พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 814

เสวี่ยถวนที่ความรู้สึกไว้สังเกตเห็นอาการชะงักค้างของพ่อกับแม่ ดวงตาดำขลับสดใสกะพริบตาปริบๆ

ชั่วพริบตา ลูกไฟขนาดเท่าเมล็ดถั่วเหลืองที่อยู่กลางฝ่ามือฮั่วถวน ถูกน้ำแข็งชั้นหนึ่งห่อหุ้มเอาไว้

รอให้ลูกไฟดับแล้ว ชั้นน้ำแข็งก็ละลายไปอย่างรวดเร็ว มีน้ำเย็นสองสามหยดไหลลงมากลางฝ่ามือของฮั่วถวน

“ท่านแม่ ท่านปู่ทวดให้ถวนถวนดูท่านพี่เอาไว้ บอกว่าถ้าท่านพี่ก่อเรื่องท่านแม่จะโกรธ แต่ถวนถวนไม่ปล่อยให้ท่านพี่ก่อเรื่อง ไม่โกรธจะได้หรือไม่”

ได้ยินดังนั้น อวิ๋นหลิงก็ไม่รู้จะอธิบายอารมณ์ที่ซับซ้อนในตอนนี้อย่างไรไปชั่วขณะ

ที่แท้พระเจ้าหลวงไม่เพียงแต่รู้ความจริง ยังแอบช่วยเด็กสองคนนี้ปกปิดด้วย

นางเดาว่าอาจเป็นเพราะหลังจากที่นางตั้งครรภ์ที่สองแล้ว พลังจิตสู้แต่ก่อนไม่ได้ ส่วนพลังจิตของฮั่วถวนกลับเติบโตได้อย่างรวดเร็ว จึงไม่สามารถสะกดเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์

เซียวปี้เฉิงปกติจะยุ่งมาก มีพระเจ้าหลวงแอบปกปิด เสวี่ยถวนช่วยกำกับดูแล จึงไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติในทันที

แตกต่างจากหัวใจที่เหนื่อยล้าของอวิ๋นหลิง เซียวปี้เฉิงรับรู้ถึงสถานการณ์ของลูกทั้งสองคนอย่างละเอียด ดวงตากลับเป็นประกายขึ้นมา

เขาเอ่ยอย่างตื่นเต้นยินดีว่า “หลิงเอ๋อร์ พลังของพวกเขาทั้งสองคน แข็งแกร่งกว่าตอนอายุหนึ่งขวบไม่น้อยเลย โดยเฉพาะเสวี่ยถวน เจ้ากับข้าก็ไม่ได้สอนให้เขาใช้พลัง แต่เขากลับสามารถควบคุมพลังได้อย่างแม่นยำได้ด้วยตนเอง”

แค่กระบวนท่าดับไฟเมื่อครู่ที่เป็นธรรมชาติไร้ร่องรอย ก็มองออกแล้วว่าเสวี่ยถวนสามารถทำได้ง่ายราวกับปอกกล้วยเข้าปาก แรงกระเพื่อมของพลังจิตค่อนข้างบางเบาและราบเรียบ ไม่ง่ายที่จะจับสังเกตได้

เขาเองก็มักจะของคำชี้แนะเกี่ยวกับปัญหาด้านพลังจิตกับพวกหลงเย่และหลิวฉิง จากการแสดงออกของเสวี่ยถวนในตอนนี้ เด็กคนนี้ช่างเป็นอัจฉริยะจริงๆ

“ไม่เสียแรงที่เป็นลูกชายข้า ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น เป็นอภิชาตบุตรจริงๆ”

เซียวปี้เฉิงอุ้มเสวี่ยถวนเอาไว้ด้วยความรักและวางไม่ลง ขยี้แก้มของลูกชายเบาๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความพึงพอใจ

อวิ๋นหลิงอดไม่ได้ที่จะถลึงตาให้เขาแวบหนึ่ง “ดูท่านจะได้ใจมากนะ หากก่อเรื่องขึ้นมาจะรอดูว่าท่านจะจัดการพวกเขาสองคนอย่างไร”

แม้จะพูดเช่นนี้ นางเป็นคนที่โกรธง่าย แต่ก็หายไว

เมื่อคำนวณอย่างละเอียดแล้ว ฮั่วถวนสามารถใช้พลังจิตด้วยตนเองมาได้ครึ่งปีแล้ว ระหว่างนี้ไม่มีข้อผิดพลาดอะไรเลยจริงๆ

คิดถึงตรงนี้ อวิ๋นหลิงก็ใจเย็นลงได้มากทีเดียว

“ท่านปู่ทวดว่าอย่างไรบ้าง”

ฮั่วถวนเห็นอวิ๋นหลิงไม่โกรธแล้ว ก็มุดเข้าไปในอ้อมอกของนางอย่างออดอ้อน “ท่านปู่ทวดชมถวนถวนว่าร้ายกาจ ทุกครั้งที่ท่านปู่ทวดอยากจะสูบบุหรี่ ก็เรียกให้ข้าช่วยจุดไฟให้”

อวิ๋นหลิง “......”

ไม่เสียทีที่เป็นตาแก่น้อย เชี่ยวชาญเหตุผล”การใช้ประโยชน์สูงสุด” ใช้ลูกของเขาเป็นไฟแช็กคนไปเลย

เสวี่ยถวนก็เอ่ยขึ้นด้วยเสียงอ้อแอ้ว่า “ท่านปู่ทวดบอกว่า ถวนถวนมีความสามารถร้ายกาจ ต้องใช้มากๆจึงจะดี ปกติถวนถวนมักจะช่วยท่านปู่ทวดทำไอติมกับผลไม้แช่แข็ง เวลานอนตอนฤดูร้อนจะเย็นสบาย กับข้าวที่กินเหลือก็ไม่ต้องกลัวว่าจะเสีย”

เซียวปี้เฉิง “......”

เขาสงสัยอย่างรุนแรงว่าพระเจ้าหลวงกำลังแสวงหาความสะดวกสบาย จึงได้จงใจแอบปล่อยให้เด็กสองคนนี้ใช้พลังจิต

พลังพิเศษของเสวี่ยถวน แม้ว่าพลังโจมตีจะไม่แข็งแกร่งเท่ากับพลังของฮั่วถวน แต่เป็นมือดีในการช่วยเหลืองานในบ้าน

ในยุคสมัยที่เทคโนโลยีการผลิตล้าหลัง ไม่มีใครกล้าปฏิเสธเด็กน้อยน่ารักที่สามารถสร้างความเย็น ในขณะเดียวกันก็สามารถเป็นตู้เย็นและเครื่องปรับอากาศได้

ว่าแล้ว พระเจ้าหลวงก็เรียกเด็กทั้งสองคนมา ให้พวกเขานับเลขให้พวกอวิ๋นหลิงฟัง

บางทีอาจจะเข้าใจว่าหากแสดงออกได้ดีก็จะสามารถไปโรงเรียนอนุบาลได้เร็วขึ้น ฮั่วถวนกับเสวี่ยถวนนั่งลง ยกนิ้วมือขึ้นมา เริ่มนับอย่างจริงจัง

“หนึ่ง สอง สาม สี่......”

ในขณะที่เด็กทั้งสองคนนับถึงหนึ่งร้อย อวิ๋นหลิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึง

ในการรับรู้ของนาง เด็กที่มีอายุเท่าสองคนนี้ ส่วนใหญ่จะสามารถนับเลขถึงสิบได้แล้ว ฉลาดหน่อยก็สามารถนับถึงสามสิบ น้อยมากที่จะสามารถนับถึงห้าสิบ

แต่พวกเขาสองคนกลับนับถึงหนึ่งร้อยอย่างชัดถ้อยชัดคำ

โดยเฉพาะเสวี่ยถวน ยังคงมีพื้นฐานที่แตกต่างจากฮั่วถวน

นั่นก็คือเขาค่อนข้างจะเข้าใจว่าอะไรคือ”หนึ่งสองสามสี่”

การนับเลขเป็นการคิดเชิงนามธรรม เป็นการคิดเชิงสัญลักษณ์ การเรียนรู้คณิตศาสตร์สำหรับเด็กอนุบาล ก่อนอื่นคือการเรียนรู้การอ่านและท่องเหมือนเพลงสำหรับเด็ก ส่วนความหมายของตัวเลขนั้น ไม่แน่ว่าจะสามารถเข้าใจได้

ก็เหมือนฮั่วถวน เขาสามารถเข้าใจได้ว่าแอปเปิลหนึ่งลูกคือหนึ่ง แอปเปิลสองลูกคือสอง ก็ถือว่าหาได้ยากแล้ว

เมื่อครู่ตอนที่นับเลข ข้างหน้าของเขายังสามารถชูนิ้วขึ้นมาหนึ่งนิ้วและนับเลขหนึ่งครั้ง หลังจากที่นับจนถึงห้าสิบแล้ว เห็นได้ชัดว่าการนับนิ้วได้สับสนวุ่นวายไปหมดแล้ว

แต่เสวี่ยถวนกลับแตกต่างจากพี่ชาย ตั้งแต่ต้นจนจบ การนับเลขและการนับนิ้วของเขาสอดคล้องกัน ไม่มีข้อผิดพลาดเลยแม้แต่ครั้งเดียว

อวิ๋นหลิงรู้ว่าลูกๆเป็นเด็กอัจฉริยะ แต่คิดไม่ถึงว่าจะฉลาดถึงเพียงนี้