พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 776

หลี่หยวนเส้าไม่กลัวเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย

ขอเพียงยืนยันได้ว่าช่วงที่ตั้งครรภ์หลี่เมิ่งเอ๋อร์ถูกตระกูลจางกระทำทารุณเป็นเรื่องจริง ตระกูลจางอย่าคิดว่าจะเอาคนกลับไปได้

วันที่ขึ้นศาล อวิ๋นหลิงออกจากวังไปดูสถานการณ์โดยเฉพาะ

ด้านนอกศาลต้าหลี่ มีชาวบ้านไม่น้อยที่มารวมตัวกันเพื่อมาดูเรื่องที่เกิดขึ้น ต่างก็ยื่นคอยาวมองเข้าไปข้างในอย่างอยากรู้

ช่วงที่ผ่านมา ข้อพิพาทระหว่างตระกูลจางและตระกูลหลี่ เป็นหัวข้อยอดนิยมที่ถูกพูดถึงกันในเมืองหลวง

เซียวปี้เฉิงให้ลู่ฉีจอดรถสามล้อไม้ไว้ที่ข้างทาง กระซิบข้างหูอวิ๋นหลิงเสียงเบา

“น้อยมากที่ศาลต้าหลี่จะเปิดศาลให้ประชาชนทั่วไปมาสังเกตการณ์ไต่สวนคดีพิพาทชีวิตแต่งงาน ตระกูลจางในตอนนี้ก็ถือว่าได้หน้ามากขึ้นแล้ว”

กรมอาญา ฝ่ายตรวจการกับศาลต้าหลี่ ทั้งสามกรมเป็นสถาบันตุลาการที่มีอำนาจสูงสุดของราชสำนัก

เมื่อคดีมาถึงจุดนี้ ถือว่าต่อสู้มาถึงที่สุดแล้ว

โดยทั่วไปแล้ว ที่นี่รับทำคดีระหว่างขุนนางเป็นส่วนใหญ่ นอกจากเหตุผลพิเศษ มิเช่นนั้นจะไม่สนใจคดีความของประชาชนทั่วไป

ระหว่างตระกูลใหญ่แม้จะมีเรื่องไม่ลงรอยกันมากแค่ไหน แต่เพื่อเกียรติและศักดิ์ศรี น้อยมากที่จะเลือกมาฟ้องร้องกับศาลต้าหลี่

หน้าประตูศาลเต็มไปด้วยผู้คน เกรงว่าคนเบียดเสียดจำนวนมากและอากาศร้อน อวิ๋นหลิงจึงไม่ได้ลงจากรถ

แม้จะจอดรถข้างถนน พวกเขาก็สามารถได้ยินทุกอย่างที่เกิดขึ้นข้างในได้อย่างชัดเจน

“ใต้เท้าเฉิง บาปกรรมมีจริง ตระกูลจางของข้าไม่เคยปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรมต่อหลี่เมิ่งเอ๋อร์”

“ข้าน้อยกล้าสาบานด้วยมโนธรรม ตั้งแต่หลี่เมิ่งเอ๋อร์ตั้งครรภ์ ข้าปรนนิบัติต่อนางให้กินดีอยู่ดี วันนี้ส่งรังนกพรุ่งนี้ส่งยาบำรุง เหล่านี้ห้องบัญชีล้วนจดไว้อย่างชัดเจน ท่านต้องตรวจสอบให้ชัดเจนนะเจ้าคะ”

คนที่กำลังเรียกร้องความยุติธรรมนั้นคือฮูหยินจาง

ลูกชายอยู่ในคุก พวกผู้ชายในครอบครัวสามีต่างก็ไม่มีใครยินดีจะปรากฏตัวให้เสียหน้า ได้แต่ปล่อยให้นางออกมาเผชิญหน้ากับศาลด้วยตนเอง

พอนางพูดจบ ก็รีบหันไปส่งสายตาให้กับสาวรับใช้ เอาสมุดบัญชีไปวางไว้บนโต๊ะของหัวหน้าศาลต้าหลี่

เจ้าหน้าที่ศาลทำการพลิกอ่านสองสามหน้า “ใต้เท้า ล้วนเป็นยาสมุนไพรที่ใช้บำรุงครรภ์จริงๆ ตั้งแต่สิ้นปีที่แล้วจนถึงเดือนที่แล้วไม่เคยขาดเลย”

หัวหน้าศาลต้าหลี่พยักหน้า “นางจางเหอ แม้สิ่งที่เจ้าพูดจะเป็นความจริง แต่กรมอาญาได้ทำการเดินสายตรวจสอบแล้ว หนึ่งเดือนก่อนลูกชายของท่านเคยลงมือตบตีภรรยาเอกที่หอคณิกา กระทั่งทำให้มีเลือดออก หลายวันก่อนหน้านี้ยังประทุษร้ายกลางถนน ทำให้ต้องคลอดก่อนกำหนด เรื่องเหล่านี้ชาวบ้านล้วนเห็นกับตา......”

ไม่รอให้หัวหน้าศาลต้าหลี่พูดจบ ฮูหยินจางก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันที

“ตอนที่ลงมือในหอคณิกา เป็นเพราะลูกชายข้าเมามายจึงสติเลอะเลือน ส่วนเรื่องก่อนหน้านี้ ก็เป็นเพราะหลี่เมิ่งเอ๋อร์ออกจากจวนโดยไม่ได้รับอนุญาตก่อน ลูกชายข้าเป็นห่วงลูกที่ยังไม่เกิด อดไม่ได้ที่จะมีอารมณ์รุนแรงอยู่บ้าง”

“ลูกชายข้าไม่ควรลงไม้ลงมือ แต่เขาก็ยอมรับแล้วว่าทำผิด หลังจากนี้จะปฏิบัติต่อภรรยาเอกอย่างดี ตัดสินให้ทั้งสองคนแยกกันอยู่ไม่รุนแรงเกินไปหรือ”

หัวหน้าศาลต้าหลี่เป็นเพียงขุนนางระดับสาม สามีและพ่อสามีของนางก่อนหน้านี้มีตำแหน่งสูงกว่าเขาเสียอีก ด้วยเหตุนี้ฮูหยินจางยังคงไม่ได้ให้ความเคารพต่อหัวหน้าศาลต้าหลี่สักเท่าไหร่ด้วยความเคยชิน

เจ้าหน้าที่ศาลตำหนิว่า “บังอาจ ใต้เท้าเฉิงยังไม่อนุญาต เจ้าไม่มีสิทธิ์พูดแทรก”

ฮูหยินจางหุบปากอย่างขุ่นเคือง ในใจรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้าง

หัวหน้าศาลต้าหลี่มองไปอีกทาง “หลี่หยวนเส้า เจ้าลองพูดมา”

หลี่เมิ่งเอ๋อร์เพิ่งคลอดลูกได้ไม่นาน ตอนนี้ไม่สะดวกจะลุกขึ้นจากเตียง ดังนั้นจึงเป็นพี่ชายที่ออกหน้าแทนนาง