พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 781

เพราะคำพูดของกู้ฉางเซิน ที่สุดหลิวฉิงก็ไม่ได้ลงมือกับผมยาวของตัวเอง

แม้ว่าหลังจากนั้นทุกครั้งหลังต่อสู้เสร็จ นางอดไม่ได้ที่จะบ่นอยู่สองสามคำ แต่กลับไม่มีความคิดที่อยากจะตัดผมทิ้งเหมือนครั้งนั้นแล้ว

อวิ๋นหลิงมองหลิวฉิงอย่างรู้สึกดีใจมาก “ในที่สุดพี่ฉิงก็รู้ตัวซะทีว่าตัวเองเป็นผู้หญิง”

หลงเย่ก็พูดด้วยรอยยิ้มสดใสว่า “ในเมื่อเธอชอบกู้ฉางเซิน ทำไมถึงไม่ลงมือสักที นี่ไม่เหมือนสไตส์การทำงานของเธอเลยนะ”

แม้ว่าหลิวฉิงจะมีปฏิกิริยาต่อความรักช้ามาก แต่ไม่ได้หมายความว่านางจะเป็นพวกที่โง่ในความรัก

ตรงข้ามอย่างสิ้นเชิง ถ้าหากนางมั่นใจในความรู้สึกของตนเอง จะลงมือในทันที

ได้ยินเช่นนั้น หลิวฉิงก็ดึงความคิดออกจากความทรงจำ จู่ๆสีหน้าก็ดูเหนื่อยล้าเศร้าใจขึ้นมาเหมือนสูบบุหรี่ไม่มีคุณภาพ

“เงินหนึ่งอัฐสร้างความลำบากให้วีรบุรุษ ฉันไม่มีเงินแต่งงาน”

อวิ๋นหลิงรอยยิ้มแข็งค้างบนใบหน้า คิดไม่ทันชั่วขณะ “ว่าไงนะ”

หลิวฉิงเอ่ยอย่างลำบากใจว่า “ตอนนี้ฉันไม่มีรถไม่มีเงินฝาก บ้านก็พี่ใหญ่เป็นคนมอบให้ ลานด้านหลังยังเลี้ยงไอ้พวกไร้ประโยชน์ที่เอาแต่กินแต่ไม่ช่วยหาเงิน เป็นหนี้ก้อนโต จะตามจีบเจ้าอ๋องได้ยังไง”

“อีกอย่างตอนนี้เขาก็ยากจนความรู้ความสามารถล้าหลัง ของทั้งหมดทิ้งไว้ให้กู้จื่ออวี๋ เป็นขุนนางที่มือสะอาดอย่างแท้จริง ฉันก็ไม่ได้รังเกียจเขา ถ้าตอนนี้ฉันจีบเขาได้ เขาก็ต้องช่วยฉันคืนหนี้อีก”

“เขาเป็นผู้มีพระคุณของฉัน ฉันย่อมไม่เนรคุณได้”

ขอถามหน่อยว่าจะมีคนจนคนไหนที่กล้าไปตามจีบหญิงชายในดวงใจ ในขณะที่ตัวเองจะอดตายอยู่แล้ว

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลงเย่จางหายไปในชั่วพริบตา นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมนางถึงแกล้งทำเป็นเหมือนนกกระทาที่ขี้ขลาดหวาดกลัวต่อความรักตลอดมาอย่างนั้นหรือ

“มีพวกเราอยู่ เธอยังจะกลัวอีกเหรอว่าไม่มีเงิน”

สีหน้าของหลิวฉิงมีแววสับสนอยู่หลายส่วน ส่ายหน้าอย่างเด็ดเดี่ยว “พวกเธอต้องไม่ปล่อยให้ฉันหิวอยู่แล้ว แต่ฉันจะกินเปล่าๆไม่ได้ อาศัยให้พวกเธอเลี้ยงตลอดชีวิต พวกเธอสองคนช่วยให้ฉันมีบ้านอยู่ แล้วยังให้เงินลงทุนตั้งต้นในการเปิดสวนสัตว์ให้ฉัน แค่นี้ก็มากพอแล้ว ที่เหลือฉันจัดการเอง”

เพียงแต่นางไม่ใช่พวกหัวการค้า หลังจากที่ซื้อบ้าน ก็เหลือแค่เงินที่จะปรับปรุงซ่อมแซม ลืมไปว่ายังต้องใช้เงินอีกต่างหากในการเลี้ยงอาหารไอ้พวกไร้ประโยชน์เหล่านั้นอีก

ตอนนี้ก็ยังเป็นหนี้ ตกอยู่ในสถานการณ์เคราะห์ซ้ำกรรมซัด

แม้แต่เงินเดือนยังต้องอาศัยการเขียนใบแจ้งหนี้

“เรื่องความรักและการแต่งงานไม่รีบ......รออีกสักระยะให้สวนสัตว์เปิดอย่างเป็นทางการแล้ว ข้าคืนหนี้ทั้งหมดให้ครบ หาทุนให้สามีสักหน่อย คอยตอบสนองความรู้สึกของเจ้าอ๋อง”

หลิวฉิงรู้ความคิดของกู้ฉางเซิน เพียงแต่ยังไม่อยากพูดให้ชัดเจน

อวิ๋นหลิงอยากจะตีอกชกหัวขึ้นมาทันที ถ้านางรู้ว่าพี่ฉิงคิดอย่างไรกับเจ้าอ๋องตั้งแต่แรก จะไม่นิ่งดูดายไม่สนใจแน่

แต่ว่าครั้งนี้ พี่ฉิงมีความกังวลในใจ เห็นทีต้องหาวิธีให้เจ้าอ๋องกระตือรือร้นสักหน่อยแล้ว

เมื่อคิดเช่นนี้ อวิ๋นหลิงก็หันไปส่งสายตาให้กับหลงเย่อย่างไม่ให้ใครจับสังเกตได้

“พี่ใหญ่ชอบที่นี่ก็ดี” อวิ๋นหลิงดื่มชาคำหนึ่ง แล้วก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “วันนี้ที่เชิญพี่ใหญ่มาคุย นอกจากเรื่องเก่าๆแล้ว ยังมีอีกเรื่องอยากจะพูดด้วย”

“สำนักศึกษาชิงอี้ของพวกเรา นอกจากเป็นห่วงเรื่องสุขภาพร่างกายและจิตใจของคณาจารย์และนักเรียนแล้ว ก็ใส่ใจเรื่องใหญ่ในชีวิตของทุกคนมาก พี่ใหญ่ปีนี้อายุยี่สิบแปดแล้ว แต่ยังไม่แต่งงาน บังเอิญพอดีที่ข้ามีญาติคนหนึ่ง อยู่ในวัยที่เหมาะสมแก่การแต่งงานเช่นกัน ถ้าหากสำนักศึกษามีเจตนาจะเป็นแม่สื่อให้พี่ใหญ่ พี่ใหญ่คิดเห็นอย่างไร”

ฟังน้ำเสียงของอวิ๋นหลิงที่พูดล้อเล่นอย่างซุกซน สายตาของกู้ฉางเซินมีประกายวาบผ่าน เดาความคิดของนางไปทะลุปรุโปร่งทันที

เขาตอบด้วยใบหน้าเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “น้องสามลำบากแล้ว พี่ใหญ่ย่อมขอรับไว้ด้วยความยินดี เพียงแต่แม่นางคนนั้นคิดอย่างไร”

“พูดตามความจริงไม่ปกปิด แม่นางคนนั้นหลงรักพี่ใหญ่อย่างลึกซึ้งตั้งนานแล้ว และยินดีจะแต่งงานครองคู่กัน เพียงแต่......”

กู้ฉางเซินได้ฟังถึงตรงนี้ รอยยิ้มก็แข็งค้างไปทันที ในสายตามีแววประหลาดใจแฝงแววยินดีวาบผ่านอย่างปิดไว้ไม่อยู่

คิดไม่ถึงว่าหลิวฉิงจะมีใจให้กับเขาเหมือนกัน

หลังจากผ่านเรื่องในงานเลี้ยงแต่งงานเมื่อคืนนี้ เขายังคิดว่าหญิงซื่อบื้อคนนั้นยังไม่ยอมเปิดใจเหมือนเดิม

เขาอดไม่ได้ที่จะนั่งตัวตรงขึ้นมา ถามต่อไปว่า “เพียงแต่อะไร”

“เพียงแต่ตอนนี้นางไม่มีเงิน ติดหนี้อีกมากมาย......ดังนั้นจึงไม่กล้าเอ่ยเรื่องแต่งงาน เกรงว่าจะทำให้สามีต้องลำบากไปด้วย......”

อวิ๋นหลิงไม่สามารถปิดบังรอยยิ้มที่มุมปากเอาไว้ได้ นางกระแอมเบาๆ เอ่ยขึ้นด้วยเสียงดังต่อไปว่า

“พี่ใหญ่ ท่านยินดีจะแต่งงานครองคู่กับผู้หญิงเช่นนี้หรือไม่ ไม่ว่าจะยามเจ็บป่วยหรือสุขภาพดี ไม่ว่าจะยามยากจนหรือร่ำรวย ก็จะรักนาง ดูแลนาง ให้เกียรตินาง ยอมรับนาง จงรักภักดีต่อนางตลอดไป จนชีวิตจะหาไม่”