้นมาแล้ว

โรงหมอเงียบสงัด เซียวปี้เฉิงนอนหลับไปเพียงครู่เดียว ตื่นขึ้นมาเงียบๆจากข้างกายอวิ๋นหลิง

มองดูนาฬิกาพกด้วยความเคยชิน ตอนนี้เพิ่งจะเป็นเวลาตีสี่สิบนาที

ลู่ฉีกกลับมาจากวังหลวงแล้ว เมื่อครู่ได้กระซิบรายงานที่นอกประตู บอกว่าเรื่องราวในวังมีบทสรุปแล้ว

หลังจากที่ได้ฟังรายงานจากลู่ฉีจบแล้ว เด็กจากโรงหมอก็เร่งเดินทางเข้ามารายงาน บอกว่าข้างนอกมีคนขอเข้าพบ เรียกตัวเองว่าหลี่หยวนเส้า

เซียวปี้เฉิงพยักหน้าเบาๆ ให้เด็กจากโรงหมอพาเข้ามา ไม่ช้าก็เห็นหลี่หยวนเส้าที่อยู่ในสภาพน่าอนาถอยู่บ้าง

“กระหม่อมคำนับองค์รัชทายาท”

หลี่หยวนเส้าคิดไม่ถึงว่าสองสามีภรรยาเซียวปี้เฉิงจะอาศัยอยู่ที่โรงหมอทั้งคืน เห็นเขาก็รีบคุกเข่าคำนับทันที

เซียวปี้เฉิงทำมือประคองอากาศ “คงมาเพราะน้องสาวซินะ นางได้คลอดลูกไปเมื่อไม่กี่ชั่วยามก่อน ตอนนี้แม่ลูกปลอดภัยแล้ว ไม่มีปัญหาอะไร เมิ่งชูก็เร่งเดินทางมาจากสำนักศึกษา ดูแลนางทั้งคืน เจ้าวางใจเถอะ”

ในที่สุดใจที่เป็นกังวลของเขาก็วางลงได้เสียที สีหน้ามีแววยินดีแฝงอยู่อย่างเลือนราง

เขาประสานมือขึ้นมาคำนับอย่างซาบซึ้งใจ “ขอบพระทัยองค์รัชทายาทและพระชายารัชทายาท บุญคุณนี้กระหม่อมจะไม่ลืม”

เซียวปี้เฉิงเทน้ำชายื่นให้เขาถ้วยหนึ่ง “เอาล่ะ เจ้ากับข้าก็ไม่ใช่คนแปลกหน้า ไม่จำเป็นต้องยึดติดธรรมเนียมตามมารยาทพวกนั้น เรื่องที่เจ้ามาหาหลี่เมิ่งเอ๋อร์ในโรงหมอ เสนาบดีขวารู้หรือไม่”

หลี่หยวนเส้าเดินมาหลายลี้ คอแห้งผากตั้งนานแล้ว รีบรับน้ำชามาก่อนจะดื่มรวดเดียวจนหมด จากนั้นก็เอ่ยปากด้วยรอยยิ้มขมขื่น

“ใต้เท้าเสนาบดีขวาย่อมต้องรู้เรื่องอยู่แล้ว”

เซียวปี้เฉิงได้ยินเขาเรียกเสนาบดีขวาหลี่เช่นนี้ ก็พอจะเดาได้แล้วว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น พยักหน้าและไม่ได้ถามอะไรอีก

“เมิ่งชูอยู่ที่เรือนด้านหลัง ให้เด็กโรงยาพาเจ้าไปเถอะ”

หลี่หยวนเส้ารับคำ ปรับสีหน้าให้เรียบร้อย เดินตามไปด้วยจิตใจที่หนักอึ้ง

แม้จะพยายามเคลื่อนไหวให้เบาที่สุด อวิ๋นหลิงที่อยู่เรือนด้านข้างก็ตื่นขึ้นมาด้วยตาพร่ามัว

พบว่าไฟในห้องสว่างขึ้น เซียวปี้เฉิงรีบกลับไปยังเรือนด้านตะวันออก

“หลี่หยวนเส้ามาแล้วหรือ”

อวิ๋นหลิงถาม เมื่อครู่นางได้ยินเสียงของอีกฝ่ายอย่างเลือนราง