พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 804

หลังจากหลงเย่ทราบข่าวก็เข้าวังมาในคืนนั้น กงจื่อโยวเกาะติดนางแจตามที่คาดไว้

“ยากนักจะเห็นเจ้ามีเรื่องด่วนมาเรียกหาข้ายามวิกาล ว่ามา เกิดอะไรขึ้น”

อวิ๋นหลิงดึงนางให้นั่งที่โต๊ะ แล้วสั่งให้ตงชิงปิดประตูหอนอน ไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้ามาใกล้

นางรีบพูดตรงเข้าประเด็นโดยไม่อ้อมค้อม เล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวังช่วงนี้ ตลอดจนสถานการณ์ปัจจุบันของแคว้นต้าโจว และคำพูดของพระเจ้าหลวงให้หลงเย่ฟังทั้งหมด

“พี่ใหญ่ ตาแก่น้อยบอกว่าท่านมีแผนจะช่วยข้าได้ หมายความว่าอย่างไร”

หลงเย่ฟังแล้วก็หลุบตาลงเล็กน้อยจมจ่อมอยู่ในภวังค์ความคิดราวกับกำลังย่อยข้อมูลจำนวนมหาศาลที่ได้รับจากอวิ๋นหลิง

กินเวลาไม่ถึงครึ่งถ้วยชา นางก็วิเคราะห์ข้อดีข้อเสียอย่างรวดเร็ว มองอวิ๋นหลิงกับสามีด้วยประกายตากระจ่างใส มีแผนอยู่ในใจแล้ว

“ไพ่เด็ดที่ท่านผู้เฒ่าพูดถึงน่าจะเป็นดอกไม้ขาวที่เพิ่งเข้ามาในวัง”

“ท่านหมายถึงโม่อี้ซือหรือ” อวิ๋นหลิงเลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วซักถาม “นางมีบทบาทอะไรที่จะทำให้พวกเราเป็นฝ่ายเปิดฉากโจมตีตระกูลยินกับตระกูลลู่ได้”

หลงเย่เอ่ยช้าๆ “นางเพิ่งอายุสิบห้าปีบริบูรณ์ เป็นวัยที่เหมาะจะแต่งงาน หากใช้การแต่งงานของหญิงสาวผู้นี้ให้เกิดประโยชน์ ไม่เพียงโค่นล้มตระกูลใดตระกูลหนึ่งได้อย่างราบคาบ แต่ยังทำให้อีกฝ่ายเสียหายอย่างมากไปด้วย”

ทันทีที่นางพูดจบ เซียวปี้เฉิงหัวใจกระตุกวูบ ก็เข้าท่าดี

“ศิษย์พี่ใหญ่หมายความว่า จากเรื่องที่อ๋องไหวเซียงจะก่อกบฏนั้นแฝงความนัยไว้อย่างนั้นหรือ โม่อี้ซือเป็นลูกสาวบุญธรรมในนามของเขา หากตระกูลใดแต่งงานกับนาง ลำพังแค่ความสัมพันธ์ฉันญาติ หากคิดจะเล่นตุกติกกับอีกฝ่ายก็ต้องคำนึงถึงผลที่ตามมาด้วย!”

หลงเย่อมยิ้มพยักหน้า “ใช่แล้ว ท่านอาจักรพรรดิจงใจปกปิดสาเหตุที่แท้จริงว่าทำไมองค์หญิงอี๋อันจึงกลับมายังเมืองหลวง โลกภายนอกไม่รู้ความจริง แต่ก็เห็นกันอยู่ว่าท่านอาจักรพรรดิให้ความสำคัญและเข้าข้างสองแม่ลูกมากเพียงใด ดังนั้นผู้ที่นึกถึงเรื่องการแต่งงานของโม่อี้ซือจะมีแต่มากขึ้นเท่านั้น”

กงจื่อโยวที่อยู่ข้างๆ เข้าใจทันทีว่าภรรยากำลังวางแผนร้ายอะไรอยู่ และยังร่วมถกเรื่องการเมืองอีกด้วย

“เจ้าหมายถึงเลือกเป้าหมายที่จะโจมตีโดยจับคู่อีกฝ่ายกับดอกไม้ขาวใช่หรือไม่ แต่เท่าที่ข้ารู้ ตระกูลยินกับตระกูลลู่ดูเหมือนจะไม่กระตือรือร้นจะเกี่ยวดองกับราชวงศ์ ตอนที่พวกเราทำการค้า มักจะติดต่อกับคนเหล่านั้นไม่น้อย การแต่งงานกับความสัมพันธ์ฉันญาติของสองตระกูลนี้ส่วนใหญ่จะเกี่ยวดองกับตระกูลขุนนางอื่นๆ มากกว่า”

บัดนี้เขาในฐานะจินอ๋อง ภายนอกมีภาพลักษณ์ของพ่อค้าวาณิชผู้มั่งคั่ง ยามปกติทำการค้าอย่างจริงจังมาตลอด คบค้าสมาคมกับทั้งหกกรมของแคว้นต้าโจวอยู่เนืองๆ

ตระกูลยินกับตระกูลลู่เป็นคู่ค้าที่ติดต่อกันค่อนข้างบ่อย กงจื่อโยวค่อนข้างคุ้นเคยกับทั้งสองฝ่ายดี

ครั้นเขาพูดเช่นนี้ อวิ๋นหลิงก็นึกออก “เป็นเช่นนี้จริงๆ ตอนจัดคัดเลือกนางในขึ้นใหม่ ข้าสังเกตเห็นว่าหญิงสาวที่ทั้งสองตระกูลส่งมานั้นงดงามยิ่งนัก แต่ถูกคัดออกในสองวันแรกทั้งคู่เลย ข้ายังคิดด้วยซ้ำว่าพวกนางรู้จักกาลเทศะดีทีเดียว”

การคัดเลือกนางในนี้เป็นภาคบังคับ หญิงสาวทุกคนในวัยที่เหมาะสมจะต้องเข้าร่วม

แต่อวิ๋นหลิงจำได้ว่าหญิงงามผู้กล้าเสนอความคิดที่ไม่เข้าท่านั้นได้จับกลุ่มเก็บดอกไม้อยู่นอกตำหนักของหลี่กุ้ยเฟย คล้ายจะมาจากตระกูลลู่

ในฐานะผู้นำ อีกฝ่ายถูกพ่อบ้านใหญ่กรมวังตำหนิไปหนหนึ่ง แต่ติดที่อาลักษณ์กรมคลัง สุดท้ายนางจึงไม่ถูกลงโทษ อวิ๋นหลิงจึงพอจำได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน