พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 829

เฉียวเย่มาตำหนักหลักอย่างรวดเร็ว และคำนับอวิ๋นหลิงอย่างนอบน้อม

“พระชายารัชทายาทมีธุระอะไรให้ข้าน้อยรับใช้พ่ะย่ะค่ะ?”

“ใต้เท้าเฉียว ท่านเป็นคนบันทึกค่าใช้จ่ายของรัชทายาทใช่ไหม?”

“ใช่พ่ะย่ะค่ะ”

อวิ๋นหลิงพยักหน้าน้อยๆ ยื่นมือไปหาเขา “เจ้าไปเอาบัญชีมาให้ข้าดู เอาบัญชีภายในตำหนักบูรพากับบัญชีเกี่ยวข้องกับกรมวังมาให้ข้าดูด้วย”

เฉียวเย่ร่างกายชะงักงัน ปกติซวงหลีจะเป็นคนช่วยเขาทำบัญชี และอวิ๋นหลิงไว้เนื้อเชื่อใจ ไม่เคยถามอะไรสักคำ

แต่วันนี้กลับจะดูบัญชีขึ้นมา เขาเริ่มรู้สึกผิดปกติ แต่ก็ไม่กล้าคาดเดาส่งเดช ขานรับอย่างไม่เผยพิรุธ

“พระชายาโปรดรอสักครู่ กระหม่อมจะรีบไปเอามาพ่ะย่ะค่ะ”

เซียวปี้เฉิงไปประชุมที่ห้องพระอักษร เฉียวเย่ไม่มีเวลารายงานให้เขาทราบ จำต้องทำตามคำสั่งอย่างเดียว

การทำบัญชีของตำหนักบูรพายามนี้ ล้วนทำตามเงื่อนไขและรูปแบบที่อวิ๋นหลิงออกแบบใหม่ทั้งสิ้น

เมื่อนางพลิกอ่านสักพัก็สามารถจับพิรุธได้อย่างจุด และล้วนเกี่ยวพันถึงการขายยาทลายเวทระหว่างตำหนักบูรพากับศาลต้าหลี่

ตั้งแต่เดือนเก้าของปีที่แล้ว โรงยาโหยวเจียนจะขายยาทลายเวทให้กับศาลต้าหลี่และองค์กรอื่นทุกเดือน

แต่เพื่อความสะดวก ตำหนักบูรพากับศาลต้าหลี่จะทำการค้าขายเป็นการส่วนตัว ไม่ได้ขายในนามโรงยา ดังนั้นอวิ๋นหลิงจึงสามารถตรวจสอบวันที่กับหลักฐานได้อย่างละเอียด

นางเลิกคิ้วแล้วชี้ตำแหน่งหนึ่งในบัญชีพร้อมกับถามเฉียวเย่

“ใต้เท้าเฉียว ศาลต้าหลี่มีการสั่งซื้อยาสองร้อยเม็ดทุกเดือน ถ้าตามราคาเม็ดละสามตำลึง ก็ควรมีรายได้แน่นอนเป็นเดือนละหกร้อยตำลึง”

“มีหลายเดือนที่ศาลต้าหลี่ซื้อเยอะกว่าสองร้อยเม็ด ดังนั้นควรจะมีรายได้เพิ่มขึ้นถึงจะถูก แต่ทำไมทุกครั้งต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นมา และหักลบตัวเลขนี้ได้พอดี?”

ถ้าครั้งสองครั้งก็ยังพอว่า แต่ทุกครั้งที่ศาลต้าหลี่เพิ่มปริมาณการซื้อก็จะมีกรณีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นทุกครั้ง แล้วจะไม่ให้สงสัยได้อย่างไร

เฉียวเย่พูดในใจว่าแย่แล้ว จะมีสาเหตุอันใดอีก คือเขาทำบัญชีปลอมให้รัชทายาทอย่างไรเล่า

เขาคาดเดาว่ารัชทายาทคงเผยพิรุธกับพระชายา ดังนั้นการแอบเก็บเงินของรัชทายาทคงปิดไม่มิดแล้ว

เฉียวเย่แอบถอนหายใจ หลังไตร่ตรองดูแล้ว สรรหาเหตุผลอันสวยงามได้ แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะพูดความจริง

“ในเมื่อพระชายาถามเรื่องนี้ กระหม่อมก็คงต้องกราบทูลตามความเป็นจริง สาเหตุที่บัญชีไม่ลงตรง เพราะรัชทายาทขายให้ศาลต้าหลี่เม็ดละห้าตำลึง รัชทายาทจึงได้กำไรสองตำลึงพ่ะย่ะค่ะ”

เซียวปี้เฉิงคงไม่คิดไม่ฝันว่า ที่เขาคิดว่าเฉียวเย่น่าไว้ใจกว่าลู่ฉีร้อยเท่า จะล้วงความลับของเขาจนหมดเปลือกเช่นนี้

อวิ๋นหลิงกระตุกมุมปาก ดังนั้นแต่ละเดือนศาลต้าหลี่จะจ่ายให้ตำหนักบูรพาหนึ่งพันตำลึง แต่เข้าบัญชีแค่หกร้อยตำลึง

อีกสี่ร้อยตำลึงเข้ากระเป๋าส่วนตัวของเซียวปี้เฉิง เพื่อให้รายรับรายจ่ายสอดคล้องกัน เขาจึงต้องลงบันทึกว่าศาลต้าหลี่สั่งยาเพิ่มและเอาค่าใช้จ่ายมาหักลบส่วนนี้

นางรู้สึกเหลือเชื่อ เขาแอบทำเรื่องนี้ลับๆตั้งแต่ปีที่แล้ว ถึงตอนนี้ก็เกือบสิบเดือนแล้ว

เฉียวเย่ยังคงพูดสีหน้าสุขุม น้ำเสียงจริงใจ “พระชายาคงไม่ทราบ รัชทายาทเคยบอกกระหม่อมว่าจะจัดพิธีแต่งงานใหญ่โตใหม่ให้พระชายา เพื่อชดใช้อดีตที่ผ่านมา”

“แม้นยามนี้คลังหลวงจะมีเงินเพียงพอที่จะจัดงานได้อย่างอลังการแล้ว แต่รัชทายาทยังคงคิดว่าการจัดโดยไม่ให้รู้ตัวจะเป็นที่จดจำไม่รู้ลืมกว่า ดังนั้นรัชทายาทจึงเริ่มเก็บเงินตั้งแต่ปีที่แล้ว เพื่อจะสร้างความทรงจำที่ยากจะลืมเลือนให้พระชายาพ่ะย่ะค่ะ”

“เงินที่หาได้สิบเดือนมานี้ รัชทายาทไม่เคยหยิบไปใช้แม้แต่แดงเดียวพ่ะย่ะค่ะ”

จุดนี้เขาพูดความจริง นอกจากคืนหนี้แล้ว เซียวปี้เฉิงก็ไม่เคยเอาเงินส่วนนี้ไปใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายเลย แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่าเขาเสียดายเงิน ไม่ชอบใช้จ่าย

นับแต่นั้นเป็นต้นมา อวิ๋นหลิงก็ไม่ให้เขาเอาตั๋วเงินมูลค่าสูงติดตัว เวลาเขาจะซื้ออะไรก็จะให้เฉียวเย่ดูแล

อวิ๋นหลิงนวดหางคิ้ว สั่งการเสียงเนิบๆ “ช่างเถอะ เจ้าไม่ต้องบอกว่าข้ารู้เรื่องเขามีเงินเก็บส่วนตัว ให้เขาแอบมีความสุขก็ดี”

ควรทำอย่างไรเมื่อสามีแอบเก็บเงินไว้เอง?

ยังทำอะไรได้อีก ก็ต้องประคบประหงมคนหัวทึบต่อไปสิ

“ใต้เท้าเฉียวช่วงปี้เฉิงเก็บเงินได้ แต่ต้องเก็บรักษาเงินให้ดี อย่าให้คนอื่นขูดรีดไปได้เด็ดขาด”

เฉียวเย่เผยรอยยิ้มผ่อนคลาย พร้อมกับพยักหน้า

อวิ๋นหลิงโบกมือให้เฉียวเย่ออกไป แล้วถอนหายใจยาวๆ

โชคดีที่เซียวปี้เฉิงใช้ชื่อของเฉียวเย่ลงหุ้นในสวนสัตว์ หากลงทุนในนามเขา มีหวังสวนสัตว์ของพี่ฉิงต้องล้มละลายตามแน่

โชคดีที่ทางด้านหลิวฉิงดำเนินกิจการได้อย่างราบรื่น เวลาต่อจากนั้นมีรายได้วันละหกถึงเจ็ดพันตำลึง

ตงชิงยิ้มหรี่ตา “บ่าวได้ยินว่าที่สวนสัตว์มีคนเยอะมาก มีประชาชนต่อแถวดูเทพงูกันเยอะ ถึงเมื่อวานจะเป็นเทศกาลชีซี แต่ก็ไม่ได้รับความนิยมเท่าสวนสัตว์เลย ถ้าถึงวันหยุดอาฉีบอกว่าจะพาบ่าวไปเที่ยวสวนสัตว์ด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

นางกำลังเล่าด้วยความตื่นเต้น ก็เห็นลู่ฉีแตกตื่นมาด้านนอก

“พระชายา ไม่ได้การแล้วพ่ะย่ะค่ะ ด้านนอกเกิดเรื่องใหญ่แล้ว”

ตงชิงทำหน้าบึ้งใส่เขา “เจ้าโง่ พูดเบาๆหน่อยได้ไหม เดี๋ยวพระชายากับลูกในท้องจะตกใจ ฟ้าถล่มหรือไรถึงจะแตกตื่นเพียงนี้?”

“ฟ้าไม่ได้ถล่มหรอก แต่มันน่ากลัวกว่าฟ้าถล่ม เพราะตอนนี้เสนาบดีซ้ายเฟิงกับเสนาบดีขวาหลี่กำลังต่อยตีกันในโรงยาโหยวเจียน”