พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 802

“จะสั่งอะไรหรือ”

พระเจ้าหลวงแค่นเสียงหัวเราะหยัน มองไปยังอวิ๋นหลิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม รับสั่งด้วยน้ำเสียงเฉียบคม

“ข้าถามเจ้าว่ายามปกติเจ้ามาถวายพระพรข้าที่ตำหนักฉางหนิงเดือนละกี่ครั้ง และไปหาเสด็จแม่ที่ตำหนักกี่ครั้งต่อเดือน เจ้าเป็นหญิงสาวที่ไม่มีมารยาทมาตลอด ข้าก็เอ็นดูที่เจ้าตั้งครรภ์อยู่ จึงไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยว่าเจ้าจะมาถวายพระพรหรือไม่”

“แต่เจ้าเล่า มีเรี่ยวแรงวิ่งตะลอนไปทั่ว ไปเที่ยวเล่นที่ตำหนักโยวซินทุกวัน ไฉนจึงจำไม่ได้ว่ามาถวายพระพรข้ากี่ครั้ง! หรือว่าในสายตาเจ้า เห็นตาแก่ที่สละราชสมบัติเป็นหัวหลักหัวตอไม่คู่ควรที่เจ้าจะนึกถึง? เจ้าเอาหน้าตาและศักดิ์ศรีของข้าไปทิ้งไว้เสียที่ไหน!”

“วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้าสามีภรรยามา ก็เพื่อลงโทษเจ้าสองคนต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่ทั้งหลายที่นี่!”

สิ้นเสียง พระเจ้าหลวงก็กระแทกกล้องยาสูบลงบนโต๊ะอย่างแรง ทำให้จักรพรรดิจาวเหรินตกใจจนตัวสั่น

เซียวปี้เฉิงคุกเข่าลงบนพื้นทันที “หลานอกตัญญู เสด็จปู่โปรดลงทัณฑ์ด้วย !”

อวิ๋นหลิงไม่สามารถคุกเข่าได้ แต่ก็ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ราวกับยอมรับผิด

“ท่านอย่าเพิ่งโกรธ ข้าสำนึกผิดแล้ว คราวหน้าไม่กล้าทำแล้ว”

จักรพรรดิจาวเหรินที่อยู่ข้างๆ สีหน้าตกใจ แม้คำพูดของพระเจ้าหลวงจะว่าอวิ๋นหลิง แต่ก็กระทบมาถึงเขาราวกับถูกตบหน้าดังฉาดใหญ่

ควรรู้ไว้ว่าพวกเยียนอ๋องต้องเข้าตำหนักมาถวายพระพรพระเจ้าหลวงห้าครั้งต่อเดือน แต่ตอนนี้กลับไปที่ตำหนักโยวซินทุกๆ สี่วัน...

พระเจ้าหลวงกำชับคนรุ่นเยาว์เป็นพิเศษว่าอย่ามาตำหนักฉางหนิงพร่ำเพรื่อ ถึงอีกฝ่ายจะพูดเช่นนี้ แต่คนรุ่นเยาว์อย่างพวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรข้ามหน้าข้ามตาตาแก่น้อยไปได้

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ที่เขากำชับและส่งเสริมให้ทำเช่นนี้เสียเอง ทันใดนั้นจักรพรรดิจาวเหรินก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ใบหน้าพลันแดงก่ำไปถึงใบหู อายจนแทบจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี

ต่อให้จักรพรรดิจาวเหรินจะไม่ฉลาดสักเท่าใด ก็รู้ว่าพระเจ้าหลวงด่าทออวิ๋นหลิงกับสามีเพื่อตีวัวกระทบคราดมาถึงเขา

แต่วิธีการอ้อมค้อมไปหน่อย ก็เพื่อรักษาหน้าของเขา อีกฝ่ายจึงเลือกจะยืมมือคนรุ่นเยาว์

ทีนี้ไหนเลยเขาจะนั่งติด ก็รีบผุดลุกขึ้นอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกได้จังหวะพอดี “เสด็จพ่อ เจ้าสามกับชายาก็เป็นห่วงซูโยวเช่นกัน ช่วงนี้จึงเสียมารยาทไปบ้าง ที่ผ่านมาทั้งสองเป็นคนรู้ความ จะไม่ทำผิดอีกแน่นอน!”

ได้ยินดังนี้ อวิ๋นหลิงก็ร้องอุทานในใจว่าตาแก่น้อยเป็นเทพตลอดกาลโดยแท้!

ทีนี้พวกเขาพี่น้องก็ไม่ต้องลำบากเทียวไปเทียวมาตำหนักโยวซินทุกวันอีกต่อไปเสียที

ทว่าพระเจ้าหลวงกลับไม่รับน้ำใจแม้แต่น้อย เขาเบ้ปากขึ้นสูง เบือนหน้าไปทางด้านข้าง

“หึ! ข้าไม่สน ใจข้าโกรธอยู่ ต้องลงโทษพวกเขาจึงจะถูก พวกเจ้าไม่มีอะไรแล้วก็ไปเถอะ ลงโทษเจ้าสามให้คุกเข่าเป็นเวลาหนึ่งก้านธูป ส่วนนางหนูหลิงก็ยืนสำนึกผิดจำให้ขึ้นใจอยู่ข้างๆ เขานี่แหละ!”

ในที่สุดจักรพรรดิจาวเหรินก็ค่อนข้างร้อนใจ ดูท่าครั้งนี้พระเจ้าหลวงจะปะทุเพลิงโทสะเอามากๆ

ไม่ต้องพูดถึงว่าสองสามีภรรยาคู่นี้ถูกดุเพราะเขา ซ้ำอวิ๋นหลิงยังตั้งครรภ์ ลงโทษให้ยืนเป็นเวลาหนึ่งก้านธูปก็เพียงพอแล้ว

ถ้าจะถูกลงโทษจริงๆ เขาก็รู้สึกสู้หน้าสองสามีภรรยาคู่นี้ไม่ติด

“เสด็จพ่อ มิสู้ให้แล้วกันไปเถิด ลูกจะสั่งสอนพวกเขาเองภายหลัง นางหนูหลิงยังตั้งท้องอยู่…”

“ขืนเจ้าพูดอีกคำหนึ่ง ก็มารับโทษคุกเข่ากับเจ้าสามด้วยกันที่นี่้เสียเลย”

ตอนที่ถูกล็อก

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ