พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 825

ถนนยาวเหยียดอันเงียบกริบใต้แสงรัตติกาล มือสังหารหายไปอย่างไร้ร่องรอย ทิ้งไว้เพียงสถานที่อันยุ่งเหยิง

เซียวปี้เฉิงลงจากรถม้า กวาดสายตามองรอบๆเย็นเยียบ แล้วหยุดมองมือสังหารโชคร้ายที่นอนแน่นิ่งบนพื้น

เขาโบกมือเรียกเยี่ยเจ๋อเฟิงพลันสั่งการเสียงเบา “เจ๋อเฟิง ส่งมือสังหารนี้ไปยังเรือนหวงห้ามของจวนอ๋องจิน พวกเศรษฐีหนุ่มรู้ว่าควรทำยังไง”

แม้มือสังหารจะบาดเจ็บสาหัส ทว่าไม่ได้เสียชีวิต เมื่อครู่เขาใช้พลังจิตทำให้อีกฝ่ายหมดสติ

ที่จวนอ๋องจินมีหลิงซู มือสังหารไม่มีทางตายแน่ ส่วนหลงเย่ก็จะช่วยไต่สอบความลับได้อย่างรวดเร็ว วิชาอ่านใจของนางได้ผลดีกว่ากลเม็ดของศาลต้าหลี่

เยี่ยเจ๋อเฟิงพยักหน้า “ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้”

“ดี ข้าจะเอาป้ายเข้าออกเรือนหวงห้ามให้เจ้า”

เรือนหวงห้ามของจวนอ๋องจินเป็นสถานที่ลับ หาทางเข้าได้ยาก นอกจากสาวกประกาศิตป้ายแดงแล้ว คนอื่นต้องมีป้ายคำสั่งพิเศษถึงจะเข้าออกได้

แต่เซียวปี้เฉิงยังไม่ทันเรียกเขา เยี่ยเจ๋อเฟิงก็แบกมือสังหารหมดสติขึ้นหลังม้าแล้วสะบัดแส้ไป

“เดี๋ยวก่อนเจ๋อเฟิง...ช่างเถอะ ลู่ฉี เจ้าเอาป้ายคำสั่งนี้ไปให้เขาที”

ลู่ฉีที่ควบรถม้ากลับโบกมือ “ไม่ต้องพ่ะย่ะค่ะรัชทายาท เขาไม่มีป้ายคำสั่งก็เข้าไปได้”

เซียวปี้เฉิงชะงักงัน “เขาไม่มีป้ายคำสั่งแล้วจะเข้าไปอย่างไร?”

“ย่อมเหมือนรัชทายาทกับพระชายา ใช้ใบหน้าเข้าไป แม่นางเฉียงเวยสั่งคนทางโน้นเป็นพิเศษว่าถ้าพี่เยี่ยอยากเข้าเรือนหวงห้ามก็สามารถเข้าได้ตลอดเวลา”

เซียวปี้เฉิงเผยสีหน้าแปลกใจ พูดเสียงเบา “ใช้ได้นี่ มีสิทธิ์พิเศษด้วย”

คนที่ใช้ใบหน้าเข้าเรือนหวงห้ามมีไม่เยอะ เพราะมีเพียงพวกเขากับสองผัวเมียหลิวฉิงเท่านั้น

ลู่ฉีพูดเสียงลี้ลับ “ไม่ใช่แค่นี้พ่ะย่ะค่ะ พี่เยี่ยไม่ได้เข้าได้แค่คนเดียว ยังพาพวกตัวเองไปได้ด้วย ครั้งก่อนพระองค์ให้กระหม่อมไปทำธุระที่เรือนหวงห้าม กระหม่อมลืมเอาป้ายคำสั่งไป แต่พี่เยี่ยไปเป็นแขกที่นั่นพอดี เลยพากระหม่อมเข้าไปได้”

“เป็นแขก?”

“แม่นางเฉียงเวยเป็นคนเชิญ”

เซียวปี้เฉิงแอบส่ายหน้า “งั้นเจ้าต้องเตือนเฉียงเวย ถ้าเกิดมีคนแปลงโฉมเป็นเจ๋อเฟิงเข้าไปจะทำเช่นไร”

ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ เพราะคนหน้ากากเงินแห่งสำนักทิงเสวี่ยก็สามารถเปลี่ยนรูปโฉมได้เหมือนยิ่ง

เมื่อพูดถึงจุดนี้ สีหน้าลู่ฉีก็เปลี่ยนเป็นอยากรู้เรื่องชาวบ้านขึ้นมา ทั้งยังเจือแววทะลึ่งร่วมด้วย

“คิกคิก พระองค์คงไม่รู้อะไร แม่นางเฉียงเวยบอกว่าใส่กลิ่นเฉพาะใส่ตัวพี่เยี่ยเป็นสัญลักษณ์ คนเฝ้าประตูมีวิธีแยกย้ายเขาออก คิกๆๆ”

เซียวปี้เฉิง “?”

รู้สึกต้องเกิดอะไรขึ้นกับสองคนนี้อย่างลับๆล่อๆโดยไม่ให้เขารู้

“อย่ายิ้มทะลึ่งขนาดนี้ เจ้าเป็นลูกผู้ชายอกสามศอก แต่กลับรู้เรื่องชาวบ้านไปทั่ว”

เขาถลึงตาใส่ลู่ฉีปราดหนึ่ง ก่อนจะตำหนิเสียงเย็นเยียบแล้วเดินไปหาเฟิงอู๋จี

ลู่ฉีเบะปาก บ่นกระปอดกระแปดเบาๆ “ลูกน้องก็ต้องได้เจ้านายสิ พระองค์ยังมีหน้าว่าข้าน้อยอีก ปกติพระองค์ชอบพูดเรื่องชาวบ้านจะตาย เรื่องที่คนอื่นไม่รู้ พระองค์รู้หมด พูดเก่งกว่าตงชิงอีก...”

เขารู้สึกสงสัย รัชทายาทมีตาเป็นสับปะรดหรือไร

เหตุใดถึงรู้ว่าใต้เท้าเฉิงแห่งศาลต้าหลี่ ปกติเป็นคนสุขุมเยือกเย็น สง่างาม เข้มขรึม แต่แท้จริงแล้วใส่กางเกงในขาดๆเข้าประชุมทุกวัน

หรือรัชทายาทเคยไปซ่อนใต้เตียงผู้อื่น

เซียวปี้เฉิง “...”

ด้านในเรือนปีกข้าง เขาเล่าเรื่องคดีฆาตกรรมในโรงเตี๊ยมช่วงก่อนให้ฟัง และไม่ได้ปิดบังว่าเฟิงอู๋จีช่วยเขาเบี่ยงเบนความสนใจจนบาดเจ็บ

ใต้แสงเทียน สีหน้าเสนาบดีซ้ายเฟิงเปลี่ยนไปมาหลายตลบ

เขาโลดแล่นในพระราชสำนักมานาน ไหนเลยจะจับใจความสำคัญไม่ได้

ถึงแม้เซียวปี้เฉิงจะพูดถึงตระกูลลู่เพียงไม่กี่ประโยค ทั้งยังพูดแบบอ้อมค้อม ทว่าเขายังคงรู้ว่าคดีฆาตกรรมชั่วร้ายนี้เกี่ยวข้องกับตระกูลลู่

ท่านพ่อเฟิงได้ยินก๊อกสั่นขวัญแขวน ตำหนิเซียวปี้เฉิงด้วยความขุ่นเคือง “รัชทายาท กระหม่อมก็ไม่อยากว่าพระองค์หรอกน่ะพ่ะย่ะค่ะ...แต่พระองค์มีลูกมือเยอะเพียงนั้น แต่ดันให้จีเอ๋อร์ทำแทน แล้วกระหม่อมจะอธิบายกับแม่จีเอ๋อร์เช่นไร?”

คนนี้เป็นลูกชายหนึ่งเดียวที่เขารักและหวงแหน

เสนาบดีซ้ายเฟิงเขม็งตาใส่ลูกชาย ตำหนิดว่า “พูดแบบนี้กับรัชทายาทได้อย่างไร รีบหุบปากซะ”

ช่างโง่ยิ่งนัก ไม่รู้หรือว่าว่ารัชทายาทกำลังมอบโอกาสสร้างคุณงามความดีแก่ตระกูลเฟิง

รัชทายาทให้เฟิงอู๋จีร่วมปฏิบัติการอันตรายนี้ เท่ากับเห็นเฟิงอู๋จีเป็นคนที่ไว้เนื้อเชื่อใจได้

ท่านพ่อเฟิงรีบหดคอ มองเซียวปี้เฉิงอย่างหวาดกลัว “รัชทายาทโปรดให้อภัยในความเสียมารยาทของกระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

“ไม่เป็นไร รองเสนาบดีรักลูกชาย เข้าใจได้” เซียวปี้เฉิงพยักหน้าเล็กน้อย มองเสนาบดีซ้ายเฟิงแล้วพูดอย่างมีความหมายลึกซึ้ง “ข้าได้ยินว่าอีกไม่กี่วันอู๋จีจะมีงานหมั้น ข้าเกรงว่าคงจะจัดไม่ได้แล้ว”

เขาเน้นย้ำคำว่าจัดไม่ได้แล้วเป็นพิเศษ

ท่านพ่อเฟิงรีบโบกมือ “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร รอให้เขาหายดีแล้วค่อยจัดก็ได้”

ส่วนอัครเสนาบีดีซ้ายเฟิงได้ยินประโยคนี้ก็เข้าใจความหมายของประโยคนี้โดยพลัน

รัชทายาทกำลังแอบบอกใบ้ว่า...ไม่ใช่ กำลังสั่งเขาไม่ให้เกี่ยวดองกับตระกูลลู่