พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 803

พูดถึงตรงนี้ พระเจ้าหลวงก็สะบัดขี้บุหรี่ออกจากกล้องยาสูบด้วยใบหน้าเคร่งขรึม แค่นหัวเราะเย็นชาก่อนสบถ “ถึงจะนับถือเป็นพี่น้องมานานกว่าสิบปี จนคิดว่าอีกฝ่ายถือว่าเขาเป็นพี่น้องกันจริงๆ ก็ตาม! ต่อให้เขาจะสั่งกองทหารนับแสนเข้าล้อมเซียงโจว อ๋องไหวเซียงถูกสังหารทันที ข้าก็จะไม่ผิดหวังเลย”

ได้ยินเช่นนี้ อวิ๋นหลิงก็แสดงความเห็นอย่างใจกล้า “ความสามารถของเสด็จพ่อไม่โดดเด่นก็จริง แต่เมื่อเทียบกับทรราชพวกนั้นก็ไม่ได้แย่นัก”

พระเจ้าหลวงไม่โกรธ กลับพยักหน้าเห็นด้วย “ใครให้ข้ามีลูกชายที่ไม่เป็นโล้เป็นพายเล่า เขาก็ได้แต่ทำตัวสูงส่งกว่าในหมู่คนแคระ เสด็จพ่อพวกเจ้าไม่มีความสามารถอื่นใด ข้าเองก็ชมชอบในส่วนที่เขาเชื่อฟัง กตัญญู และจิตใจกว้างขวาง”

หลังจากสนับสนุนลูกชายคนนี้ขึ้นครองบัลลังก์ อย่างน้อยก็ฟังคำพูดของเขา ดินแดนต้าโจวจะไม่มีปัญหาใหญ่หลวงภายใต้การควบคุมของเขา

หาไม่แล้วหากเปลี่ยนเป็นอันชินอ๋องหรือจักรพรรดิเสี่ยวฉิน พระเจ้าหลวงคงเสียดินแดนต้าโจวไปนานแล้ว เขาเองก็คงเอาตัวไม่รอด

“ทว่านับตั้งแต่ข้าสละราชบัลลังก์ เจ้าเก้าก็ทำให้ข้าผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า หากไม่มีข้าคอยเป็นไม้เท้าค้ำยันให้ ปีนี้เขาก็คงเดินโซซัดโซเซเหมือนเด็กไปแล้ว”

“เดิมข้าคิดว่าจะปล่อยให้เขาอยู่บนบัลลังก์ต่อไปอีกเจ็ดแปดปี พวกเจ้าสองสามีภรรยาจะได้มีเวลาช่วงชิงและควบคุมราชสำนัก อย่างไรเสียทันทีที่เจ้าขึ้นครองบัลลังก์ บารมีของข้าก็จะค่อยๆ อ่อนลง อำนาจที่จะเข้าไปก้าวก่ายราชสำนักเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ หากเจ้าทั้งสองประสบปัญหาใดๆ เจ้าเก้าก็ไม่สามารถช่วยเจ้าได้ ข้าเองที่แก่เฒ่าก็ยิ่งช่วยเจ้าไม่ได้”

พระเจ้าหลวงพูดพร่ำบ่นด้วยน้ำเสียงชราภาพที่ชี้แนะสั่งสอนอย่างจริงใจ ทำให้ทั้งคู่สามีภรรยาพลอยรู้สึกอบอุ่นและเศร้าใจ

ตาแก่น้อยเป็นห่วงแว่นแคว้นและลูกๆ มาตลอดทั้งชีวิต

“ตอนนี้เห็นทีจะปล่อยให้เจ้าเก้าอยู่บนบัลลังก์นานกว่านี้ไม่ได้ อย่างมากจะต้องใช้เวลาอีกสามถึงห้าปี พวกเจ้าต้องรีบหน่อย โค่นล้มทั้งหกกรมโดยเร็วที่สุด!”

ระหว่างที่จักรพรรดิจาวเหรินละเลยการต้อนรับอ๋องทูเจวียตะวันออกเพราะองค์หญิงหก พระเจ้าหลวงก็บังเกิดความคิดรางๆ เมื่อเรื่องราวขององค์หญิงอี๋อันแดงออกมา เขาก็ตัดสินใจแน่วแน่มากขึ้น

ปัญหาในฝั่งเยียนอ๋องเริ่มปรากฏแล้ว ถ้าปล่อยปละละเลยต่อไป บรรดาพี่น้องจะเสียแรงเปล่า ถึงเวลานั้นจะร่วมแรงร่วมใจกันโค่นล้มพวกตระกูลสูงศักดิ์ที่ทะเยอทะยานกับขุนนางที่ทุจริตฉ้อฉลได้อย่างไร

สีหน้าเซียวปี้เฉิงเคร่งขรึม ค่อยๆ กล่าวด้วยเสียงเข้ม “ทูลเสด็จปู่ ยามนี้กรมกลาโหมไม่น่ากังวล ตระกูลจางกรมพิธีการถูกกวาดล้างแล้ว ตระกูลหลิ่วกรมอาญากับตระกูลถังกรมโยธาไม่ใช่ปัญหาใหญ่ มีเพียงกรมคลังและกรมขุนนางที่ยังไม่เจอพิรุธ”

พระเจ้าหลวงทรงหรี่พระเนตรลง “ตระกูลลู่กรมคลังกับตระกูลยินกรมขุนนาง...เหอะ สองตระกูลใหญ่นี้ตระกูลหนึ่งพัวพันการค้า อีกตระกูลหนึ่งพัวพันวงราชการ กลายเป็นแหล่งซ่องสุมของพวกเจ้าเล่ห์เพทุบาย จัดการไม่ง่ายเหมือนตระกูลจาง”

กรมคลังรับผิดชอบด้านการเงินและประชากร กรมขุนนางรับผิดชอบตำแหน่งขุนนางและการโยกย้าย ในสถานที่ที่มีเงินทองและอำนาจเข้ามาเกี่ยวข้อง มักจะมีพยัคฆ์ซุ่มมังกรซ่อนและอันตรายรอบทิศอยู่เสมอ

อวิ๋นหลิงเท้าคางครุ่นคิดอยู่ข้างๆ หลังจากนางเป็นพระชายารัชทายาทก็รู้สถานการณ์ของตระกูลยินกรมขุนนางในเชิงลึก

ตระกูลยินต้องสงสัยว่าโกงการสอบคัดเลือกข้าราชการ และแอบรับเงินซื้อขายตำแหน่งราชการ แต่ทำในลักษณะที่เป็นความลับ ไม่อาจจับมือใครดมได้เลย หนำซ้ำขุนนางก็ช่วยกันปกป้องจึงยากจะเขย่าสั่นคลอนพวกเขา

นางจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าจอหงวนผู้ที่ได้คะแนนอันดับหนึ่งในการสอบขุนนางปีนี้ก็คือลูกชายสายตรงของตระกูลยิน

ส่วนเรื่องที่กู้ฮั่นม่อถูกสับเปลี่ยนผลคะแนนระดับเซียงซื่อหรือท้องถิ่นก็เกี่ยวข้องกับการกระทำต่างๆ ของตระกูลยินไม่มากก็น้อย

วิธีดีที่สุดในการแก้ปัญหาพื้นฐานคือการก่อตั้งสำนักศึกษาชิงอี้เพื่อตัดไฟแต่ต้นลม มิฉะนั้นจะต่อกรกับสองตระกูลของกรมคลังและกรมขุนนางได้อย่างไร คงจะเป็นเรื่องน่าปวดเศียรเวียนเกล้ายิ่งนัก

อวิ๋นหลิงฟังแล้วก็มองเขาอย่างสงสัยใคร่รู้ “เช่นนั้นท่านโปรดไล่เลียงให้ฟังหน่อยเถิด”

“ข้าเพลียแล้วอยากกลับไปงีบหลับกลางวัน”

ช่วงเวลาคับขัน ตาแก่น้อยกลับแสร้งทำเป็นอุบไว้พร้อมกับยิ้มแต้

“แต่ข้าชี้แนะทางสว่างให้พวกเจ้าได้ มีคนคนหนึ่งที่รู้ว่าไพ่เด็ดคืออะไร และจะช่วยพวกเจ้าสามีภรรยาได้อีกแรง”

อวิ๋นหลิงชักเริ่มสนใจมากขึ้นทุกที “เป็นใครกัน”

พระเจ้าหลวงหยัดกายขึ้น หลังมือคีบกล้องยาสูบแล้วเดินหายลับไปจากสายตา ก่อนทิ้งท้ายไว้เพียงสามคำเบาๆ

“พระชายาจินอ๋อง”

พี่ใหญ่หรือ

อวิ๋นหลิงพลันผุดความคิด มองเซียวปี้เฉิงไปมาด้วยท่าทางตกใจเล็กน้อย

เซียวปี้เฉิงตอบสนองอย่างรวดเร็ว หลังจากตั้งสติได้ก็เอ่ยทันที “ข้าจะให้เจ๋อเฟิงไปส่งจดหมายเชิญกงจื่อโยวกับศิษย์พี่ใหญ่มาหารือ!”