พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 826

เสนาบดีซ้ายเฟิงเริ่มลังเล

เขารู้ว่าเซียวปี้เฉิงไม่อยากให้ผู้กุมอำนาจทั้งสองฝ่ายเกี่ยวดองกันที่สุด โดยเฉพาะตระกูลเฟิงกับตระกูลหลี่

ทว่าเขาไม่อยากพลาดตระกูลลู่ที่ช่วยสนับสนุนให้เขาไต่เต้าขึ้นที่สุดไป อีกอย่างคดีฆาตกรรมยังไม่สรุปคดี ด้วยชื่อเสียงความเมตตาอันเลื่องลือของตระกูลลู่ ต่อให้เกี่ยวพันจริงก็คงไม่ส่งผลกระทบมากนัก

เสนาบดีซ้ายเฟิงมองโลกในแง่ดีดังนี้แล้วก็แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน พยักหน้าคล้อยตามคำพูดของท่านพ่อเฟิง

“ถูกต้อง พูดถูกมาก”

เซียวปี้เฉิงแอบด่าในใจ ตาเฒ่าจิ้งจอกนี้ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ

หากเสนาบดีขวาโง่เง่าเต่าตุ่น งั้นเสนาบดีซ้ายเฟิงก็จัดอยู่ในคนประเภทชอบพนัน ชอบเสี่ยง ไม่วันใดก็วันหนึ่งตระกูลเฟิงต้องแพ้หมดตัวแน่

อันตรายขัดขวางเส้นทางของตาเฒ่าจิ้งจอกไม่ได้ ทว่าผลประโยชน์สามารถเปลี่ยนแปลงทิศทางเขาได้

เซียวปี้เฉิงพูดเสียงเรียบโดยไม่เผยอารมณ์สุขหรือกรุ่นโกรธ “งั้นก็ดี ใช่แล้ว รองเสนาบดีเฟิงเป็นห่วงอู๋จี งั้นก็ไปเยี่ยมหน่อยสิ จะได้สบายใจ”

“ข้าน้อยขอบพระทัยในความเข้าใจของรัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ”

ได้ยินดังนั้นท่านพ่อเฟิงก็รีบเดินออกไป

ด้านในห้องเหลือเพียงเซียวปี้เฉิงกับเสนาบดีซ้ายเฟิง

ทั้งสองคนสบตากัน เซียวปี้เฉิงกระตุกมุมปากยิ้มเล็กน้อย อีกฝ่ายจึงต้องยิ้มกลับอย่างกระอักกระอ่วนใจ

“รัชทายาท กระหม่อมก็อยาก...”

“ใต้เท้าเสนาบดีซ้ายไม่ต้องรีบหรอก ไม่ค่อยมีโอกาสคุยตามลำพัง ข้าอยากคุยเรื่องสถานการณ์บ้านเมืองในยามนี้กับท่าน”

เซียวปี้เฉิงพูดแทรก ลุกขึ้นรินน้ำชาแล้วยื่นให้เสนาบดีซ้ายเฟิง

เสนาบดีซ้ายเฟิงเม้มปาก รู้ว่าหากไม่ดื่มน้ำชาถ้วยนี้หมดก็อย่าคิดออกไปเลย “รัชทายาทโปรดรับสั่งพ่ะย่ะค่ะ”

เซียวปี้เฉิงก็ไม่อ้อมค้อม พูดเข้าประเด็นทันที “อ๋องไหวเซียงมีความคิดอยากก่อกบฏ ตอนนี้กำลังแอบเตรียมการลับๆ ข้าอยากส่งเฟิงหยางไปทำงานปราบปรามพวกทรยศชาติ”

“อะไรน่ะ?”

เสนาบดีซ้ายเฟิงดีดตัวลุกขึ้นกะทันหัน มองเขาด้วยความตะลึงงัน นัยน์ตาเปี่ยมไปด้วยความเหลือเชื่อ

ประการแรกตะลึงที่อ๋องไหวเซียงคิดก่อกบฏ ประการสองตะลึงเพราะเซียวปี้เฉิงจะมอบคุณงามความดีความชอบแก่เฟิงหยาง！

เสนาบดีซ้ายเฟิงดึงตัวเองออกจากห้วงแห่งความตะลึงงัน วิเคราะห์ผลได้ผลเสียอย่างรวดเร็ว อดรู้สึกตื้นตันใจไม่ได้

แม้เขาจะคิดจะสนับสนุนเฟิงอู๋จี ทว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงลูกอนุภรรยา ทำอะไรไม่สะดวก แต่ถ้าลูกที่เกิดจากภรรยาเอก ตระกูลเฟิงก็จะมีโอกาสกลายเป็นคนโปรดของจักรพรรดิอีกครั้ง

ยิ่งไปกว่านั้น เฟิงหยางเป็นบุตรชายคนโตของครอบครัวสายหลัก

เซียวปี้เฉิงเห็นเขาดีใจจนหนวกเคราสั่น ดวงตาเจิดจ้าก็อมยิ้ม

“ถ้าเสนาบดีซ้ายคิดว่าเฟิงหยางทำภารกิจใหญ่นี้ได้ งั้นเรื่องนี้ก็ตกลงตามนี้ แต่ทุกอย่างต้องมีข้อแลกเปลี่ยน ท่านน่าจะเข้าใจหลักการนี้ดี”

เสนาบดีซ้ายเฟิงได้สติ ระงับความดีใจแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “กระหม่อมขอบพระทัยแทนหยางเอ๋อร์ที่รัชทายาทคค้ำจุ้น ตระกูลเฟิงจะไม่ทำให้รัชทายาทผิดหวัง จะตั้งใจทำสุดความสามารถ ไม่ไปสนใจเรื่องอื่นอีก”

เซียวปี้เฉิงได้ยินก็ยกถ้วยน้ำชาแล้วยกโค้งมุมปาก “ไม่ไปสนใจเรื่องอื่นอีก พูดได้ดี มีขุนนางดีๆอย่างใต้เท้าเสนาบดีซ้าย เรื่องเมืองเซียวโจว ข้าก็วางใจแล้ว”

ดังคาด ตาเฒ่าจิ้งจอกนี้ล้มเลิกความตั้งใจจะเกี่ยวดองกับตระกูลลู่แล้ว

เสนาบดีซ้ายเฟิงรับถ้วยน้ำชานี้มาด้วยความเบิกบานใจ ดื่มถ้วยเดียวจนหมด ไม่นานก็เดินออกไปอย่างอารมณ์ดี

ดีเหลือเกิน

แต่เสียดายที่ตอนนี้ต้องเก็บเป็นความลับก่อน ยังไปอวดกับเสนาบดีขวาหลี่ไม่ได้

หาไม่แล้วอีกฝ่ายต้องโกรธขึ้งจนเป็นลมเป็นแล้งแน่ เสนาบดีซ้ายเฟิงรู้สึกเสียดายยิ่งนัก

......

‘โรงหมอเหรินซินในทิศตะวันออกของเมืองหลวง มีหมอท่านหนึ่งรักษาเก่งมาก จนคนไข้มอบธงชนะเลิศให้ เพราะได้รักษาเด็กหญิงตัวน้อยผู้บอบบางไว้ได้’

หนังสือพิมพ์ประชาชนน่าสนใจกว่าหนังสือพิมพ์หลวงยิ่ง อ่านแล้วเพลิน ผ่อนคลาย สามารถฆ่าเวลาได้ดีเยี่ยม

ถึงแม้อ่านแวบแรกจะเป็นเรื่องแปลกพิสดาร ทว่าบทความตอนท้ายกลับสามารถเติมคติสอนใจได้อย่างลงตัว

เซียวปี้เฉิงหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน และแล้วก็อ่านอย่างมีอรรถรสสองหน้าจบโดยไม่รู้ตัว

ด้านหลังหนังสือพิมพ์เป็นข่าวต่างแคว้นเนื้อหายาวเหยียดที่ดึงดูดความสนใจประชาชนได้เป็นอย่างดี

‘สำนักทิงเสวี่ยแห่งแคว้นถังใต้อันเลื่องชื่อ ความยิ่งใหญ่ของสำนักนี้เหนือจินตนาการของพวกเรา ส่วนเจ้าสำนักลี้ลับกลับเป็นหญิงงามที่พบยากในรอบห้าพันปี’

บทความยกยอปอปั้นสำนักทิงเสวี่ยนี้ อ่านไม่กี่พยางค์ก็รู้ว่าเป็นผลงานการเขียนของกงจื่อโยว หลงตัวเองเสียไม่มี

‘ในวังหลังแห่งแคว้นเป่ยฉิน มีเรื่องอันน่าตะลึงงันของจักรพรรดิแคว้นฉินที่ท่านไม่รู้’

จริงๆเลย...เขียนเป็นตุเป็นตะ?

กู้จื่ออวี๋อ่านเจอ คงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่

‘ตำนานเซียวสิบสอง จะพาท่านรู้จักชีวประวัติของพระเจ้าหลวงแห่งแคว้นซีโจว’

พระเจ้าหลวงไม่มีจริงชื่อ เพราะเป็นคนลำดับที่สิบเอ็ด คนอื่นจึงเรียกว่าเซียวสิบเอ็ด ปวงชนแคว้นต้าโจวรู้กันดี

เซียวปี้เฉิงพยักหน้าน้อยๆ บทความนี้เขียนได้ดี ภาษาสละสลวย เป็นการเขียนประวัติส่วนบุคคล เห็นทีคงต้องเขียนหลายฉบับติดต่อกัน

‘เฟิ่งเหมียน ราชครูแห่งแคว้นตงฉู่ ถูกขนานนามว่าโอรสของเทพ มีข่าวลือว่าอาจเป็นเทพเหล็กนิลมาเกิด’

เซียวปี้เฉิง “?”

เขาถามอวิ๋นหลิงว่าผู้ใดเป็นคนเขียนบทความนี้ ก็เห็นภรรยาตัวเองยกมือขึ้น

“พี่ใหญ่บอกว่าหนังสือพิมพ์ประชาชนชุดแรกต้องเขียนเรื่องราวของบุคคลขึ้นชื่อของทั้งสี่แคว้น แต่ข้าไม่ค่อยสนิทกับเจ้าเฟิ่งไข่เหล็ก จึงต้องเขียนมั่วแบบนี้”